Przysłów 18
1 Samolub szuka tego, co mu się podoba, i wtrąca się w każdą sprawę.
He that separateth himself seeketh his own desire, and snarlest against all sound wisdom.
2 Głupi nie ma upodobania w rozumie, lecz w tym, co serce mu objawia.
A fool hath no delight in understanding, but only that his heart may lay itself bare.
3 Gdy przychodzi niegodziwy, przychodzi też pogarda, a z hańbą urąganie.
When the wicked cometh, there cometh also contempt, and with ignominy reproach.
4 Słowa ust człowieka są jak głębokie wody, a źródło mądrości jak płynący potok.
The words of a man's mouth are as deep waters; a flowing brook, a fountain of wisdom.
5 Niedobrze przez wzgląd na osobę niegodziwą krzywdzić sprawiedliwego w sądzie.
It is not good to respect the person of the wicked, so as to turn aside the righteous in judgment.
6 Wargi głupiego wchodzą w spór, a jego usta wołają o razy.
A fool's lips enter into contention, and his mouth calleth for strokes.
7 Usta głupiego [są] jego zgubą, a jego wargi sidłem jego duszy.
A fool's mouth is his ruin, and his lips are the snare of his soul.
8 Słowa plotkarza są jak rany i przenikają do głębi wnętrzności.
The words of a whisperer are as dainty morsels, and they go down into the innermost parts of the belly.
9 Kto jest niedbały w pracy, jest bratem marnotrawcy.
Even one that is slack in his work is brother to him that is a destroyer.
10 Imię PANA [jest] potężną wieżą, sprawiedliwy ucieka do niej i jest bezpieczny.
The name of the LORD is a strong tower: the righteous runneth into it, and is set up on high.
11 Zamożność bogacza [jest] jego warownym miastem i jak wysoki mur w jego wyobrażeniu.
The rich man's wealth is his strong city, and as a high wall in his own conceit.
12 Przed upadkiem serce człowieka jest wyniosłe, a chwałę poprzedza pokora.
Before destruction the heart of a man is haughty, and before honour goeth humility.
13 Kto odpowiada, zanim wysłucha, [ujawnia] głupotę i [ściąga na] siebie hańbę.
He that giveth answer before he heareth, it is folly and confusion unto him.
14 Duch człowieka zniesie jego chorobę, ale któż zniesie strapionego ducha?
The spirit of a man will sustain his infirmity; but a broken spirit who can bear?
15 Serce rozumnego zdobywa wiedzę, a ucho mądrych szuka wiedzy.
The heart of the prudent getteth knowledge; and the ear of the wise seeketh knowledge.
16 Dar człowieka toruje mu drogę i prowadzi go przed wielkich.
A man's gift maketh room for him, and bringeth him before great men.
17 Ten, który jest pierwszy w swojej sprawie, [zdaje się] sprawiedliwy, ale przychodzi jego bliźni i sprawdza go.
He that pleadeth his cause first seemeth just; but his neighbour cometh and searcheth him out.
18 Los kładzie kres sporom i rozstrzyga między możnymi.
The lot causeth strife to cease, and parteth asunder the contentious.
19 Brat obrażony [trudniejszy do zdobycia] niż warowne miasto, a spory są jak rygle w zamku.
A brother offended is harder to be won than a strong city; and their contentions are like the bars of a castle.
20 Owocem swoich ust nasyci człowiek swoje wnętrze, nasyci się plonem swych warg.
A man's belly shall be filled with the fruit of his mouth; with the increase of his lips shall he be satisfied.
21 Śmierć i życie są w mocy języka, a kto go miłuje, spożyje jego owoc.
Death and life are in the power of the tongue; and they that indulge it shall eat the fruit thereof.
22 Kto znalazł żonę, znalazł coś dobrego i dostąpił łaski od PANA.
Whoso findeth a wife findeth a great good, and obtaineth favour of the LORD.
23 Ubogi prosi pokornie, ale bogaty odpowiada surowo.
The poor useth entreaties; but the rich answereth impudently.
24 Człowiek, który ma przyjaciół, musi obchodzić się z nimi po przyjacielsku, a jest przyjaciel, który przylgnie bardziej niż brat.
There are friends that one hath to his own hurt; but there is a friend that sticketh closer than a brother.
