Lamentacje 5
1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
| ای خداوند، به یاد آور که چه بر سر ما آمده است. ببین چگونه رسوا شده‌ایم. سرزمین ما به دست دشمنان افتاده است و خانه‌های ما را بیگانگان تصرف کرده‌اند. |
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
| ما یتیمیم؛ پدرانمان کشته و مادرانمان بیوه شده‌اند. |
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
| آب خود را می‌خریم و می‌نوشیم و هیزم ما به ما فروخته می‌شود. |
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
| در زیر فشار و آزار دشمنان به ستوه آمده‌ایم و آسایش نداریم. |
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
| خود را تسلیم مصر و آشور کرده‌ایم تا نان به دست آوریم و از گرسنگی نمیریم. |
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
| پدرانمان گناه کردند و مردند، و اینک جور گناهانشان را ما می‌کشیم. |
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
| بردگان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که ما را از دست آنها نجات دهد. |
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
| برای یک لقمه نان، در بیابانها جانمان را به خطر می‌اندازیم. |
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
| از شدت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدنمان مثل تنور داغ شده است. |
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
| زنان و دختران ما را در اورشلیم و شهرهای یهودا بی‌عصمت کرده‌اند. |
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
| رهبران ما را به دار کشیده‌اند و مشایخ ما را بی‌حرمت نموده‌اند. |
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
| جوانان ما را مانند غلامان، در آسیاب به کارهای سخت وا می‌دارند و کودکان ما زیر بارهای سنگین هیزم، افتان و خیزان راه می‌روند. |
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
| پیران ما دیگر در کنار دروازه‌های شهر نمی‌نشینند؛ جوانان ما دیگر نمی‌رقصند و آواز نمی‌خوانند. |
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
| شادی از دلهای ما رخت بربسته و رقص ما به ماتم تبدیل شده است. |
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
| وای بر ما که گناه کرده‌ایم و شکوه و جلال خود را از دست داده‌ایم. |
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
| دلهایمان بی‌تاب و چشمانمان تار شده‌اند، |
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
| زیرا اورشلیم ویران گشته و پناهگاه شغالها شده است. |
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
| ای خداوند، تو تا ابد باقی هستی و تخت سلطنت تو بی‌زوال است. |
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
| مدت مدیدی است که تو ما را ترک کرده‌ای و دیگر ما را به یاد نمی‌آوری. |
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
| ای خداوند، آیا تو ما را به کلی طرد کرده‌ای و تا ابد بر ما غضبناک خواهی بود؟ اگر چنین نیست، پس ما را به سوی خود بازگردان و شکوه دوران گذشتهٔ ما را به ما باز ده. |
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
