Przysłów 11
1 Fałszywa waga budzi odrazę w PANU, ale podobają mu się uczciwe odważniki.
Statera dolosa, abominatio est apud Dominum: et pondus æquum, voluntas eius.
2 Za pychą przychodzi hańba, a u pokornych jest mądrość.
Ubi fuerit superbia, ibi erit et contumelia: ubi autem est humilitas, ibi et sapientia.
3 Uczciwość prawych poprowadzi ich, lecz grzeszników zgubi ich przewrotność.
Simplicitas iustorum diriget eos: et supplantatio perversorum vastabit illos.
4 Bogactwa nie pomogą w dniu gniewu, ale sprawiedliwość ocala od śmierci.
Non proderunt divitiæ in die ultionis: iustitia autem liberabit a morte.
5 Sprawiedliwość nienagannego toruje mu drogę, a niegodziwy upadnie przez swoją niegodziwość.
Iustitia simplicis diriget viam eius: et in impietate sua corruet impius.
6 Sprawiedliwość prawych ocali ich, a przewrotni będą schwytani w swojej przewrotności.
Iustitia rectorum liberabit eos: et in insidiis suis capientur iniqui.
7 Gdy umiera niegodziwy, ginie [jego] nadzieja, a oczekiwanie niesprawiedliwych znika.
Mortuo homine impio, nulla erit ultra spes: et expectatio solicitorum peribit.
8 Sprawiedliwy bywa wybawiony z ucisku, a na jego miejsce przychodzi niegodziwy.
Iustus de angustia liberatus est: et tradetur impius pro eo.
9 Obłudnik ustami niszczy swego bliźniego, a sprawiedliwi bywają wybawieni dzięki wiedzy.
Simulator ore decipit amicum suum: iusti autem liberabuntur scientia.
10 Gdy sprawiedliwym się powodzi, miasto się cieszy, a gdy giną niegodziwi, panuje radość.
In bonis iustorum exultabit civitas: et in perditione impiorum erit laudatio.
11 Dzięki błogosławieństwu prawych wznosi się miasto, a usta niegodziwych je burzą.
Benedictione iustorum exaltabitur civitas: et ore impiorum subvertetur.
12 Nierozumny gardzi swym bliźnim, a człowiek roztropny milczy.
Qui despicit amicum suum, indigens corde est: vir autem prudens tacebit.
13 Plotkarz wyjawia tajemnice, ale człowiek wiernego serca ukrywa [powierzoną] sprawę.
Qui ambulat fraudulenter, revelat arcana: qui autem fidelis est animi, celat amici commissum.
14 Gdzie nie ma dobrej rady, lud upada, a gdzie wielu radców, tam jest wybawienie.
Ubi non est gubernator, populus corruet: salus autem, ubi multa consilia.
15 Bardzo sobie szkodzi, kto ręczy za obcego, a kto nienawidzi poręki, jest bezpieczny.
Affligetur malo, qui fidem facit pro extraneo: qui autem cavet laqueos, securus erit.
16 Miła kobieta dostępuje chwały, a mocarze zdobywają bogactwa.
Mulier gratiosa inveniet gloriam: et robusti habebunt divitias.
17 Człowiek miłosierny czyni dobrze swej duszy, a okrutnik dręczy własne ciało.
Benefacit animæ suæ vir misericors: qui autem crudelis est, etiam propinquos abiicit.
18 Niegodziwy czyni zwodnicze dzieło, a kto sieje sprawiedliwość, [ma] zapłatę pewną.
Impius facit opus instabile: seminanti autem iustitiam merces fidelis.
19 Jak sprawiedliwość [prowadzi] do życia, tak do śmierci [zmierza] ten, kto naśladuje zło.
Clementia præparat vitam: et sectatio malorum mortem.
20 Ludzie przewrotnego serca budzą odrazę w PANU, a podobają mu się ci, których droga jest prawa.
Abominabile Domino cor pravum: et voluntas eius in iis, qui simpliciter ambulant.
21 Zły nie uniknie kary, choćby [innych] wezwał na pomoc, a potomstwo sprawiedliwych będzie ocalone.
Manus in manu non erit innocens malus: semen autem iustorum salvabitur.
22 [Czym] złoty kolczyk w ryju świni, [tym] piękna kobieta pozbawiona roztropności.
Circulus aureus in naribus suis, mulier pulchra et fatua.
23 Pragnieniem sprawiedliwych jest tylko dobro, oczekiwaniem zaś niegodziwych – gniew.
Desiderium iustorum omne bonum est: præstolatio impiorum furor.
24 Jeden hojnie rozdaje, a jednak mu przybywa, [drugi] nad miarę skąpi, a ubożeje.
Alii dividunt propria, et ditiores fiunt: alii rapiunt non sua, et semper in egestate sunt.
25 Człowiek szczodry będzie bogatszy, a kto [innych] syci, sam też będzie nasycony.
Anima, quæ benedicit, impinguabitur: et qui inebriat, ipse quoque inebriabitur.
26 Kto zatrzymuje zboże, tego lud przeklnie, a błogosławieństwo [będzie] nad głową tego, który je sprzedaje.
Qui abscondit frumenta, maledicetur in populis: benedictio autem super caput vendentium.
27 Kto pilnie szuka dobrego, zdobędzie przychylność, lecz kto szuka zła, przyjdzie ono na niego.
Bene consurgit diluculo qui quærit bona: qui autem investigator malorum est, opprimetur ab eis.
28 Kto ufność pokłada w swych bogactwach, ten upadnie, a sprawiedliwi będą zielenić się jak latorośl.
Qui confidit in divitiis suis, corruet: iusti autem quasi virens folium germinabunt.
29 Kto niepokoi swój dom, odziedziczy wiatr, a głupi będzie sługą mądrego.
Qui conturbat domum suam, possidebit ventos: et qui stultus est, serviet sapienti.
30 Owoc sprawiedliwego [jest] drzewem życia; a kto zyskuje dusze, jest mądry.
Fructus iusti lignum vitæ: et qui suscipit animas, sapiens est.
31 [Jeśli] sprawiedliwy otrzyma zapłatę na ziemi, to tym bardziej niegodziwy i grzesznik.
Si iustus in terra recipit, quanto magis impius et peccator!
