Przysłów 18
1 Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.
Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.
2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.
3 Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.
Gdy przychodzi niezbożny, przychodzi też wzgarda, a z mężem lekkomyślnym urąganie.
4 Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.
Słowa ust męża mądrego są jako wody głębokie, a źródło mądrości jako potok wylewający.
5 Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.
Nie dobra to, mieć wzgląd na osobę niezbożnego, aby był podwrócony sprawiedliwy w sądzie.
6 Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.
Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.
7 Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.
Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.
8 Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.
Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.
9 Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.
Kto niedbały w sprawach swoich, bratem jest utratnika.
10 Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.
Imię Pańskie jest mocną wieżą; sprawiedliwy się do niej uciecze, a wywyższony będzie.
11 Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.
Majętność bogatego jest miastem jego mocnem, a jako mur wysoki w myśli jego.
12 Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.
Przed upadkiem podnosi się serce człowiecze, a sławę uprzedza poniżenie.
13 Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.
Kto odpowiada, pierwej niż wysłucha, głupstwo to jego i zelżywość.
14 Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?
Duch męża znosi niemoc swoję; ale ducha utrapionego któż zniesie?
15 Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.
Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.
16 Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.
Dar człowieczy plac mu czyni, i przed wielmożnych przywodzi go.
17 Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.
Sprawiedliwym zda się ten, kto pierwszy w sprawie swojej; ale gdy przychodzi bliźni jego, dochodzi go.
18 Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.
Los uśmierza zwady, i między możnymi rozsądek czyni.
19 Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.
Brat krzywdą urażony trudniejszy nad miasto niedobyte, a swary są jako zawory u pałacu.
20 Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.
Z owocu ust każdego nasycon bywa żywot jego; urodzajem warg swych będzie nasycony.
21 Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.
Śmierć i żywot jest w mocy języka, a kto go miłuje, będzie jadł owoce jego.
22 Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
Kto znalazł żonę, znalazł rzecz dobrą, i dostąpił łaski od Pana.
23 Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.
Ubogi pokornie mówi; ale bogaty odpowiada surowie.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.
Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzić po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.
