Mateusza 27
1 A gdy nastał ranek, wszyscy naczelni kapłani i starsi ludu naradzili się przeciwko Jezusowi, aby go zabić.
Rangkhano ih loongtang Romwah Phokhoh nyia mihak phokhoh loong ih Jisu tek haat suh kaankoong rumta.
2 Związali go, odprowadzili i wydali namiestnikowi Poncjuszowi Piłatowi.
Eno jaanruh ih khak rum ano, Roman kobono Pilat suh kowan rumta.
3 Wtedy Judasz, który go wydał, widząc, że został skazany, żałował [tego] i zwrócił trzydzieści srebrników naczelnym kapłanom i starszym;
Jisu khumtante Judas, ih Jisu tek haat tiit ah jat ano, heh thetre ah dokthunta, eno ngunkholok lo rookjom ah romwah phokhoh nyia hadaang phokhoh loong asuh ngaak kokaatta.
4 Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną. A oni powiedzieli: Cóż nam do tego? To twoja sprawa.
Judas ih liita, ‘Ngah rangdah jih reelang, toongtang mina tiit ah leekbaat angno tek haat thuk kohang!” “Erah seng raangtaan ih tumjih ma thih aleh?” Miloong ah ih ngaak liita, “Erah bah an mat ba hanih!”
5 Wtedy rzucił te srebrniki w świątyni i oddalił się, a [potem] poszedł i powiesił się.
Judas ih ngunkholok ah Rangsoomnok ni piihaat wan ano; heh teeteewah chiiti kata.
6 A naczelni kapłani wzięli srebrniki i mówili: Nie wolno ich kłaść do skarbca świątynnego, gdyż jest to zapłata za krew.
Romwah Phokhoh rah ih ngunkholok ah toon ano liita, “Arah ngun ah sih thaang, seng Hootthe jun ih Rangsoomnok nah tami thiinke.”
7 I naradziwszy się, kupili za nie pole garncarza, aby grzebać [na nim] cudzoziemców.
Neng ih erah tiit ah jen punwaan rum ano, ngunkholok ah ih Paaktek hoonte wah Phek wenwah mangbeng theng et reh rumta.
8 Dlatego to pole aż do dziś nazywa się Polem Krwi.
Erah thoidi erah phek asuh amadi uh “Sih Phek” et menha.
9 Wtedy się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza: I wzięli trzydzieści srebrników, zapłatę [za] oszacowanego, którego oszacowali synowie Izraela;
Eno khowah Jeremiah ih banbaatta jengkhaap ah amiisak angla: “Neng ih ngunkholok lo rookjom ah ekap et rumta, Ijirel mina ih roomwaan rum ano heh suh thaang et korumta rah ah,
10 I dali je za pole garncarza, jak mi nakazał Pan.
eno erah ngun ah ih paaktek hoonte wah phek reh rum ah, Teesu ih baat tahang jun ih ah.”
11 Jezus stał przed namiestnikiem. I zapytał go namiestnik: Czy ty jesteś królem Żydów? Jezus mu odpowiedział: Ty [sam to] mówisz.
Jisu ah heh suh jengkhaap chengte Roman kobonor ngah ni chapwangta. “Jehudi luungwang an tam anglu?” heh ih chengta. “An ih liihu aju,” Jisu ih ngaakbaatta.
12 A gdy oskarżali go naczelni kapłani i starsi, nic nie odpowiedział.
Eno heh ih Romwah phokhoh nyia hadaang phokhoh loong ih heh thet tiit baatta adi heh ih suusu boichaat ruh eta.
13 Wtedy Piłat zapytał go: Nie słyszysz, jak wiele zeznają przeciwko tobie?
Erah thoih Pilat ih heh suh liita, “Erah thetbaat rum halu an ih tanih chaatko?”
14 Lecz mu nie odpowiedział na żadne słowo, tak że namiestnik bardzo się dziwił.
Ang abah uh Jisu ah jaasiit uh tangaak jengta, erah thoidi Kobonor ah rapne ih paatjaata.
15 A na święto namiestnik miał zwyczaj wypuszczać ludowi jednego więźnia, [tego], którego chcieli.
Khopi Kuwaang rookwih Roman kobonor ih phaatak ni tongte noksong ih marah jamha mina, o ang abah uh wasiit kadaap haatta.
16 Trzymano zaś w tym czasie osławionego więźnia, zwanego Barabaszem.
Erah tokdi phaatak ni mirep ih jat arah mina hemen ah Jisas Barabas tongta.
17 Gdy więc się zebrali, zapytał ich Piłat: Którego chcecie, abym wam wypuścił? Barabasza czy Jezusa, zwanego Chrystusem?
Eno miloong ah lomthok rum kano, Pilat ih cheng rumta, “Sen ih marah wah ah daapthuk he, Jisas Barbabbas ah tama Jisu Kristo et liiha rah ah?”
18 Wiedział bowiem, że wydali go z zawiści.
Pilat ih samsek et jatta Jehudi ngoong awang loong ih Jisu Kristo ah miksuk et rum ano jokoh jarum halang eah.
19 A gdy on siedział na krześle [sędziowskim], jego żona posłała [wiadomość] do niego: Nie miej nic do czynienia z tym sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie wiele wycierpiałam z jego powodu.
Pilat ah mat hoon nok ni tong adi, heh minuh ih kongphaak esiit maat kaatta: “Tumjih uh nakkah et an, tumeah muphe nga mangphe di erah wah tungthoidi ngah rapne ih chamnaang tang.”
20 Tymczasem naczelni kapłani i starsi namówili tłumy, aby prosiły o Barabasza, a [domagały się] stracenia Jezusa.
Romwah phokhoh nyia hadaang phokhoh loong ah ih miloong ah jeng thuk rumta, Pilat ih Barabas ah daap haat etjih toom ang ah eah nyia Jisu ah tek haat etjih toom ang ah eah.
21 Namiestnik zapytał ich: Którego z tych dwóch chcecie, abym wam wypuścił? A oni odpowiedzieli: Barabasza.
Enoothong Pilat ih miloong asuh cheng rumta, “Arah wanyi dowa marah wah ah daap haat korumha?” “Barabbas ah!” Miloong ah ih ngaakbaatta.
22 Piłat zapytał ich: Cóż więc mam zrobić z Jezusem, którego nazywają Chrystusem? Odpowiedzieli mu wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!
“Erah ang abah, Jisu Kristo ih liiha asuh ngah ih tumjih et ang?” Pilat ih cheng rumta. “Bangphak nah rapbot an!” mih loongtang ih ngaakbaat rumta.
23 Namiestnik zaś zapytał: Cóż właściwie złego uczynił? Lecz oni jeszcze głośniej wołali: Niech będzie ukrzyżowany!
Eno Pilat ih cheng rumta, “Heh tumjih thetre kota?” Miloong ah erong ih toonriing rumta: “Bangphak nah rapbot an!”
24 Gdy Piłat zobaczył, że nic nie osiąga, ale [przeciwnie], zamieszanie staje się większe, wziął wodę i umył ręce przed tłumem, mówiąc: Nie jestem winny krwi tego sprawiedliwego. To wasza sprawa.
Pilat ih miloong ah sok rum adi, heh tumjih uh lakah miijeng thang ih phaangrook rumta, eno heh ih khamteng ah toon ano, miloong miksok di helak ah saatiita eno liita, “Arah mina tek ah nga mat tah angka! Arah sen mat!”
25 A cały lud odpowiedział: Krew jego na nas i na nasze dzieci.
Miloong ah ih ngaakbaatta, “Arah mih tekla mat ah seng sak nah nyia sengsuh sengsah sak nah toomdat ha!”
26 Wtedy wypuścił im Barabasza, a Jezusa, po ubiczowaniu, wydał na ukrzyżowanie.
Eno Pilat ih neng suh Barabas ah daap korumta; Jisu ah ruh ih buthuk rum ano, bangphak nah rapbot suh korumta.
27 Wówczas żołnierze namiestnika zaprowadzili Jezusa na ratusz i zebrali wokół niego cały oddział.
Eno Pilat sipaahi loong ih Jisu ah kobonor nok ni siitwan rum ano, loongtang ih kookchap wanrumta.
28 A rozebrawszy go, ubrali go w szkarłatny płaszcz.
Neng ih henyuh hekhat ah khook rum ano nyusaang ah kap thuk rumta.
29 Upletli koronę z cierni i włożyli mu na głowę, a w prawą rękę [dali] trzcinę. I padając przed nim na kolana, naśmiewali się z niego, mówiąc: Witaj, królu Żydów!
Erah lidi suh nawa ih khopok ah hoon rum ano heh khoh adi phokthuk rumta, eno kiingthom ah jaawako lak adi piithuk et rumta; eno neng ah heh lathong adi neng lakuh di kotbon rum leh joonnaam soomtu et rumta. “Jehudi luungwang ah roitang toomtong kah!” ih li rumta.
30 A plując na niego, brali tę trzcinę i bili go po głowie.
Heh sak adi neng took ah ih took, heh kiingthom ah nge rum ano heh khoh adi buh et rumta.
31 Kiedy go wyszydzili, zdjęli z niego płaszcz, ubrali go w jego szaty i odprowadzili na ukrzyżowanie.
Jen joonnaam rum ano heh sak dowa nyuh ah ngaakkhook rum ano henyuh hekhat ah we kap thuk rumta. Eno bangphak nah botwan suh doksiit kaat rumta.
32 A wychodząc, spotkali człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, aby niósł jego krzyż.
Neng dokkhoom ih karum adi Siren hadaang nawa wasiit hemen ah Simoon chomui rumta, eno sipaahi loong ah ih heh suh Jisu bangphak roong hui laatbaat rumta.
33 Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, czyli Miejscem Czaszki;
Neng hah esiit Golgotha, ih liiha adi thok rumta, erah langla, “Mih khoraang hah” ih liiha.
34 Dali mu do picia ocet zmieszany z żółcią. Skosztował, ale nie chciał pić.
Erah di neng ih Jisu suh kham ekhah jih damdi woi rum ano jok thuk rumta, enoothong taat taajok ano Jisu ih erah jok ah edaan etta.
35 A gdy go ukrzyżowali, rozdzielili jego szaty i rzucali losy, aby się wypełniło, co zostało powiedziane przez proroka: Rozdzielili między siebie moje szaty, a o moje ubranie rzucali losy.
Neng ih Jisu ah bangphak ni rapbot rum ano henyuh hekhat ah joopche rum ano rangkhoni wenhaat rumta o ko nah nyuchep dat thaak ah eah.
36 A siedząc, tam go pilnowali.
Erah lilih neng erah di tong rum ano ban sok rumta.
37 I umieścili nad jego głową napis z podaniem jego winy: To jest Jezus, król Żydów.
Heh khothung adi neng ih heh chickram le ah amet raang rum ano rapbot rumta: “Arah Jisu Jehudi luungwang.”
38 Ukrzyżowano też z nim dwóch bandytów, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.
Erah di Jisu damdi ehuh wanyi, esiit ah dak hekko esiit ah jaawako ih wak rapbot rumta.
39 A ci, którzy przechodzili obok, bluźnili mu, kiwając głowami;
Miloong erah di lengkhoomte loong ah ih neng tok ah nyoongleh Jisu ah chikram et rumta:
40 I mówiąc: Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni [ją] odbudowujesz, ratuj samego siebie. Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża.
“An ih Rangteenok ah thaak uno sa jom mongdoh we hoonte laangma angtu! Rangte sah ang ubah an teeteewah pang et uh ba! Bangphak dowa dat khoom raaho!”
41 Podobnie naczelni kapłani z uczonymi w Piśmie i starszymi, naśmiewając się, mówili:
Emamah romwah phokhothoon nyia Hootthe nyootte loong erah dam ih hadaang phokhoh loong ih Jisu ah chekram ngitkhuung rumta:
42 Innych ratował, a samego siebie uratować nie może. Jeśli jest królem Izraela, niech teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy mu.
“Heh ih mihoh bah epang kah eta, enoothong heteewah ah tajen pangka nih! Heh ah Ijirel luungwang ah baata nih? Heh amadoh bangphak dowa ah jen datkhoom raaha bah, seng ih hesuh hanpi et ih!
43 Ufał Bogu, niech go teraz wybawi, jeśli go sobie upodobał. Przecież powiedział: Jestem Synem Bożym.
Heh ih Rangte suh laalom ano heh teewah ah Rangte Sah kah ih thiikta. Ese ang ah, eno bah seng ih sokthaak ih amadoh heh Rangte ih tam pangra thaak ha!”
44 Tak samo urągali mu też bandyci, którzy byli z nim ukrzyżowani.
Heh damdi uh wanyi wakbot rumta nyi ah ih emamah roong chekram nyuuta.
45 A od godziny szóstej aż do dziewiątej ciemność ogarnęła całą ziemię.
Rangnithung di deek akaan thoontang ni saapoot jom raang ih rangnak datta.
46 Około godziny dziewiątej Jezus zawołał donośnym głosem: Eli, Eli, lama sabachthani? To znaczy: Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś?
Saasongko saapoot jom taan di Jisu ah erong ih riinghuungta, “Eloi, Eloi, Lema Sabachthani?” erah langla, nga Rangte, nga Rangte, an ih ngah tumet suh thiinhaat halang?”
47 Wtedy niektórzy z tych, co tam stali, usłyszawszy to, mówili: On woła Eliasza.
Mararah mina erah di chapte loong ah ih japchaat rum ano li rumta, “Heh ih Elijah poonha!”
48 I zaraz jeden z nich podbiegł, wziął gąbkę i napełnił ją octem, a włożywszy na trzcinę, dał mu pić.
Erah damdam wasiit ah soonkah ano, chanthah tuiba adi nyutom ah khak ano, thaangne jih kham adi tem ano, Jisu suh taat jok thukta.
49 Lecz inni mówili: Przestań, zobaczmy, czy przyjdzie Eliasz, aby go wybawić.
Rukho loong ah ih li rumta, “Ma ban sokthaak ih, Elijah ih heh tam pangra thaak ha!”
50 Jezus zaś zawołał ponownie donośnym głosem i oddał ducha.
Jisu ah erongwah we ih riinghuung ano heh tak ah supta.
51 A oto zasłona świątyni rozerwała się na pół, od góry aż do dołu, ziemia się zatrzęsła i skały popękały.
Eno Rangteenok ni nyuh tinta ah hekhoh dowa ih hetang tuk ih khoonyi ih khoodatta. Hah ah moh eta, jong loong ah khoodat etta,
52 Grobowce się otworzyły, a wiele ciał świętych, którzy zasnęli, powstało.
mangbeng loong ah raapphok eta, eno Rangte mina tekchoote loong ah hantek ngaakthing rumta.
53 I wyszli z grobów po jego zmartwychwstaniu, weszli do miasta świętego i ukazali się wielu.
Neng ih mangbeng ah thiinhaat rum ano, Jisu tek nawa ngaakthing lini, neng ah Esa Hadaang adi mirep ih japtup rum arah ih wang rumta.
54 Wtedy setnik i ci, którzy z nim pilnowali Jezusa, widząc trzęsienie ziemi i to, co się działo, bardzo się zlękli i powiedzieli: On prawdziwie był Synem Bożym.
Jisu ban sok rumta loong arami saahaap nyia sipaahi ah ih hah mota nyia erah di mamangta loong ah sok rum ano rapne ih cho rumta, eno jeng rumta, “Amiimi heh Rangte Sah angta joh!”
55 A było tam wiele kobiet, które przypatrywały się z daleka. Szły one za Jezusem od Galilei i usługiwały mu.
Erah di minuh loong hantek ih haloh nawa ih bansok rumta, neng ah Jisu lilih Galili nawa ih dook heh sokboite roong phankhoom rumta.
56 Wśród nich były: Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza.
Minuh loong dung adi Meeri Magdaleni, Jeems nuh Meeri ah lang, Josep nyia Jibedi minuh loong ah ang rumta.
57 A gdy nastał wieczór, przyszedł bogaty człowiek z Arymatei, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusa.
Rangja ko di, changteng wasiit Aramathea nawa thok taha, hemen ah Josep angta, heh uh Jisu liphante esiit angta.
58 Udał się on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Wtedy Piłat rozkazał, aby [mu] je wydano.
Heh Pilat pandi nopwang ano Jisu mang ah suh wangta. Pilat ih Jisu mang ah Josep suh koh an ih baat rumta.
59 A Józef zabrał ciało, owinął je w czyste płótno;
Eno Josep ih mang ah toon ano, nyuleep ena ih khoonta,
60 I złożył w swoim nowym grobowcu, który wykuł w skale. Przed wejście do grobowca zatoczył wielki kamień i odszedł.
eno heh ih mangbeng luung ah jong khoni erarah ih thoh aradi thiin kaatta. Eno heh ih mangbeng luung kaawan adi jonglo elongwah ah tangkoong thiin ano kata.
61 A Maria Magdalena i druga Maria siedziały tam naprzeciw grobowca.
Meeri Magdelini nyia Meeri nusiit ah mangbeng ko ih soknyu ano tong nyuuta.
62 Następnego dnia, [pierwszego] po [dniu] przygotowania, naczelni kapłani i faryzeusze zebrali się u Piłata;
Jehudi loong naangtongsa saalih adi, romwah phokhoh nyia Phirasi loong ah Pilat damdi chotong rum ano
63 I oznajmili: Panie, przypomnieliśmy sobie, że ten zwodziciel powiedział, gdy jeszcze żył: Po trzech dniach zmartwychwstanę.
baat rumta, “Chuupha, eleek warah ih ething tokdi heh ame jengta rah dokthunhi, ‘Ngah sa jom lidoh we ngaakthing ete.’
64 Rozkaż więc zabezpieczyć grobowiec aż do trzeciego dnia, by przypadkiem jego uczniowie nie przyszli w nocy, nie wykradli go i nie powiedzieli ludowi: Powstał z martwych. I ostatni błąd będzie gorszy niż pierwszy.
Erah thoih, baat rum uh, sa jom mong adoh heh mangbeng ah naririh toom et ban karum ah, heliphante loong ih heh mang ah nak toom jen hutoon karum asuh ah, miloong asuh tek nawa ngaaksaat eta ih phoh tumbaat rum ah. Eno bah arah lithoon ih leekbaat hi ah jaakhoh ni lekbaatti nang ih ehanthoon ih thette angla.”
65 Piłat powiedział im: Macie straż. Idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.
“Naririh ih ban an,” Pilat ih baat rumta; mangbeng ah mathan jen bansok an et ban sokkah an.”
66 Poszli więc i zabezpieczyli grobowiec, pieczętując kamień i stawiając straż.
Eno neng ah karum ano mangbeng dowa jonglo ah huk miinmook karum ano bante suh ban thuk rumta.
