Przysłów 7
1 Synu mój, strzeż moich słów i przechowuj u siebie moje przykazania.
Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
2 Strzeż moich przykazań, a będziesz żył; [strzeż] mojego prawa jak źrenicy swych oczu.
Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
3 Przywiąż je do swoich palców, wypisz je na tablicy twego serca.
Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
4 Mów do mądrości: Jesteś moją siostrą, a roztropność nazywaj przyjaciółką;
Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
5 Aby cię strzegły przed cudzą żoną i przed obcą, [która] mówi gładkie słowa.
Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
6 Bo z okna swego domu wyglądałem przez kratę;
Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
7 I zobaczyłem wśród prostych, zauważyłem wśród chłopców nierozumnego młodzieńca;
Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
8 Który przechodził ulicą blisko jej narożnika, idąc drogą do jej domu.
Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
9 O zmierzchu, pod wieczór, w ciemności nocnej i w mroku.
Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
10 A oto spotkała go kobieta w stroju nierządnicy, chytrego serca;
Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
11 Wrzaskliwa i nieopanowana, której nogi nie mogą pozostać w domu:
Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
12 Raz na dworze, raz na ulicach i czyha na każdym rogu.
Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
13 Chwyciła go i pocałowała, z bezczelną miną powiedziała do niego:
Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
14 U mnie są ofiary pojednawcze; spełniłam dzisiaj swoje śluby.
„Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
15 Dlatego wyszłam ci naprzeciw, szukałam pilnie twojej twarzy i znalazłam cię.
Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
16 Obiłam kobiercami swoje łoże, [przystrojone] rzeźbieniem i prześcieradłami z Egiptu.
Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
17 Skropiłam swoje posłanie mirrą, aloesem i cynamonem.
Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
18 Chodź, upójmy się miłością aż do rana, nacieszmy się miłością.
Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
19 Bo [mojego] męża nie ma w domu; pojechał w daleką drogę.
Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
20 Wziął ze sobą worek pieniędzy; umówionego dnia wróci do domu.
Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
21 Nakłoniła go mnóstwem swoich słów i zniewoliła go pochlebstwem swoich warg.
Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
22 Wnet poszedł za nią jak wół prowadzony na rzeź i jak głupi na karę pęt.
Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
23 Aż strzała przebije mu wątrobę; spieszy jak ptak w sidła, nie wiedząc, że [chodzi] o jego życie.
Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
24 Więc teraz słuchajcie mnie, synowie, i zważajcie na słowa moich ust.
Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
25 Niech twoje serce nie zbacza na jej drogi i nie tułaj się po jej ścieżkach.
Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
26 Bo wielu zranionych strąciła i wielu mocarzy pozabijała.
Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
