Przysłów 2

1 Synu mój, jeśli przyjmiesz moje słowa i zachowasz u siebie moje przykazania;

Synu mój! jeźli przyjmiesz słowa moje, a przykazanie moje zachowasz u siebie;

2 Nadstawiając swego ucha na mądrość i nakłaniając swe serce ku rozumowi;

Nadstawiszli mądrości ucha twego, i nakłoniszli serca twego do roztropności;

3 Tak, jeśli przywołasz roztropność i swoim głosem wezwiesz rozum;

Owszem, jeźli na rozum zawołasz, a roztropności wezwieszli głosem swoim;

4 Jeśli będziesz jej szukać jak srebra i poszukiwać jej jak ukrytych skarbów;

Jeźli jej szukać będziesz jako srebra, a jako skarbów skrytych pilnie szukać będziesz:

5 Wtedy zrozumiesz bojaźń PANA i dojdziesz do poznania Boga.

Tedy zrozumiesz bojaźń Pańską, a znajomość Bożą znajdziesz.

6 PAN bowiem daje mądrość, z jego ust [pochodzi] wiedza i rozum.

Albowiem Pan daje mądrość, z ust jego pochodzi umiejętność i roztropność.

7 On [zachowuje] prawdziwą mądrość dla prawych; [on jest] tarczą dla tych, którzy postępują uczciwie;

On zachowuje uprzejmym prawdziwą mądrość; on jest tarczą chodzącym w szczerości,

8 Strzeże ścieżek sądu i chroni drogę swoich świętych.

Aby strzegli ścieżek sądu; on drogi świętych swoich strzeże.

9 Wtedy zrozumiesz sprawiedliwość, sąd, prawość i wszelką dobrą ścieżkę.

Tedy wyrozumiesz sprawiedliwość, i sąd, i prawość, i wszelką ścieszkę dobrą.

10 Gdy mądrość wejdzie do twojego serca i wiedza będzie miła twojej duszy;

Gdy wnijdzie mądrośu w serce twoje, a umiejętność duszy twojej wdzięczna będzie:

11 [Wtedy] rozwaga będzie cię strzegła i rozum cię zachowa.

Tedy cię ostrożność strzedz będzie, a opatrzność zachowa cię.

12 By uwolnić cię od złej drogi [i] od człowieka, który mówi przewrotnie;

Wyrywając cię od drogi złej, i od człowieka mówiącego przewrotności;

13 [Od tych], którzy opuszczają ścieżki prawości, żeby chodzić drogami ciemności;

Od tych, którzy opuszczają ścieszki proste, udawając się drogami ciemnemi;

14 [Którzy] się radują, gdy czynią zło, a cieszą się w złośliwej przewrotności;

Którzy się radują, gdy czynią złe, a weselą się w złośliwych przewrotnościach;

15 Których ścieżki są kręte i [sami] są przewrotni na swoich drogach;

Których ścieszki są krzywe, a sami są przewrotnymi na drogach swoich;

16 Aby cię uwolnić od cudzej kobiety, od obcej, która pochlebia łagodnymi słowami;

Wyrywając cię od niewiasty postronnej i obcej, która pochlebia łagodnemi słowy;

17 Która opuszcza przewodnika swojej młodości i zapomina o przymierzu swojego Boga;

Która opuszcza wodza młodości swojej, a przymierza Boga swojego zapomina.

18 Bo jej dom chyli się ku śmierci, a jej ścieżki ku umarłym;

Bo się nachyla ku śmierci dom jej, a do umarłych ścieszki jej.

19 Nikt z tych, którzy do niej wchodzą, nie wraca ani nie trafia na ścieżkę życia;

Wszyscy, którzy do niej wchodzą, nie wracają się, ani trafiają na ścieszkę żywota.

20 Abyś chodził drogą dobrych i przestrzegał ścieżek sprawiedliwych.

A przetoż będziesz chodził drogą dobrych, a ścieżek sprawiedliwych będziesz przestrzegał.

21 Prawi bowiem będą mieszkali na ziemi i nienaganni na niej pozostaną;

Albowiem cnotliwi będą mieszkali na ziemi, a szczerzy trwać będą na niej;

22 Ale niegodziwi będą wykorzenieni z ziemi i przewrotni będą z niej wyrwani.

Ale niepobożni z ziemi wykorzenieni będą, a przewrotni będą z niej wygładzeni.