Psalmów 102
1 Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
He inoi na te ngakau mamae, i a ia e pehia ana, a maringi a wai ana tana tangi ki te aroaro o Ihowa. Whakarongo ki taku inoi, e Ihowa, kia puta atu taku tangi ki a koe.
2 Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
Kaua e huna tou mata ki ahau i te ra e pouri ai ahau; whakatitahatia mai tou taringa ki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau i te ra e karanga ai ahau.
3 Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
Ka memeha hoki oku ra ano he paoa: ka kaia oku wheua ano he motumotu.
4 Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
Kua pakia toku ngakau, kua memenge, ano he tarutaru; i wareware ai ahau ki te kai i taku taro.
5 Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
Piri tonu oku iwi ki toku kiri i toku reo aue.
6 Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
He rite ahau ki te matuku i te koraha, ki te koukou i te wahi mokemoke.
7 Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
Mataara tonu ahau; toku rite kei te pihoihoi mokemoke i runga i te tuanui.
8 Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
E tawai ana oku hoariri ki ahau i te ra roa; ko te hunga e porangirangi ana mai ki ahau, ko ahau ta ratou oati.
9 Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
Kainga ana e ahau te pungarehu ano he taro: whakananua iho toku wai inu ki te roimata.
10 Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
I tou riri hoki, i tou weriweri; nau hoki ahau i hapai ake, a taia atu ano ahau e koe.
11 Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
He rite oku ra ki te atarangi e whakawairua kau ana: a kua memenge ahau ano he tarutaru.
12 Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
Ko koe ia, e Ihowa, ka mau tonu ake ake, ka maharatia ano koe e nga whakatupuranga katoa.
13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
Tera koe e whakatika, e aroha ki a Hiona; kua taka mai hoki te wa, ae ra, te tino wa, hei atawhainga i a ia.
14 Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
E manakohia ana hoki e au pononga ona kohatu, e awangawanga ana ki tona puehu.
15 A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
Penei ka wehingia te ingoa o Ihowa e nga tauiwi, tou kororia hoki e nga kingi katoa o te whenua.
16 Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
Na Ihowa hoki i hanga a Hiona, kua kitea ia i tona kororia.
17 Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
Kua tahuri ia ki te inoi a te rawakore: kihai i whakahawea ki ta ratou inoi.
18 Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
Ka tuhituhia tenei mo to muri whakatupuranga: a ka whakamoemiti ki a Ihowa te iwi meake hanga.
19 Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
Mona i titiro iho i te tiketike o tona wahi tapu: i titiro iho a Ihowa i te rangi ki te whenua;
20 Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
Ki te whakarongo ki te aue a te herehere, ki te wewete i te hunga kua motuhia mo te mate;
21 Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
Kia whakapuakina ai te ingo o Ihowa i Hiona, me te whakamoemiti ki a ia i Hiruharama;
22 Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
I te huihuinga o nga iwi, o nga kingitanga, ki te mahi ki a Ihowa.
23 Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
Whakangoikoretia iho e ia toku kaha i te ara: kua torutoru i a ia oku ra.
24 Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
I mea ahau, E toku Atua, kaua ahau e tangohia i waenganui o oku ra: kei nga whakatupuranga katoa ou tau.
25 Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
Nonamata te whenua i whakaturia ai e koe, a he mahi nga rangi na ou ringa.
26 One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
Ko era e hemo atu, ko koe ia e mau tonu: ae ra, ka tawhitotia katoatia me he weweru; ka whakaputaia ketia ratou e koe ano he kakahu, a ka whakaputaia ketia.
27 Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
Ko koe ia, ko koe tonu, kahore hoki he mutunga o ou tau.
28 Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
Ka whai nohoanga nga tama a au pononga, ka pumau o ratou uri ki tou aroaro.
