Przysłów 16
1 W człowieku są zamysły serca, ale odpowiedź języka jest od PANA.
Człowiek sporządza myśli serca swego; ale od Pana jest odpowiedź języka.
2 Wszystkie drogi człowieka są czyste w jego oczach, ale PAN waży duchy.
Wszystkie drogi człowiecze zdadzą się być czyste przed oczyma jego; ale Pan jest, który waży serca.
3 Powierz PANU swe dzieła, a twoje zamysły będą utwierdzone.
Włóż na Pana sprawy twe, a będą utwierdzone zamysły twoje.
4 PAN uczynił wszystko dla samego siebie, nawet niegodziwego na dzień zła.
Pan dla siebie samego wszystko sprawił, nawet i niezbożnika na dzień zły.
5 Każdy, który jest wyniosłego serca, budzi odrazę w PANU; choć weźmie innych do pomocy, nie uniknie kary.
Obrzydliwością jest Panu każdy wyniosłego serca; który choć sobie innych na pomoc weźmie, nie ujdzie pomsty.
6 Dzięki miłosierdziu i prawdzie oczyszcza się nieprawość, a w bojaźni PANA oddalamy się od zła.
Miłosierdziem i prawdą oczyszczona bywa nieprawość, a w bojaźni Pańskiej odstępujemy od złego.
7 Gdy drogi człowieka podobają się PANU, to godzi z nim nawet jego nieprzyjaciół.
Gdy się podobają Panu drogi człowieka, i nieprzyjaciół jego do zgody z nim przywodzi.
8 Lepiej mieć mało ze sprawiedliwością niż wiele dochodów nieprawnych.
Lepsza jest trocha z sprawiedliwością, niż wiele dochodów niesprawiedliwych.
9 Serce człowieka obmyśla swe drogi, ale PAN kieruje jego krokami.
Serce człowiecze rozrządza drogi swe; ale Pan sprawuje kroki jego.
10 Wyrok Boży [jest] na wargach króla; jego usta nie błądzą w sądzie.
Sprawiedliwy rozsądek jest w wargach królewskich; w sądzie nie błądzą usta jego.
11 Sprawiedliwa waga i szale [należą do] PANA i wszystkie odważniki w worku są jego dziełem.
Waga i szale są ustawą Pańską, a wszystkie gwichty sprawiedliwe w worku są za sprawą jego.
12 Popełnienie niegodziwości budzi odrazę w królach, bo sprawiedliwością tron jest umocniony.
Obrzydliwością jest królom czynić niezbożność; bo sprawiedliwością stolica umocniona bywa.
13 Wargi sprawiedliwe są rozkoszą królów, kochają oni tego, który mówi to, co słuszne.
Przyjemne są królom wargi sprawiedliwe, a szczerych w mowie miłują.
14 Gniew króla jest posłańcem śmierci, ale mądry człowiek przebłaga go.
Gniew królewski jest posłem śmierci; ale mąż mądry ubłaga go.
15 W jasności twarzy króla [jest] życie, a jego przychylność jest jak obłok z późnym deszczem.
W jasności twarzy królewskiej jest żywot, a łaska jego jest jako obłok z deszczem późnym.
16 O wiele lepiej jest nabyć mądrość niż złoto; a nabyć rozum lepiej niż srebro.
Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.
17 Droga prawych [to] odstąpić od zła; kto strzeże swojej drogi, strzeże swej duszy.
Gościniec uprzejmych jest odstąpić od złego; strzeże duszy swej, kto strzeże drogi swojej.
18 Pycha poprzedza zgubę, a wyniosły duch – upadek.
Przed zginieniem przychodzi pycha, a przed upadkiem wyniosłość ducha.
19 Lepiej być uniżonego ducha z pokornymi, niż dzielić łup z pysznymi.
Lepiej jest być uniżonego ducha z pokornymi, niżeli dzielić korzyści z pysznymi.
20 Kto zważa na słowo, znajdzie dobro, a kto ufa PANU, [jest] błogosławiony.
Kto ma wzgląd na słowa, znajduje dobre; a kto ufa w Panu, błogosławiony jest.
21 Kto [jest] mądrego serca, zwie się rozumnym, a słodycz warg pomnaża wiedzę.
Kto jest mądrego serca, słynie rozumnym, a słodkość warg przydaje nauki.
22 Rozum [jest] zdrojem życia dla tych, którzy go mają, a pouczenie głupich jest głupotą.
Zdrój żywota jest roztropność tym, którzy ją mają; ale umiejętność głupich jest głupstwem.
23 Serce mądrego czyni jego usta roztropnymi i dodaje nauki jego wargom.
Serce mądrego roztropnie sprawuje usta swoje, a wargami swemi przydaje nauki.
24 Miłe słowa są [jak] plaster miodu, słodycz dla duszy i lekarstwo dla kości.
Powieści wdzięczne są jako plastr miodu, słodkością duszy, a lekarstwem kościom.
25 Jest droga, która [wydaje się] człowiekowi słuszna, ale jej końcem jest droga do śmierci.
Zda się podczas droga być prosta człowiekowi; wszakże dokończenie jej pewna droga na śmierć.
26 Robotnik pracuje dla siebie, bo usta pobudzają go [do tego].
Człowiek pracowity pracuje sobie; bo go pobudzają usta jego.
27 Człowiek nikczemny wykopuje zło, a na jego wargach jakby ogień płonący.
Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogień pałający.
28 Człowiek przewrotny rozsiewa spory, a plotkarz rozdziela przyjaciół.
Mąż przewrotny rozsiewa zwady, a klatecznik rozłącza przyjaciół.
29 Człowiek gwałtowny zwabia swego bliźniego i wprowadza go na drogę niedobrą.
Mąż okrutny przewabia bliźniego swego, i wprowadza go na drogę niedobrą.
30 Mruga swymi oczami, by knuć podstępy; rusza wargami i popełnia zło.
Kto mruga oczyma swemi, zmyśla przewrotności; a kto rucha wargami swemi, broi złe.
31 Siwa głowa [jest] koroną chwały, zdobywa się ją na drodze sprawiedliwości.
Koroną chwały jest sędziwość; znajduje się na drodze sprawiedliwości.
32 Lepszy jest nieskory do gniewu niż mocarz, a kto panuje nad swym duchem, [jest lepszy] niż ten, kto zdobywa miasto.
Lepszy jest nierychły do gniewu, niżeli mocarz; a kto panuje sercu swemu, lepszy jest, niżeli ten, co dobył miasta.
33 Losy wrzuca się w zanadrze, ale całe rozstrzygnięcie ich zależy od PANA.
Los na łono rzucają; ale od Pana jest wszystko rozrządzenie jego.
