Łukasza 20
1 A pewnego [dnia], gdy nauczał ludzi w świątyni i głosił ewangelię, nadeszli naczelni kapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi;
அதை²கதா³ யீஸு² ர்மநித³ரே ஸுஸம்’வாத³ம்’ ப்ரசாரயந் லோகாநுபதி³ஸ²தி, ஏதர்ஹி ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகா: ப்ராஞ்சஸ்²ச தந்நிகடமாக³த்ய பப்ரச்சு²:
2 I zapytali go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz? Albo kim jest [ten], kto dał ci tę władzę?
கயாஜ்ஞயா த்வம்’ கர்ம்மாண்யேதாநி கரோஷி? கோ வா த்வாமாஜ்ஞாபயத்? தத³ஸ்மாந் வத³|
3 A on im odpowiedział: I ja was spytam o jedną rzecz. Powiedzcie mi:
ஸ ப்ரத்யுவாச, தர்ஹி யுஷ்மாநபி கதா²மேகாம்’ ப்ரு’ச்சா²மி தஸ்யோத்தரம்’ வத³த|
4 Chrzest Jana pochodził z nieba czy od ludzi?
யோஹநோ மஜ்ஜநம் ஈஸ்²வரஸ்ய மாநுஷாணாம்’ வாஜ்ஞாதோ ஜாதம்’?
5 A oni zastanawiali się między sobą i mówili: Jeśli powiemy, że z nieba, zapyta: Czemu więc mu nie uwierzyliście?
ததஸ்தே மிதோ² விவிச்ய ஜக³து³: , யதீ³ஸ்²வரஸ்ய வதா³மஸ்தர்ஹி தம்’ குதோ ந ப்ரத்யைத ஸ இதி வக்ஷ்யதி|
6 Jeśli zaś powiemy, że od ludzi, wszyscy nas ukamienują, bo są przekonani, że Jan był prorokiem.
யதி³ மநுஷ்யஸ்யேதி வதா³மஸ்தர்ஹி ஸர்வ்வே லோகா அஸ்மாந் பாஷாணை ர்ஹநிஷ்யந்தி யதோ யோஹந் ப⁴விஷ்யத்³வாதீ³தி ஸர்வ்வே த்³ரு’ட⁴ம்’ ஜாநந்தி|
7 I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd [pochodził].
அதஏவ தே ப்ரத்யூசு: கஸ்யாஜ்ஞயா ஜாதம் இதி வக்தும்’ ந ஸ²க்நும: |
8 Wtedy Jezus im powiedział: To i ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.
ததா³ யீஸு²ரவத³த் தர்ஹி கயாஜ்ஞயா கர்ம்மாண்யேதாதி கரோமீதி ச யுஷ்மாந் ந வக்ஷ்யாமி|
9 I zaczął mówić do ludzi taką przypowieść: Pewien człowiek założył winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.
அத² லோகாநாம்’ ஸாக்ஷாத் ஸ இமாம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தகதா²ம்’ வக்துமாரேபே⁴, கஸ்²சித்³ த்³ராக்ஷாக்ஷேத்ரம்’ க்ரு’த்வா தத் க்ஷேத்ரம்’ க்ரு’ஷீவலாநாம்’ ஹஸ்தேஷு ஸமர்ப்ய ப³ஹுகாலார்த²ம்’ தூ³ரதே³ஸ²ம்’ ஜகா³ம|
10 A [we właściwym] czasie posłał sługę do rolników, aby mu dali [część] plonów winnicy. Lecz oni go pobili i odesłali z niczym.
அத² ப²லகாலே ப²லாநி க்³ரஹீது க்ரு’ஷீவலாநாம்’ ஸமீபே தா³ஸம்’ ப்ராஹிணோத் கிந்து க்ரு’ஷீவலாஸ்தம்’ ப்ரஹ்ரு’த்ய ரிக்தஹஸ்தம்’ விஸஸர்ஜு: |
11 Ponownie posłał innego sługę, ale oni i tego pobili, znieważyli i odesłali z niczym.
தத: ஸோதி⁴பதி: புநரந்யம்’ தா³ஸம்’ ப்ரேஷயாமாஸ, தே தமபி ப்ரஹ்ரு’த்ய குவ்யவஹ்ரு’த்ய ரிக்தஹஸ்தம்’ விஸஸ்ரு’ஜு: |
12 Posłał jeszcze trzeciego, a oni również jego poranili i wyrzucili.
தத: ஸ த்ரு’தீயவாரம் அந்யம்’ ப்ராஹிணோத் தே தமபி க்ஷதாங்க³ம்’ க்ரு’த்வா ப³ஹி ர்நிசிக்ஷிபு: |
13 Wtedy pan winnicy powiedział: Co [mam] zrobić? Poślę mego umiłowanego syna, może go uszanują, gdy go zobaczą.
ததா³ க்ஷேத்ரபதி ர்விசாரயாமாஸ, மமேதா³நீம்’ கிம்’ கர்த்தவ்யம்’? மம ப்ரியே புத்ரே ப்ரஹிதே தே தமவஸ்²யம்’ த்³ரு’ஷ்ட்வா ஸமாத³ரிஷ்யந்தே|
14 Lecz gdy rolnicy go zobaczyli, naradzali się między sobą i mówili: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.
கிந்து க்ரு’ஷீவலாஸ்தம்’ நிரீக்ஷ்ய பரஸ்பரம்’ விவிச்ய ப்ரோசு: , அயமுத்தராதி⁴காரீ ஆக³ச்ச²தைநம்’ ஹந்மஸ்ததோதி⁴காரோஸ்மாகம்’ ப⁴விஷ்யதி|
15 I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Cóż więc zrobi z nimi pan winnicy?
ததஸ்தே தம்’ க்ஷேத்ராத்³ ப³ஹி ர்நிபாத்ய ஜக்⁴நுஸ்தஸ்மாத் ஸ க்ஷேத்ரபதிஸ்தாந் ப்ரதி கிம்’ கரிஷ்யதி?
16 Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę odda innym. Gdy oni to usłyszeli, powiedzieli: Nie daj Boże!
ஸ ஆக³த்ய தாந் க்ரு’ஷீவலாந் ஹத்வா பரேஷாம்’ ஹஸ்தேஷு தத்க்ஷேத்ரம்’ ஸமர்பயிஷ்யதி; இதி கதா²ம்’ ஸ்²ருத்வா தே (அ)வத³ந் ஏதாத்³ரு’ஸீ² க⁴டநா ந ப⁴வது|
17 Lecz on spojrzał na nich i zapytał: Cóż więc znaczy to, co jest napisane: Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym?
கிந்து யீஸு²ஸ்தாநவலோக்ய ஜகா³த³, தர்ஹி, ஸ்த²பதய: கரிஷ்யந்தி க்³ராவாணம்’ யந்து துச்ச²கம்’| ப்ரதா⁴நப்ரஸ்தர: கோணே ஸ ஏவ ஹி ப⁴விஷ்யதி| ஏதஸ்ய ஸா²ஸ்த்ரீயவசநஸ்ய கிம்’ தாத்பர்ய்யம்’?
18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo on upadnie, zmiażdży go.
அபரம்’ தத்பாஷாணோபரி ய: பதிஷ்யதி ஸ ப⁴ம்’க்ஷ்யதே கிந்து யஸ்யோபரி ஸ பாஷாண: பதிஷ்யதி ஸ தேந தூ⁴லிவச் சூர்ணீப⁴விஷ்யதி|
19 W tej właśnie godzinie naczelni kapłani i uczeni w Piśmie starali się dostać go w swoje ręce, ale bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim powiedział tę przypowieść.
ஸோஸ்மாகம்’ விருத்³த⁴ம்’ த்³ரு’ஷ்டாந்தமிமம்’ கதி²தவாந் இதி ஜ்ஞாத்வா ப்ரதா⁴நயாஜகா அத்⁴யாபகாஸ்²ச ததை³வ தம்’ த⁴ர்தும்’ வவாஞ்சு²: கிந்து லோகேப்⁴யோ பி³ப்⁴யு: |
20 Obserwowali go więc i posłali szpiegów, którzy udawali sprawiedliwych, aby go złapać za słowo, a potem wydać władzy i mocy namiestnika.
அதஏவ தம்’ ப்ரதி ஸதர்கா: ஸந்த: கத²ம்’ தத்³வாக்யதோ³ஷம்’ த்⁴ரு’த்வா தம்’ தே³ஸா²தி⁴பஸ்ய ஸாது⁴வேஸ²தா⁴ரிணஸ்²சராந் தஸ்ய ஸமீபே ப்ரேஷயாமாஸு: |
21 I zapytali go: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.
ததா³ தே தம்’ பப்ரச்சு²: , ஹே உபதே³ஸ²க ப⁴வாந் யதா²ர்த²ம்’ கத²யந் உபதி³ஸ²தி, கமப்யநபேக்ஷ்ய ஸத்யத்வேநைஸ்²வரம்’ மார்க³முபதி³ஸ²தி, வயமேதஜ்ஜாநீம: |
22 Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie?
கைஸரராஜாய கரோஸ்மாபி⁴ ர்தே³யோ ந வா?
23 Ale on, przejrzawszy ich podstęp, powiedział do nich: Czemu wystawiacie mnie na próbę?
ஸ தேஷாம்’ வஞ்சநம்’ ஜ்ஞாத்வாவத³த் குதோ மாம்’ பரீக்ஷத்⁴வே? மாம்’ முத்³ராமேகம்’ த³ர்ஸ²யத|
24 Pokażcie mi grosz. Czyj nosi wizerunek i napis? I odpowiedzieli: Cesarza.
இஹ லிகி²தா மூர்திரியம்’ நாம ச கஸ்ய? தே(அ)வத³ந் கைஸரஸ்ய|
25 Wtedy on im powiedział: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.
ததா³ ஸ உவாச, தர்ஹி கைஸரஸ்ய த்³ரவ்யம்’ கைஸராய த³த்த; ஈஸ்²வரஸ்ய து த்³ரவ்யமீஸ்²வராய த³த்த|
26 I nie mogli [go] złapać za słowo w obecności ludu. Zdziwieni jego odpowiedzią, zamilkli.
தஸ்மால்லோகாநாம்’ ஸாக்ஷாத் தத்கதா²யா: கமபி தோ³ஷம்’ த⁴ர்துமப்ராப்ய தே தஸ்யோத்தராத்³ ஆஸ்²சர்ய்யம்’ மந்யமாநா மௌநிநஸ்தஸ்து²: |
27 Wówczas przyszli niektórzy z saduceuszy, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:
அபரஞ்ச ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²நாநங்கீ³காரிணாம்’ ஸிதூ³கிநாம்’ கியந்தோ ஜநா ஆக³த்ய தம்’ பப்ரச்சு²: ,
28 Nauczycielu, Mojżesz nam napisał: Jeśli czyjś brat umrze, mając żonę, a umrze bezdzietnie, to jego brat ma pojąć jego żonę i wzbudzić potomstwo swemu bratu.
ஹே உபதே³ஸ²க ஸா²ஸ்த்ரே மூஸா அஸ்மாந் ப்ரதீதி லிலேக² யஸ்ய ப்⁴ராதா பா⁴ர்ய்யாயாம்’ ஸத்யாம்’ நி: ஸந்தாநோ ம்ரியதே ஸ தஜ்ஜாயாம்’ விவஹ்ய தத்³வம்’ஸ²ம் உத்பாத³யிஷ்யதி|
29 Było więc siedmiu braci, z których pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie.
ததா²ச கேசித் ஸப்த ப்⁴ராதர ஆஸந் தேஷாம்’ ஜ்யேஷ்டோ² ப்⁴ராதா விவஹ்ய நிரபத்ய: ப்ராணாந் ஜஹௌ|
30 I ożenił się z nią drugi, lecz i ten umarł bezdzietnie.
அத² த்³விதீயஸ்தஸ்ய ஜாயாம்’ விவஹ்ய நிரபத்ய: ஸந் மமார| த்ரு’தீயஸ்²ச தாமேவ வ்யுவாஹ;
31 Potem ożenił się z nią także trzeci, podobnie aż do siódmego, a nie zostawiwszy dzieci, poumierali.
இத்த²ம்’ ஸப்த ப்⁴ராதரஸ்தாமேவ விவஹ்ய நிரபத்யா: ஸந்தோ மம்ரு: |
32 W końcu umarła też ta kobieta.
ஸே²ஷே ஸா ஸ்த்ரீ ச மமார|
33 Żoną którego z nich będzie więc przy zmartwychwstaniu? Siedmiu bowiem miało ją za żonę.
அதஏவ ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²நகாலே தேஷாம்’ ஸப்தஜநாநாம்’ கஸ்ய ஸா பா⁴ர்ய்யா ப⁴விஷ்யதி? யத: ஸா தேஷாம்’ ஸப்தாநாமேவ பா⁴ர்ய்யாஸீத்|
ததா³ யீஸு²: ப்ரத்யுவாச, ஏதஸ்ய ஜக³தோ லோகா விவஹந்தி வாக்³த³த்தாஸ்²ச ப⁴வந்தி (aiōn g165)
35 Lecz ci, którzy są [uznani za] godnych dostąpienia tamtego świata i powstania z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. (aiōn g165)
கிந்து யே தஜ்ஜக³த்ப்ராப்தியோக்³யத்வேந க³ணிதாம்’ ப⁴விஷ்யந்தி ஸ்²மஸா²நாச்சோத்தா²ஸ்யந்தி தே ந விவஹந்தி வாக்³த³த்தாஸ்²ச ந ப⁴வந்தி, (aiōn g165)
36 Nie mogą bowiem więcej umrzeć, bo są równi aniołom i będąc dziećmi zmartwychwstania, są dziećmi Bożymi.
தே புந ர்ந ம்ரியந்தே கிந்து ஸ்²மஸா²நாது³த்தா²பிதா: ஸந்த ஈஸ்²வரஸ்ய ஸந்தாநா: ஸ்வர்கீ³யதூ³தாநாம்’ ஸத்³ரு’ஸா²ஸ்²ச ப⁴வந்தி|
37 A że umarli zmartwychwstaną, to i Mojżesz pokazał przy krzaku, gdy nazywa Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.
அதி⁴கந்து மூஸா: ஸ்தம்போ³பாக்²யாநே பரமேஸ்²வர ஈப்³ராஹீம ஈஸ்²வர இஸ்ஹாக ஈஸ்²வரோ யாகூப³ஸ்²சேஸ்²வர இத்யுக்த்வா ம்ரு’தாநாம்’ ஸ்²மஸா²நாத்³ உத்தா²நஸ்ய ப்ரமாணம்’ லிலேக²|
38 Bóg przecież nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych, bo dla niego wszyscy żyją.
அதஏவ ய ஈஸ்²வர: ஸ ம்ரு’தாநாம்’ ப்ரபு⁴ ர்ந கிந்து ஜீவதாமேவ ப்ரபு⁴: , தந்நிகடே ஸர்வ்வே ஜீவந்த: ஸந்தி|
39 Wtedy niektórzy z uczonych w Piśmie odezwali się: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.
இதி ஸ்²ருத்வா கியந்தோத்⁴யாபகா ஊசு: , ஹே உபதே³ஸ²க ப⁴வாந் ப⁴த்³ரம்’ ப்ரத்யுக்தவாந்|
40 I nie śmieli go już o nic pytać.
இத: பரம்’ தம்’ கிமபி ப்ரஷ்டம்’ தேஷாம்’ ப்ரக³ல்ப⁴தா நாபூ⁴த்|
41 On zaś powiedział do nich: Jak [to jest], że mówią, iż Chrystus jest synem Dawida?
பஸ்²சாத் ஸ தாந் உவாச, ய: க்²ரீஷ்ட: ஸ தா³யூத³: ஸந்தாந ஏதாம்’ கதா²ம்’ லோகா: கத²ம்’ கத²யந்தி?
42 A sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy;
யத: மம ப்ரபு⁴மித³ம்’ வாக்யமவத³த் பரமேஸ்²வர: | தவ ஸ²த்ரூநஹம்’ யாவத் பாத³பீட²ம்’ கரோமி ந| தாவத் காலம்’ மதீ³யே த்வம்’ த³க்ஷபார்ஸ்²வ உபாவிஸ²|
43 Aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy.
இதி கதா²ம்’ தா³யூத்³ ஸ்வயம்’ கீ³தக்³ரந்தே²(அ)வத³த்|
44 Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże [może] być jego synem?
அதஏவ யதி³ தா³யூத்³ தம்’ ப்ரபு⁴ம்’ வத³தி, தர்ஹி ஸ கத²ம்’ தஸ்ய ஸந்தாநோ ப⁴வதி?
45 A gdy wszyscy ludzie słuchali, powiedział do swoich uczniów:
பஸ்²சாத்³ யீஸு²: ஸர்வ்வஜநாநாம்’ கர்ணகோ³சரே ஸி²ஷ்யாநுவாச,
46 Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy lubią chodzić w długich szatach, kochają pozdrowienia na rynkach, pierwsze krzesła w synagogach i pierwsze miejsca na ucztach.
யே(அ)த்⁴யாபகா தீ³ர்க⁴பரிச்ச²த³ம்’ பரிதா⁴ய ப்⁴ரமந்தி, ஹட்டாபணயோ ர்நமஸ்காரே ப⁴ஜநகே³ஹஸ்ய ப்ரோச்சாஸநே போ⁴ஜநக்³ரு’ஹஸ்ய ப்ரதா⁴நஸ்தா²நே ச ப்ரீயந்தே
47 Pożerają oni domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci otrzymają surowszy wyrok.
வித⁴வாநாம்’ ஸர்வ்வஸ்வம்’ க்³ரஸித்வா ச²லேந தீ³ர்க⁴காலம்’ ப்ரார்த²யந்தே ச தேஷு ஸாவதா⁴நா ப⁴வத, தேஷாமுக்³ரத³ண்டோ³ ப⁴விஷ்யதி|
