Przysłów 5
1 Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
Mein Sohn, merke auf meine Weisheit, neige meiner Einsicht dein Ohr,
2 Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
daß du Überlegung bewahrst, und deine Lippen Erkenntnis behalten.
3 Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
Denn von Honigseim triefen die Lippen der Fremden, und glätter als Öl ist ihr Gaumen.
4 Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert.
Ihre Füße gehen zum Tode hinab, zur Unterwelt streben ihre Schritte hin. (Sheol h7585)
6 Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
Daß sie ja den Pfad des Lebens verfehle, schweifen ihre Geleise, sie weiß nicht wohin.
7 Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
Nun denn, ihr Söhne, gehorcht mir und weicht nicht ab von den Reden meines Mundes.
8 Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
Laß deinen Weg fern von ihr sein und nahe dich nicht der Thür ihres Hauses,
9 Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
daß du nicht anderen deine Jugendblüte preisgebest und deine Jahre einem Grausamen,
10 Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
daß sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen, und der Ertrag deiner Mühen nicht in das Haus eines Auswärtigen komme,
11 I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
und du zuletzt stöhnen müssest, wenn dir Leib und Fleisch hinschwinden,
12 I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
und sprechen müssest: Ach! daß ich Zucht gehaßt habe, und mein Herz die Rüge verschmäht hat!
13 Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
daß ich nicht der Stimme meiner Lehrer gehorcht und denen, die mich unterwiesen, mein Ohr nicht geneigt habe!
14 O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
Fast wäre ich völlig ins Unglück geraten inmitten der Versammlung und der Gemeinde.
15 Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
Trinke Wasser aus deiner Zisterne und was aus deinem Brunnen hervorquillt.
16 Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
Sollen deine Quellen nach außen überfließen, deine Wasserbäche auf die freien Plätze?
17 Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
Dir allein müssen sie gehören und nicht Fremden neben dir.
18 Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
Dein Born sei gesegnet, daß du Freude habest vom Weibe deiner Jugend.
19 [Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
Die liebliche Hinde und anmutige Gazelle ihre Brüste mögen dich allezeit berauschen; durch ihre Liebe mögest du immerdar in Taumel geraten.
20 Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
Warum aber, mein Sohn, wolltest du durch eine Fremde in Taumel geraten und den Busen einer Auswärtigen umarmen?
21 Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
Denn eines jeden Wege liegen klar vor den Augen Jahwes, und alle ihre Geleise bahnet er.
22 Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
Die eignen Verschuldungen fangen ihn, den Gottlosen, und durch die Stricke seiner Sünde wird er festgehalten.
23 Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
Sterben wird er aus Mangel an Zucht und ob seiner großen Narrheit wird er hintaumeln.
