Lamentacje 5
1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
Kom i hu, Herre, det som har hendt oss, sku og se hvor vi blir hånet!
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
Vår arv er gått over til fremmede, våre hus til utlendinger.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
Vi er blitt farløse, har ingen far; våre mødre er som enker.
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
Vi må kjøpe det vann vi drikker, vår ved må vi betale.
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
Våre forfølgere er på nakken av oss; vi er trette, vi får ingen hvile.
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
Til Egypten har vi overgitt oss, og til Assyria, for å bli mettet med brød.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
Våre fedre har syndet, de er ikke mere; vi bærer deres misgjerninger.
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
Træler hersker over oss; ingen river oss ut av deres hånd.
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
Med fare for vårt liv henter vi vårt brød, truet av ørkenens sverd.
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
Vår hud brenner som en ovn av hungerens luer.
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
Kvinner har de krenket i Sion, jomfruer i Judas byer.
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
Fyrster har de hengt, de gamles åsyn har de ikke hedret.
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
Unge menn bar kvernen, og gutter segnet under vedbøren.
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
De gamle sitter ikke mere i porten, de unge menn ikke mere ved sin strengelek.
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
Med vårt hjertes glede er det forbi, vår dans er omskiftet til sorg.
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
Kronen er falt av vårt hode; ve oss, vi har syndet.
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
Derfor er vårt hjerte sykt, derfor er våre øine blitt dimme,
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
for Sions bergs skyld, som er øde; rever løper om på det.
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
Du, Herre, troner til evig tid, din trone blir fra slekt til slekt.
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
Hvorfor skulde du glemme oss evig, forlate oss for så lang en tid?
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
Herre, før oss atter til dig, så vi kan komme tilbake! Forny våre dager, så de blir som i fordums tid!
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
For skulde du rent ha forkastet oss? Skulde du være så storlig vred på oss?
