Marka 8
1 A w tych dniach, gdy było [z nim] bardzo wielu ludzi i nie mieli co jeść, Jezus przywołał swoich uczniów i powiedział do nich:
Hiche laichun mipi ho chu atamlheh jengtan chule neh ding ima aneilou jeh un Yeshuan aseijuite chu akouvin ajah uva,
2 Żal mi tych ludzi, bo już trzy dni przy mnie trwają, a nie mają co jeść.
“Mi honpi hi kakoma aumnau nithum ahitan, amahon nehding ima aneipouve,
3 A jeśli odprawię ich głodnych do domów, zasłabną w drodze, bo niektórzy z nich przyszli z daleka.
Chule annelouvin a-inlam chan uva solleng lampia lhasampa ding ahiuve. Akimkhat hi gamlatah a kon hung ahiuve,” ati.
4 Wtedy jego uczniowie odpowiedzieli mu: Skąd tu na pustyni będzie ktoś mógł nakarmić ich chlebem?
Aseijuiten adonbut un, “Hikom gamthip laiya mi hichengpi lhingset'a vahna ding changlhah kon hoiya alahding ham?” atiuvin ahi.
5 I zapytał ich: Ile macie chlebów? A oni odpowiedzieli: Siedem.
Yeshuan adongin, “Changlhah pheng ijat naneiyum?” ati leh, “Pheng sagi aum e,” atiuvin ahi.
6 Wtedy nakazał ludziom usiąść na ziemi. I wziął te siedem chlebów, a podziękowawszy, łamał i dawał swoim uczniom, aby kładli przed nimi. I kładli przed ludźmi.
Chuin Aman mihonpi chu tolla tou din asolin, changlhah pheng sagi chu alan, athangvah-in, chujouvin ahehbalbalin a-angsunguva luipeh dingin aseijuite chu apen, amahon mipi anga chun aluipeh-ui.
7 Mieli też kilka rybek, które pobłogosławiwszy, również kazał kłaść przed ludźmi.
Chule aseijuiten nga neochacha phabep khat jong aneiyun, hijong chu phatthei aboh-in a-angsunguva luipeh dingin asoltan ahi.
8 Jedli więc do syta, a pozostałych kawałków zebrali siedem koszy.
Chuin amahon aneuvin, avasoh keiyun, anehmoh-u anong aval chu longkai sagi alohdoh-un ahi.
9 A tych, którzy jedli, było około czterech tysięcy. Potem ich odprawił.
Amaho chu numei-chapang simlouvin mi sangli jen ahiuvin, anehva jouvun Yeshuan in lamah asoltauve.
10 Zaraz też wsiadł do łodzi ze swoimi uczniami i przybył w okolice Dalmanuty.
Phat chomkhat jouvin, Ama aseijuite toh konga alutpaiyun, Dalmanutha gam alhung tauve.
11 Wtedy nadeszli faryzeusze i zaczęli z nim rozprawiać, a wystawiając go na próbę, żądali od niego znaku z nieba.
Pharisee hon Yeshua ahunglhung taiti ajah phatnun, kinelkalpi dingin ahungun ahi. Athuneina photchenna dingin van'a kon melchihna avetsah diuvin angeh-un ahi.
12 On zaś, westchnąwszy głęboko w duchu, powiedział: Dlaczego to pokolenie żąda znaku? Zaprawdę powiadam wam, że żaden znak nie będzie dany temu pokoleniu.
Chuin alungsungah akhoisan, “Tukhang mite hin ibol a melchihna ahol uham? Tahbeha kasei ahi, hiche tukhang mite hi imacha melchihna kipelou ding ahi,” atitai.
13 I opuściwszy ich, ponownie wsiadł do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.
Chuin amaho chu adalhan, konga alut kit'in, langkhat panga dingin akipat dohtai.
14 A uczniowie zapomnieli wziąć chleba i nie mieli ze sobą w łodzi nic więcej oprócz jednego bochenka.
Hinlah aseijuiten changlhah kipoh ding ahin haimil tauve. Konga chunla changlhah phengkhat tailou adang aum hihhel in ahi.
15 Wtedy przykazał im: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszy i zakwasu Heroda.
Chuin Aman amaho chu ahilchah-in, “Chingtheiyun, Pharisee ho le Herod chol lah-a kihongpha uvin,” ati.
16 I rozmawiali między sobą: [Powiedział tak], bo nie mamy chleba.
Hiche aseiya kon chun changlhah ahin poh haimil jeh-un amaho akihoulimun, akioimoto uvin ahi.
17 Jezus, poznawszy to, powiedział do nich: Czemu rozmawiacie o tym, że nie macie chleba? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie? Jeszcze wasze serce jest odrętwiałe?
Akihounau chu Yeshuan ahen, ajah uva, “Changlhah naneilou jeh uva ibola kioimoto le nahiuvem? Tugeiya nalunguva hedoh loulai nahiuvem? Hetthemna dinga nalungu hibangloma tah lheh jeng ham?
18 Macie oczy, a nie widzicie, i macie uszy, a nie słyszycie? I nie pamiętacie?
Mit neiyuva—mutheilou nahiuvem? Nakhang neiyuva—jatheilou nahiuvem? Gel jong nagel dohlou monguham?
19 Gdy łamałem tych pięć chlebów dla pięciu tysięcy ludzi, ile pełnych koszy kawałków zebraliście? Odpowiedzieli mu: Dwanaście.
Mi sang-nga changlhah pheng nga kahoppeh-a chu amoh-ahal paipeh ijat nalodimum?” atileh amahon, “Somleni ahi,” atiuvin ahi.
20 A gdy łamałem tych siedem [chlebów] dla czterech tysięcy ludzi, ile pełnych koszy kawałków zebraliście? A oni odpowiedzieli: Siedem.
Mi sangli lah-a changlhah pheng sagi kihoppeh-a chu nehmoh aval longkai ijat nalodimum? ati kit leh, “Sagi ahi,” atiuvin,
21 I zapytał ich: Jakże więc nie rozumiecie?
“Achutile tugeiya jong hedoh loulai nahiu ham?” atin ahi.
22 Potem przyszedł do Betsaidy. I przyprowadzili do niego ślepego, prosząc go, aby go dotknął.
Amaho Bethsaida alhun phat'un, mi phabep in mitchopa chu Yeshua henglama ahin puiyun, chule amahon atohkhah-a adamsah din angeh-uvin ahi.
23 A ująwszy ślepego za rękę, wyprowadził go poza miasteczko i plunąwszy na jego oczy, położył na niego ręce i zapytał, czy coś widzi.
Yeshuan mitchopa chu akhut in atuh-in, khosunga konin apuidohtan ahi. Chuin amit a achil aset in achunga akhut angam in, “Tua hi kho namum?” tin adongin ahi.
24 A on spojrzał w górę i powiedział: Widzę chodzących ludzi, jakby drzewa.
Mipa chun akimvel dung aven, “Henge, miho kamun, ahinla kichentah'in ka muthei poi, thingphungte chat lele tobang'in kamui,” ati.
25 Potem znowu położył ręce na jego oczy i kazał mu spojrzeć w górę. I został uzdrowiony, tak że nawet z daleka widział wszystkich wyraźnie.
Chujouvin amit akhut'in atham kit'in, ave changmelin ahileh adamhel jengtan, ima jouse kichentah'in amu thei tan ahi.
26 I odesłał go do domu, mówiąc: Nie wchodź do tego miasteczka i nikomu z miasteczka [o tym] nie mów.
Yeshuan ama asoldoh in, “Khosunga chun lutpa tahih-in,” tin akham'in ahi.
27 Wtedy Jezus poszedł ze swymi uczniami do wiosek [należących] do Cezarei Filipowej, a w drodze pytał swoich uczniów: Za kogo mnie ludzie uważają?
Yeshua le aseijuiten Galilee gam adalha uvin, Caesarea Philippi koma khohoa chun ache leuvin ahi. Lampia alamjot laiyun thu adongin, “Keima hi mihon koi ahi eitiuvem?” ati leh,
28 A oni mu odpowiedzieli: [Jedni] za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, a jeszcze inni za jednego z proroków.
Aseijuiten, “Loikhat in John Baptist, loikhat in Elijah chule loikhat kit chun Nangma hi themgaoho lah a achom khat hinte atiuve,” tin adonbut uve.
29 Wtedy zapytał ich: A wy za kogo mnie uważacie? A Piotr mu odpowiedział: Ty jesteś Chrystusem.
Chuin Yeshuan, “Ahileh nanghonla keihi koi ahi neitiuvem?” tia adoh leh, Peter in, “Nangma Messiah chu nahi,” ati.
30 I przykazał im, aby nikomu o nim nie mówili.
Ahinlah Yeshuan koimacha koma aseidohlou beh diuvin ahilchahtan ahi.
31 I zaczął ich nauczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć i zostać odrzucony przez starszych, naczelnych kapłanów i uczonych w Piśmie, i być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać.
Chuin Aman amaho chu Mihem Chapan thohgimna tamtah athoh-a, vaipo upa hole thempu pipuho chule danthu sunhon adoudal diu thuho aseipeh-e. Chule thalih-a auma, nithum jouleh thoudoh kit teiding ahi chu ahil pantan ahi.
32 A mówił to otwarcie. Wtedy Piotr, wziąwszy go na bok, zaczął go strofować.
Aman hichu phongtaha aseijuite koma asei jinglaiyin, Peter in apuidohin hitobang thuho chu aseilou din angeh-in ahi.
33 Lecz on odwrócił się, spojrzał na swoich uczniów i zgromił Piotra, mówiąc: Odejdź ode mnie, szatanie, bo nie pojmujesz tego, co Boże, ale to, co ludzkie.
Ahin Ama akiheiyin, aseijuiteho aven Peter chu aphoh-in, “Kanung lama chen, Satan! Nangman Pathen thulam gellouvin, mihem thulam jeng nagele,” atin ahi.
34 Potem przywołał [do siebie] lud wraz ze swoimi uczniami i powiedział do nich: Ktokolwiek chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie, weźmie swój krzyż i idzie za mną.
Chuin Aman aseijuiho le mihonpi chu ahenglama akouvin, “Nalah-uva koi hijongleh eijui noma chun, nacham chonnauva kon'a nahung kiheiyuva, na thingpel nakiput uva, chule neijui dingu ahi.
35 Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swoje życie z mojego powodu i dla ewangelii, ten je zachowa.
Ijeh inem itileh koi hile ahinna huhhing nom'a chun alhaso ding ahi. Amavang koi hile keima jal le Kipana Thupha jal'a ahinna lhaso'a chun akihuhhing joh ding ahi.
36 Cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na swojej duszy poniósł szkodę?
Ijeh-inem itileh min vannoi pumpi neihenlang ahinna chan taleh, ipi phatchomna anei ding ham?
37 Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?
Min ahinna khel'a ipi apeh dingham?
38 Kto się bowiem wstydzi mnie i moich słów wobec tego pokolenia cudzołożnego i grzesznego, tego i Syn Człowieczy będzie się wstydził, gdy przyjdzie w chwale swego Ojca ze świętymi aniołami.
Ijeh inem itileh koihileh tulai chonthanhoinale chonsetna khanga keima le kathuhil jachatpi chu Mihem Chapan jong apa loupina-a vantil thengtetoh ahung nileh, amapa chu ajachatpi ding ahi,” ati.
