Przysłów 5
1 Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
Fili mi, attende ad sapientiam meam, et prudentiæ meæ inclina aurem tuam,
2 Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
ut custodias cogitationes, et disciplinam labia tua conservent. Ne attendas fallaciæ mulieris.
3 Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
Favus enim distillans labia meretricis, et nitidius oleo guttur eius.
4 Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Novissima autem illius amara quasi absinthium, et acuta quasi gladius biceps.
Pedes eius descendunt in mortem, et ad inferos gressus illius penetrant. (Sheol h7585)
6 Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
Per semitam vitæ non ambulant, vagi sunt gressus eius, et investigabiles.
7 Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
Nunc ergo fili mi audi me, et ne recedas a verbis oris mei.
8 Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
Longe fac ab ea viam tuam, et ne appropinques foribus domus eius.
9 Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
Ne des alienis honorem tuum, et annos tuos crudeli.
10 Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
Ne forte implentur extranei viribus tuis, et labores tui sint in domo aliena,
11 I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
et gemas in novissimis, quando consumseris carnes tuas et corpus tuum, et dicas:
12 I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
Cur detestatus sum disciplinam, et increpationibus non acquievit cor meum,
13 Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
nec audivi vocem docentium me, et magistris non inclinavi aurem meam?
14 O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
Pene fui in omni malo, in medio ecclesiæ et synagogæ.
15 Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
Bibe aquam de cisterna tua, et fluenta putei tui:
16 Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
Deriventur fontes tui foras, et in plateis aquas tuas divide.
17 Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
Habeto eas solus, nec sint alieni participes tui.
18 Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
Sit vena tua benedicta, et lætare cum muliere adolescentiæ tuæ:
19 [Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
cerva charissima, et gratissimus hinnulus. Ubera eius inebrient te in omni tempore, in amore eius delectare iugiter.
20 Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
Quare seduceris fili mi ab aliena, et foveris in sinu alterius?
21 Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
Respicit Dominus vias hominis, et omnes gressus eius considerat.
22 Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
Iniquitates suas capiunt impium, et funibus peccatorum suorum constringitur.
23 Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
Ipse morietur, quia non habuit disciplinam, et in multitudine stultitiæ suæ decipietur.
