Przysłów 13
1 Mądry syn [przyjmuje] pouczenie ojca, a szyderca nie słucha strofowania.
Filius sapiens, doctrina patris: qui autem illusor est, non audit cum arguitur.
2 Człowiek będzie spożywać dobro z owocu swoich ust, a dusza przewrotnych [będzie spożywać] przemoc.
De fructu oris sui homo satiabitur bonis: anima autem prævaricatorum iniqua.
3 Kto strzeże swych ust, strzeże swojej duszy; kto [szeroko] otwiera swe wargi, będzie zniszczony.
Qui custodit os suum, custodit animam suam: qui autem inconsideratus est ad loquendum, sentiet mala.
4 Dusza leniwego pragnie, a nic nie ma, a dusza pracowitych zostanie obficie nasycona.
Vult et non vult piger: anima autem operantium impinguabitur.
5 Sprawiedliwy nienawidzi kłamliwego słowa, a niegodziwy staje się obrzydliwy i zhańbiony.
Verbum mendax iustus detestabitur: impius autem confundit, et confundetur.
6 Sprawiedliwość strzeże tego, który postępuje uczciwie, a niegodziwość powala grzesznika.
Iustitia custodit innocentis viam: impietas autem peccatorem supplantat.
7 Znajduje się taki, który czyni siebie bogatym, a nie ma nic; inny czyni siebie ubogim, choć ma wiele bogactw.
Est quasi dives cum nihil habeat: et est quasi pauper, cum in multis divitiis sit.
8 Okupem za życie człowieka jest jego bogactwo, a ubogi nie słucha strofowania.
Redemptio animæ viri, divitiæ suæ: qui autem pauper est, increpationem non sustinet.
9 Radośnie błyszczy światło sprawiedliwych, a pochodnia niegodziwych zgaśnie.
Lux iustorum lætificat: lucerna autem impiorum extinguetur.
10 Spór powstaje tylko dzięki pysze, a mądrość jest przy tych, co przyjmują radę.
Inter superbos semper iurgia sunt: qui autem agunt omnia cum consilio, reguntur sapientia.
11 Łatwo zdobyte bogactwo zmniejsza się, a kto je gromadzi [swą] ręką, pomnaża je.
Substantia festinata minuetur: quæ autem paulatim colligitur manu, multiplicabitur.
12 Przedłużająca się nadzieja sprawia ból sercu, a spełnione pragnienie [jest] drzewem życia.
Spes, quæ differtur, affligit animam: lignum vitæ desiderium veniens.
13 Kto gardzi słowem [Bożym], ten zginie, a kto się boi przykazania, dostanie nagrodę.
Qui detrahit alicui rei, ipse se in futurum obligat: qui autem timet præceptum, in pace versabitur. Animæ dolosæ errant in peccatis: iusti autem misericordes sunt, et miserantur.
14 Prawo mądrego jest źródłem życia, by uniknąć sideł śmierci.
Lex sapientis fons vitæ, ut declinet a ruina mortis.
15 Prawdziwy rozum daje łaskę, a droga przewrotnych jest ciężka.
Doctrina bona dabit gratiam: in itinere contemptorum vorago.
16 Każdy roztropny postępuje rozważnie, a głupi ujawnia głupotę.
Astutus omnia agit cum consilio: qui autem fatuus est, aperit stultitiam.
17 Niegodziwy posłaniec popada w zło, a wierny wysłannik jest lekarstwem.
Nuncius impii cadet in malum: legatus autem fidelis, sanitas.
18 Ubóstwo i hańba [spadną na] tego, który odrzuca karność, a kto szanuje upomnienia, dozna czci.
Egestas, et ignominia ei, qui deserit disciplinam: qui autem acquiescit arguenti, glorificabitur.
19 Spełnione pragnienie jest słodkie dla duszy, a odwrócenie się od zła budzi odrazę w głupcach.
Desiderium si compleatur, delectat animam: detestantur stulti eos, qui fugiunt mala.
20 Kto przestaje z mądrymi, będzie mądry, a towarzysz głupców będzie zniszczony.
Qui cum sapientibus graditur, sapiens erit: amicus stultorum similis efficietur.
21 Nieszczęście ściga grzeszników, a sprawiedliwych [Bóg] nagrodzi dobrem.
Peccatores persequitur malum: et iustis retribuentur bona.
22 Dobry [człowiek] zostawia dziedzictwo dzieciom [swoich] dzieci, a majątek grzesznika jest zachowany dla sprawiedliwego.
Bonus reliquit heredes filios, et nepotes: et custoditur iusto substantia peccatoris.
23 Obfita żywność jest na roli ubogich, lecz i ta może niszczeć przez nieroztropność.
Multi cibi in novalibus patrum: et aliis congregantur absque iudicio.
24 Kto oszczędza swą rózgę, nienawidzi swego syna, a kto go kocha, karze w porę.
Qui parcit virgæ, odit filium suum: qui autem diligit illum, instanter erudit.
25 Sprawiedliwy je i syci swoją duszę, a żołądek niegodziwych cierpi niedostatek.
Iustus comedit, et replet animam suam: venter autem impiorum insaturabilis.
