Przysłów 29
1 Człowiek, który czyni twardym [swój] kark mimo częstych nagan, zostanie nagle zniszczony i pozbawiony ratunku.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
2 Gdy sprawiedliwi są u władzy, lud się weseli, a gdy panują niegodziwi, lud wzdycha.
Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
3 Kto miłuje mądrość, raduje swego ojca, a kto zadaje się z nierządnicami, trwoni majątek.
Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
4 Król utwierdza ziemię sądem, ale kto przyjmuje dary, burzy ją.
Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
5 Człowiek, który pochlebia swemu bliźniemu, rozciąga sieć przed jego nogami.
Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
6 Grzech złego człowieka jest jego sidłem, ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7 Sprawiedliwy zważa na sprawę ubogich, [a] niegodziwemu nie zależy na jej poznawaniu.
Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
8 Szydercy prowadzą miasto w sidła, ale mądrzy odwracają gniew.
Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
9 Jeśli mądry człowiek spiera się z głupim, czy się gniewa, czy się śmieje, nie [ma] pokoju.
Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
10 Krwiożercy nienawidzą prawego, ale sprawiedliwi szukają jego duszy.
Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
11 Głupi ujawnia cały swój umysł, a mądry zachowuje go na później.
Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12 Jeśli władca słucha kłamstw, to wszyscy jego słudzy są niegodziwi.
Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
13 Ubogi i zdzierca spotykają się, a PAN obu oświeca oczy.
Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
14 Tron króla, który sądzi ubogich według prawdy, będzie umocniony na wieki.
Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
15 Rózga i upomnienia dają mądrość, a samowolne dziecko przynosi wstyd swojej matce.
Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
16 Gdy niegodziwi się mnożą, to mnoży się i przestępstwo, lecz sprawiedliwi ujrzą ich upadek.
Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
17 Karć swego syna, a da ci odpocząć i przyniesie rozkosz twojej duszy.
Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
18 Gdy nie ma proroctwa, lud ginie, a kto przestrzega prawa, jest błogosławiony.
Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
19 Sługi nie poprawi się słowami, bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
20 Widzisz człowieka, który jest pochopny w swoich słowach? Więcej nadziei dla głupca niż dla niego.
Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
21 Kto czule wychowuje sługę od młodości, na ostatek będzie go miał za syna.
Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
22 Człowiek gniewliwy wszczyna spór, a człowiek porywczy mnoży grzechy.
Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
23 Pycha człowieka poniża go, ale pokorny w duchu dostąpi chwały.
Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
24 Wspólnik złodzieja nienawidzi swojej duszy; słyszy przekleństwa, a nie wydaje [go].
Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
25 Strach przed człowiekiem zastawia sidła, ale kto ufa PANU, będzie bezpieczny.
Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
26 Wielu zabiega o względy władcy, ale sąd każdego człowieka pochodzi od PANA.
Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
27 Bezbożny budzi odrazę w sprawiedliwych, a kto postępuje uczciwie, budzi odrazę w niegodziwych.
Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
