Łukasza 20
1 A pewnego [dnia], gdy nauczał ludzi w świątyni i głosił ewangelię, nadeszli naczelni kapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi;
Un de ces jours-là, comme Jésus enseignait le peuple dans le temple, et qu’il annonçait la bonne nouvelle, les Princes des prêtres et les Scribes survinrent avec les Anciens,
2 I zapytali go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz? Albo kim jest [ten], kto dał ci tę władzę?
et lui dirent: « Dites-nous par quelle autorité vous faites ces choses, ou qui vous a donné cette autorité? »
3 A on im odpowiedział: I ja was spytam o jedną rzecz. Powiedzcie mi:
Jésus leur répondit: « Moi aussi je vous ferai une question. Répondez-moi.
4 Chrzest Jana pochodził z nieba czy od ludzi?
Le baptême de Jean était-il du ciel, ou des hommes? »
5 A oni zastanawiali się między sobą i mówili: Jeśli powiemy, że z nieba, zapyta: Czemu więc mu nie uwierzyliście?
Mais ils faisaient entre eux cette réflexion: « Si nous répondons: Du ciel, il nous dira: Pourquoi n’avez-vous pas cru en lui?
6 Jeśli zaś powiemy, że od ludzi, wszyscy nas ukamienują, bo są przekonani, że Jan był prorokiem.
Et si nous répondons: Des hommes, tout le peuple nous lapidera, car il est persuadé que Jean était un prophète. »
7 I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd [pochodził].
Ils lui répondirent donc qu’ils ne savaient d’où il était.
8 Wtedy Jezus im powiedział: To i ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.
« Et Moi, leur dit Jésus, je ne vous dis pas non plus par quelle autorité je fais ces choses. »
9 I zaczął mówić do ludzi taką przypowieść: Pewien człowiek założył winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.
Alors il se mit à dire au peuple cette parabole: « Un homme planta une vigne, et la loua à des vignerons; puis il s’en alla pour un temps assez long en pays étranger.
10 A [we właściwym] czasie posłał sługę do rolników, aby mu dali [część] plonów winnicy. Lecz oni go pobili i odesłali z niczym.
La saison étant venue, il envoya un serviteur aux vignerons, afin qu’ils lui donnassent du produit de la vigne. Mais eux, l’ayant battu, le renvoyèrent les mains vides.
11 Ponownie posłał innego sługę, ale oni i tego pobili, znieważyli i odesłali z niczym.
Il envoya encore un autre serviteur; mais, l’ayant aussi battu et traité indignement, ils le renvoyèrent les mains vides.
12 Posłał jeszcze trzeciego, a oni również jego poranili i wyrzucili.
Il en envoya un troisième; mais, lui aussi, les vignerons le blessèrent et le jetèrent dehors.
13 Wtedy pan winnicy powiedział: Co [mam] zrobić? Poślę mego umiłowanego syna, może go uszanują, gdy go zobaczą.
Alors le maître de la vigne se dit: Que ferai-je? J’enverrai mon fils bien-aimé; peut-être qu’en le voyant ils auront pour lui du respect.
14 Lecz gdy rolnicy go zobaczyli, naradzali się między sobą i mówili: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.
Mais lorsque les vignerons le virent, ils se dirent entre eux: Celui-ci est l’héritier, tuons-le, afin que l’héritage soit à nous.
15 I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Cóż więc zrobi z nimi pan winnicy?
Et l’ayant jeté hors de la vigne, ils le tuèrent. Que leur fera donc le maître de la vigne?
16 Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę odda innym. Gdy oni to usłyszeli, powiedzieli: Nie daj Boże!
Il viendra et exterminera ces vignerons, et donnera sa vigne à d’autres. « Ce qu’ayant entendu, ils dirent: « À Dieu ne plaise! »
17 Lecz on spojrzał na nich i zapytał: Cóż więc znaczy to, co jest napisane: Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym?
Mais, fixant le regard sur eux, Jésus dit: « Qu’est-ce donc que cette parole de l’Écriture: La pierre qu’ont rejetée ceux qui bâtissaient est devenue la pierre angulaire?
18 Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo on upadnie, zmiażdży go.
Quiconque tombera sur cette pierre sera brisé; et celui sur qui elle tombera, sera écrasé. »
19 W tej właśnie godzinie naczelni kapłani i uczeni w Piśmie starali się dostać go w swoje ręce, ale bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim powiedział tę przypowieść.
Les Princes des prêtres et les Scribes cherchèrent à se saisir de lui à l’heure même; mais la crainte du peuple les retint, car ils comprenaient bien que c’était pour eux que Jésus avait dit cette parabole.
20 Obserwowali go więc i posłali szpiegów, którzy udawali sprawiedliwych, aby go złapać za słowo, a potem wydać władzy i mocy namiestnika.
Ils ne le perdirent donc pas de vue, et lui envoyèrent des gens apostés qui feignaient d’être justes, pour le surprendre dans ses paroles, afin de le livrer à l’autorité et au pouvoir du gouverneur.
21 I zapytali go: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.
Ces gens l’interrogèrent en ces termes: « Maître, nous savons que vous parlez et enseignez avec droiture, et sans faire acception de personne, mais que vous enseignez la voie de Dieu dans la vérité.
22 Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie?
Nous est-il permis, ou non, de payer le tribut à César? »
23 Ale on, przejrzawszy ich podstęp, powiedział do nich: Czemu wystawiacie mnie na próbę?
Jésus, connaissant leur fourberie, leur dit: « Pourquoi me tentez-vous?
24 Pokażcie mi grosz. Czyj nosi wizerunek i napis? I odpowiedzieli: Cesarza.
Montrez-moi un denier. De qui porte-t-il l’effigie et le nom? « Ils lui répondirent: « De César. »
25 Wtedy on im powiedział: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.
Et il leur dit: « Rendez donc à César ce qui est à César, et à Dieu ce qui est à Dieu. »
26 I nie mogli [go] złapać za słowo w obecności ludu. Zdziwieni jego odpowiedzią, zamilkli.
Ainsi ils ne purent le prendre en défaut sur aucune parole devant le peuple; et admirant sa réponse, ils gardèrent le silence.
27 Wówczas przyszli niektórzy z saduceuszy, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:
Quelques-uns des Sadducéens, qui nient la résurrection, s’approchèrent alors et l’interrogèrent:
28 Nauczycielu, Mojżesz nam napisał: Jeśli czyjś brat umrze, mając żonę, a umrze bezdzietnie, to jego brat ma pojąć jego żonę i wzbudzić potomstwo swemu bratu.
« Maître, lui dirent-ils, Moïse nous a donné cette loi: Si un homme, ayant une femme, meurt sans laisser d’enfants, que son frère prenne sa femme, et suscite des enfants à son frère.
29 Było więc siedmiu braci, z których pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie.
Or, il y avait sept frères; le premier prit une femme et mourut sans enfants.
30 I ożenił się z nią drugi, lecz i ten umarł bezdzietnie.
Le second prit sa femme, et mourut aussi sans enfants.
31 Potem ożenił się z nią także trzeci, podobnie aż do siódmego, a nie zostawiwszy dzieci, poumierali.
Le troisième la prit ensuite, et de même tous les sept, et ils moururent sans laisser d’enfants.
32 W końcu umarła też ta kobieta.
Après eux tous, la femme mourut aussi.
33 Żoną którego z nich będzie więc przy zmartwychwstaniu? Siedmiu bowiem miało ją za żonę.
Duquel donc, au temps de la résurrection, sera-t-elle la femme, car elle l’a été de tous les sept? »
Jésus leur dit: « Les enfants de ce siècle se marient et sont donnés en mariage; (aiōn g165)
35 Lecz ci, którzy są [uznani za] godnych dostąpienia tamtego świata i powstania z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. (aiōn g165)
mais ceux qui ont été trouvés dignes d’avoir part au siècle à venir et à la résurrection des morts, ne prennent point de femme et n’ont point de mari; (aiōn g165)
36 Nie mogą bowiem więcej umrzeć, bo są równi aniołom i będąc dziećmi zmartwychwstania, są dziećmi Bożymi.
aussi bien ne peuvent-ils plus mourir, puisqu’ils sont comme les anges, et qu’ils sont fils de Dieu, étant fils de la résurrection.
37 A że umarli zmartwychwstaną, to i Mojżesz pokazał przy krzaku, gdy nazywa Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.
Mais que les morts ressuscitent, c’est ce que Moïse lui-même a fait connaître dans le passage du Buisson, lorsqu’il nomme le Seigneur: Le Dieu d’Abraham, le Dieu d’Isaac et le Dieu de Jacob.
38 Bóg przecież nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych, bo dla niego wszyscy żyją.
Or il n’est pas Dieu des morts, mais des vivants; car tous sont vivants devant lui. »
39 Wtedy niektórzy z uczonych w Piśmie odezwali się: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.
Quelques-uns des Scribes, prenant la parole, lui dirent: « Maître, vous avez bien parlé. »
40 I nie śmieli go już o nic pytać.
Et ils n’osaient plus lui poser aucune question.
41 On zaś powiedział do nich: Jak [to jest], że mówią, iż Chrystus jest synem Dawida?
Jésus leur dit: « Comment dit-on que le Christ est fils de David?
42 A sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy;
David lui-même dit dans le livre des Psaumes: Le Seigneur a dit à mon Seigneur: Asseyez-vous à ma droite,
43 Aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy.
jusqu’à ce que je fasse de vos ennemis l’escabeau de vos pieds. —
44 Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże [może] być jego synem?
David l’appelle donc Seigneur; comment peut-il être son fils? »
45 A gdy wszyscy ludzie słuchali, powiedział do swoich uczniów:
Tandis que tout le peuple l’écoutait, il dit à ses disciples:
46 Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy lubią chodzić w długich szatach, kochają pozdrowienia na rynkach, pierwsze krzesła w synagogach i pierwsze miejsca na ucztach.
« Gardez-vous des Scribes, qui se plaisent à se promener en longues robes; qui aiment à être salués dans les places publiques, à occuper les premiers sièges dans les synagogues et les premières places dans les festins:
47 Pożerają oni domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci otrzymają surowszy wyrok.
ces gens qui dévorent les maisons des veuves, et font pour l’apparence de longues prières, subiront une condamnation plus sévère. »
