Przysłów 18
1 Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.
[Occasiones quærit qui vult recedere ab amico: omni tempore erit exprobrabilis.
2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
Non recipit stultus verba prudentiæ, nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus.
3 Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.
Impius, cum in profundum venerit peccatorum, contemnit; sed sequitur eum ignominia et opprobrium.
4 Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.
Aqua profunda verba ex ore viri, et torrens redundans fons sapientiæ.
5 Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.
Accipere personam impii non est bonum, ut declines a veritate judicii.]
6 Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.
[Labia stulti miscent se rixis, et os ejus jurgia provocat.
7 Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.
Os stulti contritio ejus, et labia ipsius ruina animæ ejus.
8 Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.
Verba bilinguis quasi simplicia, et ipsa perveniunt usque ad interiora ventris. Pigrum dejicit timor; animæ autem effeminatorum esurient.
9 Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.
Qui mollis et dissolutus est in opere suo frater est sua opera dissipantis.
10 Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.
Turris fortissima nomen Domini; ad ipsum currit justus, et exaltabitur.
11 Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.
Substantia divitis urbs roboris ejus, et quasi murus validus circumdans eum.
12 Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.
Antequam conteratur, exaltatur cor hominis, et antequam glorificetur, humiliatur.
13 Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.
Qui prius respondet quam audiat, stultum se esse demonstrat, et confusione dignum.
14 Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?
Spiritus viri sustentat imbecillitatem suam; spiritum vero ad irascendum facilem quis poterit sustinere?
15 Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.
Cor prudens possidebit scientiam, et auris sapientium quærit doctrinam.]
16 Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.
[Donum hominis dilatat viam ejus, et ante principes spatium ei facit.
17 Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.
Justus prior est accusator sui: venit amicus ejus, et investigabit eum.
18 Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.
Contradictiones comprimit sors, et inter potentes quoque dijudicat.
19 Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.
Frater qui adjuvatur a fratre quasi civitas firma, et judicia quasi vectes urbium.
20 Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.
De fructu oris viri replebitur venter ejus, et genimina labiorum ipsius saturabunt eum.
21 Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.
Mors et vita in manu linguæ; qui diligunt eam comedent fructus ejus.
22 Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
Qui invenit mulierem bonam invenit bonum, et hauriet jucunditatem a Domino. Qui expellit mulierem bonam expellit bonum; qui autem tenet adulteram stultus est et impius.
23 Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.
Cum obsecrationibus loquetur pauper, et dives effabitur rigide.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.
Vir amabilis ad societatem magis amicus erit quam frater.]
