Przysłów 5
1 Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
Mon fils, sois attentif à ma sagesse, incline ton oreille à mon intelligence,
2 Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
pour garder les pensées réfléchies et pour que tes lèvres conservent la connaissance.
3 Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
Car les lèvres de l’étrangère distillent du miel, et son palais est plus doux que l’huile;
4 Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
mais à la fin elle est amère comme l’absinthe, aiguë comme une épée à deux tranchants.
Ses pieds descendent à la mort, ses pas atteignent le shéol, (Sheol h7585)
6 Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
de sorte qu’elle ne pèse pas le sentier de la vie; ses voies sont errantes: elle n’a pas de connaissance.
7 Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
Et maintenant, [mes] fils, écoutez-moi, et ne vous détournez pas des paroles de ma bouche.
8 Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
Éloigne ta voie d’auprès d’elle, et ne t’approche point de l’entrée de sa maison;
9 Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
de peur que tu ne donnes ton honneur à d’autres, et tes années à l’homme cruel;
10 Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
de peur que des étrangers ne se rassasient de ton bien, et que ton travail ne soit dans la maison d’un étranger;
11 I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
et que tu ne gémisses à ta fin, quand ta chair et ton corps se consumeront;
12 I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
et que tu ne dises: Comment ai-je haï l’instruction, et mon cœur a-t-il méprisé la répréhension?
13 Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
Comment n’ai-je pas écouté la voix de ceux qui m’instruisaient, ni incliné mon oreille vers ceux qui m’enseignaient?
14 O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
Peu s’en est fallu que je n’aie été dans toute sorte de mal, au milieu de la congrégation et de l’assemblée.
15 Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
Bois des eaux de ta citerne, et de ce qui coule du milieu de ton puits.
16 Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
Tes fontaines se répandront au-dehors, des ruisseaux d’eau dans les places.
17 Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
Qu’elles soient à toi seul, et non à des étrangers avec toi.
18 Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
Que ta source soit bénie, et réjouis-toi de la femme de ta jeunesse,
19 [Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
biche des amours, et chevrette pleine de grâce; que ses seins t’enivrent en tout temps; sois continuellement épris de son amour.
20 Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
Et pourquoi, mon fils, serais-tu épris d’une étrangère, et embrasserais-tu le sein de l’étrangère?
21 Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
Car les voies de l’homme sont devant les yeux de l’Éternel, et il pèse tous ses chemins.
22 Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
Le méchant, ses iniquités le saisiront, et il sera tenu par les cordes de son péché;
23 Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
il mourra faute de discipline, et il s’égarera dans la grandeur de sa folie.
