Przysłów 9
1 Mądrość zbudowała sobie dom [i] wyciosała siedem słupów;
Sapientia aedificavit sibi domum, excidit columnas septem.
2 Zabiła swoje bydło, zmieszała wino i zastawiła stół;
Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
3 Rozesłała swoje służące, woła na szczytach najwyższych miejsc miasta:
Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem, et ad moenia civitatis:
4 Ktokolwiek jest prostym, niech wstąpi; [a] do nierozumnego mówi:
Siquis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
5 Chodźcie, jedzcie mój chleb i pijcie wino, które zmieszałam.
Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
6 Porzućcie głupotę, a będziecie żyli, i chodźcie drogą roztropności.
Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.
7 Kto upomina szydercę, ściąga na siebie hańbę, a kto strofuje niegodziwego, ten się plami.
Qui erudit derisorem, ipse iniuriam sibi facit: et qui arguit impium, sibi maculam generat.
8 Nie strofuj szydercy, aby cię nie znienawidził; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.
Noli arguere derisorem, ne oderit te. Argue sapientem, et diliget te.
9 Upomnij mądrego, a będzie mądrzejszy; poucz sprawiedliwego, a pomnoży swą wiedzę.
Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia. Doce iustum, et festinabit accipere.
10 Początkiem mądrości [jest] bojaźń PANA, a wiedza o tym, co święte, to rozum.
Principium sapientiae timor Domini: et scientia sanctorum, prudentia.
11 Bo dzięki mnie rozmnożą się twoje dni i przedłużą się lata [twojego] życia.
Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.
12 Jeśli będziesz mądry, tobie samemu będzie [służyła] twoja mądrość; a jeśli szydercą, sam poniesiesz szkodę.
Si sapiens fueris, tibimetipsi eris: si autem illusor, solus portabis malum.
13 Głupia kobieta [jest] wrzaskliwa, prosta i nic nie rozumie;
Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
14 Siedzi u drzwi swego domu, na krześle, na wysokich miejscach w mieście;
sedit in foribus domus suae super sellam in excelso urbis loco,
15 Aby wołać na przechodzących, którzy idą prosto swoimi ścieżkami:
ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
16 Ktokolwiek jest prosty, niech wstąpi; a do nierozumnego mówi:
Qui est parvulus, declinet ad me. Et vecordi locuta est:
17 Kradzione wody są słodkie, a chleb jedzony pokątnie smaczny.
Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
