Przysłów 29
1 Człowiek, który czyni twardym [swój] kark mimo częstych nagan, zostanie nagle zniszczony i pozbawiony ratunku.
Hvo Nakken gør stiv, skønt revset tit, han knuses brat uden Lægedom.
2 Gdy sprawiedliwi są u władzy, lud się weseli, a gdy panują niegodziwi, lud wzdycha.
Er der mange retfærdige, glædes Folket, men råder de gudløse, sukker Folket.
3 Kto miłuje mądrość, raduje swego ojca, a kto zadaje się z nierządnicami, trwoni majątek.
Hvo Visdom elsker, glæder sin Fader, hvo Skøger omgås, bortødsler Gods.
4 Król utwierdza ziemię sądem, ale kto przyjmuje dary, burzy ją.
Kongen grundfæster Landet med Ret, en Udsuger lægger det øde.
5 Człowiek, który pochlebia swemu bliźniemu, rozciąga sieć przed jego nogami.
Mand, der smigrer sin Næste, breder et Net for hans Fod.
6 Grzech złego człowieka jest jego sidłem, ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
I sin Brøde hildes den onde, den retfærdige jubler af Glæde.
7 Sprawiedliwy zważa na sprawę ubogich, [a] niegodziwemu nie zależy na jej poznawaniu.
Den retfærdige kender de ringes Retssag; den gudløse skønner intet.
8 Szydercy prowadzą miasto w sidła, ale mądrzy odwracają gniew.
Spottere ophidser Byen, men Vismænd, de stiller Vrede.
9 Jeśli mądry człowiek spiera się z głupim, czy się gniewa, czy się śmieje, nie [ma] pokoju.
Går Vismand i Rette med Dåre, vredes og ler han, alt preller af.
10 Krwiożercy nienawidzą prawego, ale sprawiedliwi szukają jego duszy.
De blodtørstige hader lydefri Mand, de retsindige tager sig af ham.
11 Głupi ujawnia cały swój umysł, a mądry zachowuje go na później.
En Tåbe slipper al sin Voldsomhed løs, Vismand stiller den omsider.
12 Jeśli władca słucha kłamstw, to wszyscy jego słudzy są niegodziwi.
En Fyrste, som lytter til Løgnetale, får lufter gudløse Tjenere.
13 Ubogi i zdzierca spotykają się, a PAN obu oświeca oczy.
Fattigmand og Blodsuger mødes, HERREN giver begges Øjne Glans.
14 Tron króla, który sądzi ubogich według prawdy, będzie umocniony na wieki.
En Konge, der dømmer de ringe med Ret, hans Trone står fast evindelig.
15 Rózga i upomnienia dają mądrość, a samowolne dziecko przynosi wstyd swojej matce.
Ris og Revselse, det giver Visdom, uvorn Dreng gør sin Moder Skam.
16 Gdy niegodziwi się mnożą, to mnoży się i przestępstwo, lecz sprawiedliwi ujrzą ich upadek.
Bliver mange gudløse tiltager Synd; retfærdige ser med Fryd deres Fald.
17 Karć swego syna, a da ci odpocząć i przyniesie rozkosz twojej duszy.
Tugt din Søn, så kvæger han dig og bringer din Sjæl, hvad der smager.
18 Gdy nie ma proroctwa, lud ginie, a kto przestrzega prawa, jest błogosławiony.
Uden Syner forvildes et Folk; salig den, der vogter på Loven.
19 Sługi nie poprawi się słowami, bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
Med Ord lader Træl sig ikke tugte, han fatter dem vel, men adlyder ikke.
20 Widzisz człowieka, który jest pochopny w swoich słowach? Więcej nadziei dla głupca niż dla niego.
Ser du en Mand, der er hastig til Tale, for en Tåbe er der snarere Håb end for ham.
21 Kto czule wychowuje sługę od młodości, na ostatek będzie go miał za syna.
Forvænner man sin Træl fra ung, vil han til sidst være Herre.
22 Człowiek gniewliwy wszczyna spór, a człowiek porywczy mnoży grzechy.
Hidsig Mand vækker Strid, vredladen Mand gør megen Synd.
23 Pycha człowieka poniża go, ale pokorny w duchu dostąpi chwały.
Et Menneskes Hovmod ydmyger ham, den ydmyge opnår Ære.
24 Wspólnik złodzieja nienawidzi swojej duszy; słyszy przekleństwa, a nie wydaje [go].
Hæleren hader sit Liv, han hører Forbandelsen, men melder intet.
25 Strach przed człowiekiem zastawia sidła, ale kto ufa PANU, będzie bezpieczny.
Frygt for Mennesker leder i Snare, men den, der stoler på HERREN, er bjærget.
26 Wielu zabiega o względy władcy, ale sąd każdego człowieka pochodzi od PANA.
Mange søger en Fyrstes Gunst; Mands Ret er dog fra HERREN.
27 Bezbożny budzi odrazę w sprawiedliwych, a kto postępuje uczciwie, budzi odrazę w niegodziwych.
Urettens Mand er retfærdiges Gru, hvo redeligt vandrer, gudløses Gru.
