Przysłów 5
1 Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
Min son, gif akt uppå mina vishet, böj din öron till mina läro;
2 Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
Att du må behålla god råd, och din mun veta beskedlighet.
3 Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
Ty ene skökos läppar äro en hannogskaka, och hennes hals är halare än olja;
4 Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Men framdeles bäsk som malört, och skarp såsom ett tveeggadt svärd.
Hennes fötter löpa neder till döden; hennes råd gånger få helvetet. (Sheol h7585)
6 Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
Hon går icke rätt fram på lifsens väg; ostadig äro hennes steg, så att hon icke vet hvart hon går.
7 Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
Så hörer mig nu, min barn, och viker icke ifrå mins muns tal.
8 Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
Låt dina vägar vara fjerran ifrå henne, och nalkas intet intill hennes husdörr;
9 Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
Att du icke skall gifva dina äro dem främmandom, och din år dem grymma;
10 Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
Att främmande icke skola mätta sig af dine förmågo, och ditt arbete icke vara uti ens annars hus;
11 I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
Och du måtte framdeles sucka, när du ditt lif och gods förtärt hafver;
12 I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
Och säga: Ack! huru hafver jag hatat tuktan, och mitt hjerta straff försmått;
13 Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
Och hafver icke lydt mina lärares röst, och icke böjt min öron till dem som mig lärde?
14 O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
Jag är fulltnär i all olycko kommen, att jag den meniga hopen och sällskapet följt hafver.
15 Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
Drick vatten utaf dina gropar, och hvad af dinom brunn utflyter.
16 Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
Låt dina källor utflyta, och vattubäckerna uppå gatorna;
17 Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
Men haf du dem allena, och ingen främmande med dig.
18 Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
Din brunn vare välsignad, och gläd dig af dins ungdoms hustru.
19 [Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
Hon är ljuflig såsom en hind, och täck såsom en rå; låt hennes kärlek alltid mätta dig, och förlusta dig alltid uti hennes kärlek.
20 Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
Min son, hvi vill du förlusta dig med en främmande, och famntager ens annars?
21 Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
Ty hvars och ens mans vägar äro för Herranom, och han mäter alla deras gångar.
22 Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
Dens ogudaktigas misshandel skall gripa honom, och med sina synders snaro skall han hållen varda.
23 Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
Han skall dö, derföre att han icke vill låta lära sig, och för sin stora dårskaps skull vill fara.
