< Przysłów 7 >
1 Synu mój, strzeż moich słów i przechowuj u siebie moje przykazania.
Сину мій, бережи ти слова́ мої, мої ж заповіді заховай при собі,
2 Strzeż moich przykazań, a będziesz żył; [strzeż] mojego prawa jak źrenicy swych oczu.
бережи мої заповіді — та й живи, а наука моя — немов в о́чах твоїх та зіни́ця,
3 Przywiąż je do swoich palców, wypisz je na tablicy twego serca.
прив'яжи їх на па́льцях своїх, напиши на табли́ці тій серця свого!
4 Mów do mądrości: Jesteś moją siostrą, a roztropność nazywaj przyjaciółką;
На мудрість скажи: „Ти сестра моя!“а розум назви: „ Мій дові́рений!“
5 Aby cię strzegły przed cudzą żoną i przed obcą, [która] mówi gładkie słowa.
щоб тебе стерегти́ від блудни́ці, від чужи́нки, що мовить м'яке́нькі слова́.
6 Bo z okna swego domu wyglądałem przez kratę;
Бо я визира́в був в вікно свого дому, через ґрати мого вікна́,
7 I zobaczyłem wśród prostych, zauważyłem wśród chłopców nierozumnego młodzieńca;
і приглядавсь до неві́ж, розглядався між мо́лоддю. І юна́к ось, позба́влений розуму,
8 Który przechodził ulicą blisko jej narożnika, idąc drogą do jej domu.
прохо́див по ринку при розі його, і ступив по дорозі до дому її,
9 O zmierzchu, pod wieczór, w ciemności nocnej i w mroku.
коли вітере́ць повівав був увечорі дня, у те́мряві ночі та мо́року.
10 A oto spotkała go kobieta w stroju nierządnicy, chytrego serca;
Аж ось жінка в убра́нні блудни́ці назу́стріч йому́, із серцем підсту́пним,
11 Wrzaskliwa i nieopanowana, której nogi nie mogą pozostać w domu:
галасли́ва та непогамо́вана, її но́ги у домі своїм не бувають:
12 Raz na dworze, raz na ulicach i czyha na każdym rogu.
раз на вулиці, раз на майда́нах, і при кожному ро́зі чату́є вона.
13 Chwyciła go i pocałowała, z bezczelną miną powiedziała do niego:
І вхопи́ла вона його міцно та й поцілувала його, безсоро́мним зробила обличчя своє та й сказала йому:
14 U mnie są ofiary pojednawcze; spełniłam dzisiaj swoje śluby.
„У мене тепер мирні жертви, — ви́повнила я сьогодні обі́ти свої!
15 Dlatego wyszłam ci naprzeciw, szukałam pilnie twojej twarzy i znalazłam cię.
Тому́ то я вийшла назу́стріч тобі, пошукати обличчя твого́, — і знайшла я тебе!
16 Obiłam kobiercami swoje łoże, [przystrojone] rzeźbieniem i prześcieradłami z Egiptu.
Килима́ми я ви́стелила своє ло́же, — ткани́нами різних кольо́рів з єгипетського полотна́,
17 Skropiłam swoje posłanie mirrą, aloesem i cynamonem.
посте́лю свою я поси́пала ми́ррою, ало́єм та цинамо́ном.
18 Chodź, upójmy się miłością aż do rana, nacieszmy się miłością.
Ходи ж, аж до ра́нку впива́тися будем коха́нням, любов'ю наті́шимось ми!
19 Bo [mojego] męża nie ma w domu; pojechał w daleką drogę.
Бо вдома нема чоловіка, — пішов у далеку дорогу:
20 Wziął ze sobą worek pieniędzy; umówionego dnia wróci do domu.
вузлик срібла́ він узяв в свою руку, — хіба́ на день по́вні пове́рне до дому свого“.
21 Nakłoniła go mnóstwem swoich słów i zniewoliła go pochlebstwem swoich warg.
Прихили́ла його велемо́вством своїм, обле́сливістю своїх губ його зва́била, —
22 Wnet poszedł za nią jak wół prowadzony na rzeź i jak głupi na karę pęt.
він ра́птом за нею пішов, немов віл, до зарі́зу прова́джений, і немов пес, що ведуть його на ланцюгу́ до ув'я́знення,
23 Aż strzała przebije mu wątrobę; spieszy jak ptak w sidła, nie wiedząc, że [chodzi] o jego życie.
як той птах, поспішає до сі́тки, і не знає, що це на життя його па́стка ...
24 Więc teraz słuchajcie mnie, synowie, i zważajcie na słowa moich ust.
А тепер, мої діти, мене ви послу́хайте, і на слова́ моїх уст уважа́йте:
25 Niech twoje serce nie zbacza na jej drogi i nie tułaj się po jej ścieżkach.
Хай не збо́чує серце твоє на дороги її, не блукай ти стежка́ми її,
26 Bo wielu zranionych strąciła i wielu mocarzy pozabijała.
бо вона багатьох уже тру́пами ки́нула, і числе́нні всі, нею заби́ті!
27 Jej dom [jest] drogą do piekła, która wiedzie do komnat śmierci. (Sheol )
Її дім — до шео́лу доро́ги, що провадять до смертних кімна́т. (Sheol )