Przysłów 19
1 Lepszy jest ubogi, który postępuje uczciwie, niż człowiek o przewrotnych wargach, który jest głupcem.
Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.
2 Nie jest też dobrze, by dusza nie miała wiedzy, a kto jest prędkich nóg, grzeszy.
Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.
3 Głupota człowieka wypacza jego drogę, a jego serce zapala się gniewem przeciwko PANU.
Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.
4 Bogactwo przyciąga wielu przyjaciół, ale ubogi zostaje odłączony od przyjaciela.
Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.
5 Fałszywy świadek nie uniknie kary, a [kto] mówi kłamstwa, nie ujdzie.
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.
6 Wielu uprasza o przychylność dostojnika i każdy jest przyjacielem człowieka hojnego.
Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.
7 Wszyscy bracia ubogiego nienawidzą go, tym bardziej oddalają się od niego [jego] przyjaciele; ściga ich słowami, ale ich nie ma.
Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.
8 Kto zdobywa rozum, miłuje swoją duszę, a [kto] strzeże roztropności, znajdzie dobro.
Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.
9 Fałszywy świadek nie uniknie kary, a kto mówi kłamstwa, zginie.
Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.
10 Głupiemu nie przystoi życie w rozkoszach, tym mniej słudze panować nad książętami.
Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.
11 Roztropność człowieka powściąga jego gniew, a jego chwałą [jest] darować wykroczenie.
Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.
12 Gniew króla jest jak ryk lwa, a jego przychylność jak rosa na trawie.
Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.
13 Głupi syn jest utrapieniem dla swego ojca, a kłótliwa żona jest jak nieustanne kapanie z dachu.
Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.
14 Dom i bogactwo [są] dziedzictwem po ojcach, ale roztropna żona jest od PANA.
Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.
15 Lenistwo pogrąża w twardym śnie, a leniwa dusza będzie cierpieć głód.
Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.
16 Kto przestrzega przykazania, zachowuje swoją duszę, [ale] kto gardzi swymi drogami, zginie.
Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.
17 Kto lituje się nad ubogim, pożycza PANU, a on mu odpłaci za jego dobrodziejstwo.
Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.
18 Karz swego syna, dopóki jest nadzieja, i niech twoja dusza mu nie pobłaża z powodu jego płaczu.
Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.
19 [Człowiek] wielkiego gniewu poniesie karę, a jeśli [go] uwolnisz, znowu będziesz musiał [to zrobić].
Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.
20 Posłuchaj rady i przyjmij pouczenie, abyś był mądry u kresu swych dni.
Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.
21 Wiele jest zamysłów w sercu człowieka, ale rada PANA się ostoi.
Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.
22 Pragnienie człowieka to jego dobroczynność i lepszy jest ubogi niż kłamca.
Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.
23 Bojaźń PANA [prowadzi] do życia, a kto ją ma, spocznie syty i nie nawiedzi go zło.
Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.
24 Leniwy kryje swą rękę pod pachę i do ust jej nie podnosi.
Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.
25 Uderz szydercę, a prosty będzie roztropniejszy; strofuj rozumnego, a pojmie wiedzę.
Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.
26 Kto trwoni [dobra] ojca i wypędza matkę, ten jest synem, który przynosi wstyd i hańbę.
Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.
27 Synu mój, przestań słuchać pouczeń, które cię odwodzą od słów rozumnych.
Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.
28 Nikczemny świadek naśmiewa się z sądu, a usta niegodziwych pożerają nieprawość.
Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.
29 Sądy są przygotowane dla szyderców, a razy na grzbiet głupców.
Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.
