< Lamentacje 5 >

1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
Herre! kom i Hu, hvad der er sket os; sku ned og se vor Forhaanelse!
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
Vor Arv er gaaet over til fremmede, vore Huse til Udlændinge.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
Vi ere blevne faderløse, uden Fader, vore Mødre ere som Enker.
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
Vandet, vi drikke, købe vi for Penge; vort Brænde kommer til os for Betaling.
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
Man er os paa Halsen, vi forfølges; vi blive trætte og faa ikke Hvile.
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
Vi have rakt Haanden imod Ægypten, imod Assyrien for at mættes af Brød.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
Vore Fædre have syndet, de ere ikke mere, og vi bære deres Misgerninger.
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
Trælle herske over os; der er ingen, som frier af deres Haand.
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
Vi hente vort Brød med Fare for vort Liv, formedelst Sværdet i Ørken.
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
Vor Hud er forbrændt som en Ovn, af Hungerens Glød.
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
De krænke Kvinderne i Zion, Jomfruerne i Judas Stæder.
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
Fyrster ere hængte af deres Haand, Oldingers Person bliver ikke æret.
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
Unge Karle maatte tage fat paa Kværnen, og Drenge segnede under Byrden af Ved.
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
De Ældste have hørt op med at sidde i Porten, de unge Karle med deres Strengeleg.
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
Vort Hjertes Glæde er hørt op, vor Dans er vendt om til Sorrig.
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
Vort Hoveds Krone er affalden; o ve os! thi vi have syndet.
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
Derfor er vort Hjerte sygt, derfor ere vore Øjne formørkede:
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
For Zions Bjergs Skyld, som er øde, Ræve løbe derpaa.
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
Du, Herre! du bliver evindelig, din Trone fra Slægt til Slægt.
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
Hvorfor vil du glemme os evindelig? forlade os saa lang en Tid?
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
Herre! før os tilbage til dig, saa ville vi vende tilbage, forny vore Dage som i fordums Tid!
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
Thi mon du aldeles har forkastet os? mon du er saa saare vred paa os?

< Lamentacje 5 >