Psalmów 103
1 Psalm Dawida. Błogosław, moja duszo, PANA, i całe moje wnętrze – jego święte imię.
Von David. / Preise Jahwe, o meine Seele, / Und all mein Innres seinen heiligen Namen!
2 Błogosław, moja duszo, PANA, i nie zapominaj o wszystkich jego dobrodziejstwach.
Preise Jahwe, o meine Seele, / Und vergiß nicht all seiner Segenstaten!
3 On przebacza wszystkie twoje nieprawości, on uzdrawia wszystkie twoje choroby;
Er vergibt dir all deine Missetat, / Schafft all deiner Krankheit Heilung.
4 On wybawia twoje życie od zguby, on cię koronuje miłosierdziem i wielką litością.
Er erlöset dein Leben vom Tode, / Krönt dich mit Huld und Erbarmen.
5 On nasyca dobrem twoje usta i odnawia twoją młodość jak u orła.
Er sättigt dein Alter mit Gutem, / So daß deine Jugend sich wieder erneut / Wie eines Adlers Gefieder.
6 PAN wymierza sprawiedliwość i sąd wszystkim uciśnionym.
Heilstaten vollführet Jahwe, / Recht schafft er allen Bedrückten.
7 Dał poznać swe drogi Mojżeszowi, a synom Izraela swoje dzieła.
Mose tat er seine Wege kund, / Israels Söhnen sein herrliches Tun.
8 Łaskawy i litościwy jest PAN, nieskory do gniewu i [pełen] wielkiego miłosierdzia.
Barmherzig und gnädig ist Jahwe, / Langmütig und reich an Huld.
9 Nie będzie się spierał bez końca ani wiecznie [gniewu] chował.
Er hat nicht für immer gehadert / Und nicht auf ewig gezürnt.
10 Nie postępuje z nami według naszych grzechów ani nie odpłaca nam według naszych nieprawości.
Nicht nach unsern Sünden hat er uns gelohnt, / Uns nicht vergolten nach unsern Vergehn.
11 Jak wysoko bowiem są niebiosa nad ziemią, [tak] wielkie [jest] jego miłosierdzie nad tymi, którzy się go boją.
Sondern so hoch der Himmel ist über der Erde, / So mächtig war seine Huld bei den Frommen.
12 Jak daleko jest wschód od zachodu, [tak] daleko oddalił od nas nasze występki.
So weit der Osten vom Westen ist, / Hat er unsre Frevel von uns entfernt.
13 Jak ojciec ma litość nad dziećmi, tak PAN ma litość nad tymi, którzy się go boją.
Wie sich ein Vater der Kinder erbarmt, / Hat Jahwe sich stets erbarmt seiner Frommen.
14 On bowiem wie, z czego jesteśmy ulepieni; pamięta, że jesteśmy prochem.
Er weiß ja, wie schwach wir sind, / Er gedenket daran: wir sind Staub.
15 Dni człowieka są jak trawa, kwitnie jak kwiat polny.
Eines Sterblichen Tage sind wie Gras, / Wie des Feldes Blume, so blüht er.
16 Wiatr na niego powieje, a już go nie ma i nie pozna go już jego miejsce.
Fährt über sie ein Windstoß, so ist sie dahin, / Und es kennt sie nicht mehr ihre Stätte.
17 Ale miłosierdzie PANA od wieków na wieki nad tymi, którzy się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów;
Doch Jahwes Gnade erzeigt sich auf ewig an seinen Frommen, / Seine Treue erfahren in jedem Geschlecht
18 [Nad tymi], którzy strzegą jego przymierza i pamiętają, aby wypełnić jego przykazania.
Alle, die seinen Bund bewahren / Und seiner Gebote gedenken, sie zu erfüllen.
19 PAN na niebiosach ustanowił [swój] tron, a jego królestwo panuje nad wszystkimi.
Jahwe hat seinen Thron im Himmel errichtet, / Sein Königtum herrscht über alles.
20 Błogosławcie PANA, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego słowa.
Preist Jahwe, ihr seine Engel, / Ihr Helden an Kraft, die ihr sein Gebot vollführt, / Indem ihr dem Ruf seines Wortes gehorcht!
21 Błogosławcie PANA, wszystkie jego zastępy, jego słudzy, którzy spełniacie jego wolę.
Preist Jahwe, ihr seine Heere alle, / Seine Diener, die ihr seinen Willen vollstreckt!
22 Błogosławcie PANA, wszystkie jego dzieła, we wszystkich miejscach jego panowania. Błogosław, moja duszo, PANA.
Preist Jahwe, ihr seine Werke all, / An jedem Ort seines Herrschaftsgebiets! / Preise Jahwe auch meine Seele!
