Lamentacje 5
1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
Gedenke, Jahwe, was uns widerfahren; schau her und sieh unsere Schmach!
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
Unser Erbbesitz ist Fremden zugefallen, unsere Häuser Ausländern.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz bekommen wir nur gegen Zahlung.
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
Unsere Verfolger sitzen uns auf dem Nacken; sind wir ermattet, gönnt man uns keine Ruhe.
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
Ägypten reichten wir die Hand, Assur, um satt zu werden.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
unsere Väter fehlten; sie sind nicht mehr, und wir tragen ihre Verschuldungen.
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
Knechte herrschen über uns; niemand entreißt uns ihrer Hand.
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
Mit Gefahr unseres Lebens holen wir unser Brot voller Angst vor dem Schwert und der Pest.
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
Unsere Haut ist geschwärzt wie ein Ofen, von den Gluten des Hungers.
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
Frauen in Zion haben sie geschändet, Jungfrauen in den Städten Judas.
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
Fürsten wurden durch ihre Hand gehenkt, der Vornehmen Ansehn für nichts geachtet.
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
Jünglinge nahmen sie zum Mahlen, und Knaben strauchelten unter der Last von Holz.
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
Verschwunden sind die Greise am Thor, das Saitenspiel der Jünglinge.
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
Geschwunden ist unseres Herzens Freude; in Klage ist unser Reigen verwandelt.
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
Die Krone ist uns vom Haupte gefallen: wehe uns, daß wir gesündigt haben!
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
Darüber ist unser Herz siech geworden, darob unsere Augen trübe,
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
über den Zionsberg, der verwüstet ist, auf dem sich Füchse tummeln.
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
Du, Jahwe, thronst auf ewig, dein Stuhl steht von Geschlecht zu Geschlecht.
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
Warum willst du uns für immer vergessen, uns lebenslang verlassen?
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
Bekehre uns zu dir, Jahwe, so kehren wir um; erneuere unsere Tage, wie vor Alters!
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
Oder hast du uns ganz verworfen, bist überaus auf uns erzürnt?
