Przysłów 26
1 Jak śnieg w lecie i jak deszcz we żniwa, tak głupiemu nie przystoi chwała.
Kā sniegs vasarai un lietus pļaujamam laikam, tā ģeķim nepieder gods.
2 Jak ptak się tuła [i] jak jaskółka lata, tak nie przyjdzie niezasłużone przekleństwo.
Kā putns nolidinājās, kā bezdelīga aizskrien, tā nenopelnīti lāsti neaizņem.
3 Bicz na konia, wędzidło na osła, a kij na grzbiet głupiego.
Zirgam pātaga, ēzelim iemaukti un ģeķa mugurai rīkste.
4 Nie odpowiadaj głupiemu według jego głupoty, abyś i ty nie był do niego podobny.
Neatbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka tu viņam līdzi netopi.
5 Odpowiedz głupiemu według jego głupoty, aby nie był mądry we własnych oczach.
Atbildi ģeķim pēc viņa ģeķības, ka viņš pats neturās par gudru.
6 Kto powierza głupiemu posłannictwo, odcina sobie nogi i pije na własną szkodę.
Darbu uzticēt nelgam rokā, ir nocirst kājas un izbaudīt briesmas.
7 [Jak] nierówne są nogi chromego, tak przysłowie w ustach głupich.
Kā klibam karājās kājas, tā ģeķa mutē gudrības vārdi.
8 Jaki jest ten, kto przywiązuje kamień do procy, taki ten, kto oddaje cześć głupiemu.
Kas ģeķim dod godu, ir kā kas akmeni piesien pie lingas.
9 Jak cierń wbija się w rękę pijaka, tak przysłowie w ustach głupców.
Kā ērkšķi, kas tikuši piedzēruša rokā, tāds ir sakāms vārds ģeķu mutē.
10 Wielki [Bóg] stworzył wszystko i odpłaca głupiemu, odpłaca również przestępcom.
Manīgs visu izdara; bet kas nelgu der, sader tekuli.
11 [Jak] pies powraca do swoich wymiocin, tak głupi powtarza swoją głupotę.
Kā suns atiet pie saviem vēmekļiem, tā pat ģeķis atgriežas atpakaļ pie savas ģeķības.
12 Widzisz człowieka, co mądry w swoich oczach? Więcej nadziei dla głupca niż dla niego.
Kad tu redzi vīru, kas savās acīs gudrs, tad no muļķa vairāk cerības, nekā no tāda.
13 Leniwy mówi: Lew na drodze, lew na ulicach.
Sliņķis saka: „Jauns lauva uz ceļa, lauva uz ielām!“
14 Jak drzwi się obracają na swoich zawiasach, tak leniwy na swoim łóżku.
Durvis grozās eņģēs, un sliņķis savā gultā.
15 Leniwy kryje rękę pod pachę, a ciężko mu ją podnosić do ust.
Sliņķis slēpj savu roku azotē, un tam grūti to atkal pie mutes likt.
16 Leniwy uważa się za mądrzejszego niż siedmiu odpowiadających rozsądnie.
Sliņķis savā prātā gudrāks nekā septiņi, kas runā prātīgi.
17 Kto przechodzi i wtrąca się w cudzy spór, jest jak ten, który łapie psa za uszy.
Kas garām ejot iejaucās citu ķildā, ir kā kas suni ņem aiz ausīm.
18 Jak szalony wypuszcza iskry, strzały i śmierć;
Tā kā, kad (ārprātīgs) par smieklu šautu ar šķēpiem un nāvīgām bultām,
19 Taki jest każdy, kto zwodzi swego bliźniego i mówi: Czy nie żartowałem?
Tā pat ir, kas savu tuvāko pievīlis saka: Vai to par smieklu vien nedarīju?
20 Gdy nie ma drew, ogień gaśnie; tak gdy nie ma plotkarza, ustaje spór.
Kad malkas nav, tad uguns izdziest, un kad lišķa nav, tad ķilda rimst.
21 Jak węgiel dla żaru i drwa do ognia, tak kłótliwy człowiek do wzniecenia sporu.
Kā ogles liesmu un malka uguni, tā rējējs cilvēks saceļ ķildu.
22 Słowa plotkarzy są [jak] rany; przenikają do głębi wnętrzności.
Lišķa vārdi ir kā saldi kumosi un iet visai pie sirds.
23 Palące wargi i złe serce [są jak] gliniana skorupa pokryta żużlem srebrnym.
Dedzīgi vārdi, bet neganta sirds ir poda gabals pārvilkts ar netīru sudrabu.
24 Ten, kto nienawidzi, udaje wargami, lecz w sercu knuje podstęp.
Kas tevi ienīst, ir ar muti draugs, bet savā sirdī viņš domā uz viltu.
25 Gdy mówi miłym głosem, nie wierz mu, bo siedem obrzydliwości ma w swoim sercu.
Kad tas mīlīgi runā, tad netici viņam, jo septiņas negantības viņa sirdī.
26 Nienawiść [człowieka] bywa pokryta podstępem, [ale] jego niegodziwość będzie odkryta na zgromadzeniu.
Lai gan ienaidu aizsedz ar viltu, tomēr viņa niknums ļaužu priekšā nāks gaismā.
27 Kto kopie dół, wpadnie w niego; kto kamień toczy, na niego się on obróci.
Kas bedri rok, tas tanī iekritīs, un kas akmeni veļ uz to tas atvelsies.
28 Kłamliwy język nienawidzi [tych, których] uciska, a usta pochlebcze prowadzą do zguby.
Viltus mēle ienīst to, kam pati dzēlusi, un mīksta mute padara nelaimi.
