Psalmów 102
1 Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
Oração do aflito, quando ele se viu desfalecido, e derramou sua súplica diante do SENHOR: Ó SENHOR, ouve minha oração; e que meu clamor chegue a ti.
2 Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
Não escondas de mim o teu rosto no dia da minha angústia; inclina a mim teu ouvidos; no dia em que eu clamar, apressa-te para me responder.
3 Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
Porque os meus dias têm se desfeito como fumaça; e meus ossos se têm se queimado como [n] um forno.
4 Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
Meu coração, tal como a erva, está tão ferido e seco, que me esqueci de comer meu pão.
5 Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
Por causa da voz do meu gemido, meus ossos têm se grudado à minha carne.
6 Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
Estou semelhante a uma ave no deserto, estou como uma coruja num lugar desabitado.
7 Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
Fico alerta e estou como um pardal solitário sobre o telhado.
8 Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
Os meus inimigos me insultam o dia todo; os que me odeiam juram [maldições] contra mim.
9 Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
Porque estou comendo cinza como [se fosse] pão, e misturo minha bebida com lágrimas,
10 Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
Por causa de tua irritação e tua ira; porque tu me levantaste e me derrubaste.
11 Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
Meus dias [têm sido] como a sombra, que declina; e eu estou secando como a erva.
12 Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
Porém tu, SENHOR, permaneces para sempre; e tua lembrança [continua] geração após geração.
13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
Tu te levantarás, e terás piedade de Sião; porque chegou o tempo determinado para se apiedar dela.
14 Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
Pois os teus servos se agradam de suas pedras, e sentem compaixão do pó de suas [ruínas].
15 A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
Então as nações temerão o nome do SENHOR; e todos os reis da terra [temerão] a tua glória;
16 Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
Quando o SENHOR edificar a Sião, [e] aparecer em sua glória;
17 Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
E der atenção à oração do desamparado, e não desprezar sua oração.
18 Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
Isto será escrito para a geração futura; e o povo que for criado louvará ao SENHOR;
19 Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
Porque ele olhará desde o alto de seu santuário; o SENHOR olhará desde os céus para a terra,
20 Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
Para ouvir o gemido dos prisioneiros; para soltar aos sentenciados à morte.
21 Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
Para eles anunciarem o nome do SENHOR em Sião, e seu louvor em Jerusalém.
22 Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
Quando os povos se reunirem, e os reinos, para servirem ao SENHOR.
23 Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
Ele abateu minha força no caminho; abreviou os meus dias.
24 Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
Eu dizia: Meu Deus, não me leves no meio dos meus dias; teus anos são [eternos], geração após geração.
25 Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
Desde muito antes fundaste a terra; e os céus são obra de tuas mãos.
26 One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
Eles se destruirão, porém tu permanecerás; e todos eles como vestimentas se envelhecerão; como roupas tu os mudarás, e serão mudados.
27 Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
Porém tu és o mesmo; e teus anos nunca se acabarão.
28 Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
Os filhos de teus servos habitarão [seguros], e a semente deles será firmada perante ti.
