Lamentacje 5
1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
Emlékezzél meg, mi lett velünk, tekintsd és nézd gyalázatunkat!
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
Birtokunk átszállt idegenekre, házaink külföldiekre.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
Árvák lettünk, apátlanok, anyáink mintegy özvegyek.
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
Vizünket pénzért ittuk, fát díjon szerzünk.
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
Nyakunkon üldöztek minket, elfáradtunk, nem adatott pihennünk.
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
Egyiptomnak adtunk kezet, Assúrnak, hogy jóllakjunk kenyérrel.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
Atyáink vétkeztek és nincsenek, mi pedig bűneiket hordoztuk.
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
Szolgák uralkodnak rajtunk, nincs ki kezökből kiszabadítana.
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
Lelkünk árán szerezzük kenyerünket a pusztának kardja miatt.
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
Bőrünk megfeketélett mint a kemencze az éhség forrósága miatt.
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
Asszonyokat bántalmaztak Cziónban, hajadonokat Jehúda városaiban.
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
Vezérek akasztattak fel kezük által, vének arcza nem tiszteltetett.
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
Ifjak malmot hordtak és fiuk a fában botlottak meg.
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
Vének eltüntek a kapuból, ifjak az ő daluktól.
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
Eltünt szivünk vigalma, gyászra fordult körtánczunk.
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
Leesett fejünk koronája, oh jaj nekünk, hogy vétkeztünk.
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
Ezért lett sínylővé a szivünk, ezek miatt sötétültek el szemeink:
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
Czión hegyéért, hogy elpusztult, rókák kószálnak rajta.
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
Te, Örökkévaló, székelsz örökre, trónod nemzedékre meg nemzedékre.
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
Miért felejtesz el bennünket mindig, elhagysz minket hosszú időkre?
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
Téríts bennünket magadhoz, hogy megtérjünk, újítsd meg napjainkat mint hajdanta.
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
Avagy végkép elvetettél minket, olyannyira haragudtál ránk!
