Psalmów 102
1 Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
IEOWA, kom kotin ereki ai kapakap, o ai weriwer en lel on komui!
2 Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
Kom der kotin karirala jilan ir mo i ni ran en ai apwal; kom kotin kapaike don ia karon omui kan; ni ran o, me i likelikwir, kom kotin mani ia madan!
3 Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
Pwe ai ran akan kin tanwei dueta adiniai, o kokon ai kan ronalar dueta nan kijiniai.
4 Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
Kapedi monedier dueta ra, I me i monoke kila ai manamana.
5 Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
Kokon o uduk ai mon penaer pweki ai weriwer o janejan.
6 Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
Nai rajon pelikan nan jap tan, o rajon daap nan waja lijelipin.
7 Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
I kin papad o rajon manpir kelep amen, me mondi pon oj en im o.
8 Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
Ai imwintiti kin lalaue ia jan ni manjan lel ni jautik, o me palian ia, kin kaula kin ia.
9 Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
Pwe i kin kankan paj dueta prot, o lim ai pil kin doloki pil en maj ai.
10 Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
Pweki omui onion o onion melel; pwe kom kotin pok ia da, ap kaje ia di.
11 Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
Ai ran akan tanwei dueta mota, o i monedier dueta ra.
12 Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
A komui Main leowa pan kotikoteta kokolata, o kupur omui pan jan eu kainok lel eu potopoteta.
13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
Kom pan kotida o kupurela Jion, pwe anjau leler, mo kom pan kotin mak on i, a auer leler.
14 Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
Pwe japwilim omui ladu kan kin pok on takai (en Jion), o re injenjuedeki moan im akan,
15 A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
O men liki kan pan majak mar en leowa, o Nanmarki en jap akan karoj omui linan.
16 Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
Pwe leowa kotin kauadar Jion. A kotin pwarada ni a linan.
17 Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
A kotin wukedoke don kapakap en me jamama o, o a jota kotin mamaleki a kapakap.
18 Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
Mepukat pan kileledi on kainok en mur akan; o wei eu, me pan wiaui, pan kapina Ieowa.
19 Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
Pwe a kotin ireron jan mol a jaraui ileile; Ieowa kotin ireron jappa jan nanlan.
20 Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
Pwen ereki janejan en me jalidi kan, pwen lapwada, me kiledi oner kamela.
21 Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
Pwe mar en Ieowa en lolok jili nan Jion, o a kapinapa nan Ierujalem.
22 Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
Kainok kan lao pokon pene o wei kan, pwen papa on Ieowa.
23 Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
A kotiki janer ai kelail pon al o, a kamotemotelar ai ran akan.
24 Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
I potoan on: Ai Kot, kom der kotikiwei jan ia ni apali en ai ran akan. Omui par akan kin jan eu kainok lel eu kokolata.
25 Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
Kom kotin kajonedier jappa maj o, o lan pokon me dodok en lim omui.
26 One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
Irail pan jorela, a kom pan kotikot eta. Irail pan marinala rajon tuk en likau eu. Kom pan kotin kawuk ir ala likamata likau eu, irail ap pan wukila.
27 Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
A kom pan deudeuta o anjaun omui rojon jota pan tukedi.
28 Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
Nain japwilim omui ladu kan pan mimieta, o kadaudok a pan pwaida re omui.
