Przysłów 31

1 Słowa króla Lemuela, proroctwo, którego nauczyła go jego matka.

Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.

2 Cóż, synu mój? Cóż, synu mojego łona? I cóż, synu moich ślubów?

Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?

3 Nie oddawaj kobietom swej siły ani twoich dróg temu, co [prowadzi] do zguby królów.

Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.

4 Nie królom, o Lemuelu, nie królom wypada pić wina i nie książętom bawić się mocnym napojem;

Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;

5 By pijąc, nie zapomnieli praw i nie wypaczyli sprawy wszystkich ludzi uciśnionych.

By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.

6 Dajcie mocny napój ginącym, a wino strapionym na duchu.

Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.

7 Niech się napiją i zapomną o swoim ubóstwie, i niech nie pamiętają więcej swego utrapienia.

Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.

8 Otwórz swe usta dla niemych w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.

Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.

9 Otwórz swe usta, sądź sprawiedliwie i broń sprawy ubogiego i nędzarza.

Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.

10 Któż znajdzie kobietę cnotliwą? Jej wartość przewyższa perły.

Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?

11 Serce męża jej ufa i zysku mu nie zabraknie.

Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.

12 Dobro mu będzie wyświadczać, a nie zło, po wszystkie dni swego życia.

Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.

13 Szuka wełny i lnu i chętnie pracuje swymi rękami.

Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.

14 Podobna jest do okrętów handlowych; przywozi żywność z daleka.

Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.

15 Wstaje, gdy jeszcze jest noc, i daje pokarm swoim domownikom i odpowiednią porcję swym służącym.

I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.

16 Myśli o polu i kupuje je; z zarobku swych rąk sadzi winnice.

Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.

17 Przepasuje swe biodra siłą i umacnia swoje ramiona.

Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.

18 Dostrzega, że jej dorobek jest dobry, a jej pochodnia w nocy nie gaśnie.

Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.

19 Wyciąga ręce po kądziel, a dłonią chwyta wrzeciono.

Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.

20 Otwiera dłoń przed ubogim i wyciąga swe ręce do nędzarza.

Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.

21 Nie boi się śniegu dla swych domowników, bo wszyscy jej domownicy są ubrani w szkarłat.

Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.

22 Robi sobie kobierce; jej ubiór jest z jedwabiu i purpury.

Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.

23 Jej mąż jest znany w bramach, gdy siedzi wśród starszyzny ziemi.

Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.

24 Wyrabia płótno i sprzedaje je, dostarcza pasy kupcowi.

Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.

25 Siła i godność są jej strojem; będzie się cieszyła jeszcze w przyszłości.

Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.

26 Otwiera swe usta mądrze i na jej języku [jest] prawo miłosierdzia.

Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

27 Dogląda spraw swego domu i nie je chleba próżniactwa.

Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.

28 Jej dzieci powstają i błogosławią jej, mąż także ją chwali:

Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,

29 Wiele kobiet poczynało sobie cnotliwie, ale ty przewyższasz je wszystkie.

Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.

30 Wdzięk [jest] zwodniczy i piękność próżna, [lecz] kobieta, która się boi PANA, jest godna pochwały.

Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.

31 Dajcie jej z owocu jej rąk i niech jej czyny chwalą ją w bramach.

Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.