Psalmów 104
1 Błogosław, moja duszo, PANA. PANIE, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.
Min Sjæl, lov Herren; Herre, min Gud! du er saare stor, du har iført dig Majestæt og Herlighed.
2 Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.
Han ifører sig Lys som et Klædebon, han udbreder Himmelen som et Telt.
3 Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.
Han hvælver sine Sale i Vandene; han gør Skyerne til sin Vogn, han vandrer paa Vejrets Vinger.
4 Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.
Han gør Vindene til sine Engle, gloende Ild til sine Tjenere.
5 Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.
Han grundfæstede Jorden paa dens Grundvold, den skal ikke rokkes i al Evighed.
6 Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.
Du havde skjult den med Havet som med et Klæde, Vandene stode over Bjergene.
7 Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.
De flyede for din Trusel, de fore hastelig bort for din Tordens Røst.
8 Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.
Bjergene fore op, Dalene fore ned til det Sted, som du grundfæstede for dem.
9 Wyznaczyłeś [im] granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.
Du satte en Grænse, hvorover de ikke skulde gaa; de skulde ikke skjule Jorden igen.
10 Wypuszczasz źródła po dolinach, [aby] płynęły między górami;
Han lader Kilder opvælde i Dalene; de rinde imellem Bjergene.
11 I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą [w nich] swoje pragnienie.
De give alle Markens Dyr at drikke, Vildæsler slukke deres Tørst.
12 Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.
Over dem bo Himmelens Fugle; ud fra Grenene lade de deres Røst høre.
13 Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.
Han vander Bjergene fra sine høje Sale; Jorden mættes af dine Gerningers Frugt.
14 Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;
Han lader Græs gro for Kvæget og Urter til Menneskens Tjeneste for at fremføre Brød af Jorden.
15 I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.
Og Vin glæder et Menneskes Hjerte, hans Ansigt bliver frydefuldt af Olie, og Brød vederkvæger et Menneskes Hjerte.
16 Nasycone są drzewa PANA, cedry Libanu, które zasadził;
Herrens Træer mættes af Væde, Libanons Cedre, som han har plantet;
17 Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian [ma] swój dom.
der hvor Fuglene bygge Rede; Storkens Bo er paa Fyrretræerne.
18 Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały [są] schronieniem dla królików.
De høje Bjerge ere for Stengederne, Klipperne ere en Tilflugt for Kaninerne.
19 Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.
Han gjorde Maanen til at bestemme Tiderne, Solen ved sin Nedgang.
20 Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
Du gør Mørke, og der bliver Nat, i den krybe alle Skovens Dyr frem.
21 Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.
De unge Løver brøle efter Rov og komme for at kræve deres Føde af Gud.
22 Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.
Solen gaar op, saa trække de sig tilbage og lægge sig i deres Huler.
23 [Wtedy] wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.
Da gaar Mennesket ud til sin Gerning og til sit Arbejde indtil Aftenen.
24 O, jak liczne są twoje dzieła, PANIE! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.
Hvor mange ere dine Gerninger, Herre! du gjorde dem alle viselig; Jorden er fuld af dine Ejendomme.
25 Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.
Her er Havet stort og vidt til begge Sider; der er Vrimmel uden Tal, der er Dyr, de smaa med de store.
26 Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.
Der gaa Skibene; der er Leviathan, som du dannede til at lege derudi.
27 Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.
De vente alle paa dig, at du skal give dem deres Føde i rette Tid.
28 [Gdy] dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.
Giver du dem, da sanke de; oplader du din Haand, da mættes de med godt.
29 [Lecz gdy] ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.
Skjuler du dit Ansigt, da forfærdes de; tager du Aanden tilbage fra dem, da dø de og vende tilbage til deres Støv.
30 [Gdy] wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.
Udsender du din Aand, skabes de, og du fornyer Jordens Skikkelse.
31 Niech chwała PANA trwa na wieki, niech się raduje PAN swymi dziełami.
Herrens Ære blive evindelig, Herren glæde sig over sine Gerninger!
32 Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.
Han ser til Jorden, og den bæver; han rører ved Bjergene, og de ryge.
33 Będę śpiewał PANU, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.
Jeg vil synge for Herren, medens jeg lever, jeg vil lovsynge min Gud, medens jeg er til.
34 Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w PANU.
Maatte min Tale behage ham; jeg vil glædes i Herren.
35 Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, PANA. Alleluja.
Maatte dog Syndere udryddes af Jorden, og ugudelige ikke være ydermere! Min Sjæl, lov Herren! Halleluja.
