Psalmów 102
1 Modlitwa strapionego, gdy uciśniony wylewa przed PANEM swoją skargę. PANIE, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.
Éternel, écoute ma prière, et que mon cri parvienne jusqu'à toi!
2 Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.
Ne me cache point ta face; au jour de ma détresse, incline vers moi ton oreille; au jour que je t'invoque, hâte-toi, réponds-moi!
3 Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.
Car mes jours s'en vont comme la fumée, et mes os sont brûlés comme un foyer.
4 Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, [tak] że zapomniałem jeść chleb.
Mon cœur a été frappé, et s'est desséché comme l'herbe; tellement que j'ai oublié de manger mon pain.
5 Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.
A force de crier en gémissant, mes os sont attachés à ma chair.
6 Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.
Je ressemble au pélican du désert; je suis comme la chouette des masures.
7 Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.
Je veille, et je suis semblable à un passereau solitaire sur le toit.
8 Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.
Tous les jours mes ennemis m'outragent, et mes adversaires en fureur jurent par mon nom.
9 Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;
Car j'ai mangé la cendre comme le pain, et j'ai mêlé ma boisson de pleurs,
10 Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.
A cause de ton indignation et de ton courroux; car tu m'as enlevé et jeté au loin.
11 Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.
Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, et je deviens sec comme l'herbe.
12 Ale ty, PANIE, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.
Mais toi, Éternel, tu règnes à perpétuité, et ta mémoire dure d'âge en âge.
13 Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.
Tu te lèveras, tu auras compassion de Sion; car il est temps d'en avoir pitié; car le moment est venu.
14 Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;
Car tes serviteurs sont affectionnés à ses pierres, et ils ont pitié de sa poussière.
15 A poganie będą się bać imienia PANA i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;
Alors les peuples craindront le nom de l'Éternel, et tous les rois de la terre, ta gloire;
16 Gdy PAN odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;
Quand l'Éternel aura rebâti Sion, qu'il aura paru dans sa gloire,
17 Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.
Qu'il aura écouté la requête des désolés, et n'aura pas dédaigné leur supplication.
18 Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić PANA.
Cela sera écrit pour la génération à venir; et le peuple qui sera créé, louera l'Éternel.
19 Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; PAN popatrzył z nieba na ziemię;
Parce qu'il aura regardé du lieu élevé de sa sainteté, et que des cieux l'Éternel aura jeté les yeux sur la terre,
20 Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;
Pour entendre les gémissements des captifs, pour délivrer ceux qui sont voués à la mort;
21 Aby głosili na Syjonie imię PANA i jego chwałę w Jeruzalem;
Afin qu'on célèbre en Sion le nom de l'Éternel, et sa louange dans Jérusalem,
22 Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć PANU.
Quand tous les peuples s'assembleront, et tous les royaumes, pour servir l'Éternel.
23 Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.
Il a abattu ma force en chemin; il a abrégé mes jours.
24 Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem [trwają] z pokolenia na pokolenie.
J'ai dit: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours. Tes années sont d'âge en âge.
25 Ty dawno założyłeś [fundamenty] ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.
Tu as jadis fondé la terre, et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.
26 One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.
Ils périront, mais toi tu subsisteras; ils vieilliront tous comme un vêtement; tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
27 Ale ty [zawsze jesteś] ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.
Mais toi, tu es toujours le même, et tes années ne finiront point.
28 Synowie twoich sług będą trwać [u ciebie], a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.
Les enfants de tes serviteurs habiteront en repos, et leur postérité sera affermie devant toi.
