Przysłów 5
1 Synu mój, zważaj na moją mądrość i nakłoń twego ucha ku mojemu rozumowi;
Min Søn! giv Agt paa min Visdom; bøj dit Øre til min Indsigt;
2 Abyś zachował rozwagę i [aby] twoje wargi strzegły wiedzy.
at du maa gemme kloge Raad, og at dine Læber maa bevare Kundskab.
3 Bo wargi obcej kobiety ociekają miodem, a jej usta gładsze są niż oliwa;
Thi med Honning dryppe den fremmede Kvindes Læber, og glattere end Olie er hendes Gane.
4 Lecz jej koniec jest gorzki jak piołun, ostry jak miecz obosieczny.
Men paa det sidste er hun besk som Malurt, hvas som et tveægget Sværd.
Hendes Fødder gaa nedad til Døden, hendes Skridt stunde imod Dødsriget. (Sheol h7585)
6 Abyś nie rozważał ścieżki życia, jej drogi są [tak] niestałe, [że] nie poznasz [ich].
For at hun ikke skal tænke over Livets Sti, ere hendes Veje ustadige, uden at hun ved det.
7 Teraz więc, synowie, słuchajcie mnie i nie odstępujcie od słów moich ust.
Saa hører mig nu, I Børn! og viger ikke fra min Munds Ord.
8 Oddal od niej swą drogę i nie zbliżaj się do drzwi jej domu;
Lad din Vej være langt fra hende, og nærm dig ikke Døren til hendes Hus,
9 Abyś nie oddał obcym twojej sławy, a twoich lat okrutnikowi;
at du ikke skal give andre din Ære og en grusom Herre dine Aar;
10 Aby obcy nie nasycili się twoim dobytkiem, a twój dorobek [nie został] w cudzym domu;
at fremmede ikke skulle mættes af din Formue, og alt, hvad du har arbejdet for, komme i anden Mands Hus;
11 I abyś nie jęczał u kresu swych dni, gdy twoja skóra i ciało będą zniszczone;
saa at du skal hyle; paa det sidste, naar dit Kød og dit Huld tæres hen,
12 I nie musiał powiedzieć: O, jakże nienawidziłem karności i moje serce gardziło upomnieniem!
og sige: Hvorledes har jeg dog kunnet hade Undervisning og mit Hjerte kunnet foragte Revselse?
13 Nie słuchałem głosu moich wychowawców i nie nakłaniałem ucha ku tym, którzy mnie nauczali!
saa at jeg ikke hørte paa mine Læbers Røst, ej heller bøjede mit Øre til dem, som underviste mig.
14 O mało co nie wpadłem we wszelkie nieszczęście wśród zebrania i zgromadzenia.
Nær var jeg kommen i al Ulykke midt i Forsamlingen og Menigheden.
15 Pij wodę z własnego zdroju i wody płynące z twojego źródła!
Drik Vand af din egen Brønd og frisk Vand af din egen Kilde!
16 Niech rozproszą się twoje źródła, a po ulicach strumienie wód.
Skulde vel dine Kilder flyde udenfor, dine Vandbække ud paa Gaderne?
17 Niech należą tylko do ciebie, a nie do obcych wraz z tobą.
Lad dem høre dig til, dig alene, og ikke de fremmede tillige med dig.
18 Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości.
Din Kilde være velsignet, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 [Niech będzie jak] wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.
en elskelig Hind og en yndig Stenged; hendes Barm beruse dig stedse, i hendes Kærlighed sværme du alle Tider.
20 Dlaczego, synu mój, masz zachwycać się obcą kobietą i obejmować piersi cudzej?
Hvorfor vil du, min Søn! sværme for en fremmed Kvinde og favne en anden Kvindes Barm?
21 Gdyż drogi człowieka są przed oczami PANA [i] waży [on] wszystkie jego ścieżki.
Thi en Mands Veje ere for Herrens Øjne, og han vejer alle hans Skridt.
22 Niegodziwego schwytają jego własne nieprawości i uwikła się w powrozy swego grzechu.
Den ugudeliges Misgerninger skulle gribe ham selv, og han skal holdes fast i sin Synds Snorer.
23 Umrze z braku karności i będzie błądził z powodu swojej wielkiej głupoty.
Han skal dø, fordi han ikke vilde lade sig undervise, og han skal tumle om for sin Daarligheds Skyld.
