Lamentacje 5
1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
Spomeni se, Jahve, što nas je snašlo, pogledaj, vidi sramotu našu!
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
Baština naša pade u ruke strancima, domovi naši pripadoše tuđincima.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
Siročad smo: oca nemamo, majke su nam kao udovice.
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
Vodu što pijemo plaćamo novcem, i za drvo valja nam platiti.
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
Jaram nam je o vratu, gone nas, iscrpljeni smo, ne daju nam predahnuti.
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
Pružamo ruke k Egiptu i Asiriji da se kruha nasitimo.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
Oci naši zgriješiše i više ih nema, a mi nosimo krivice njihove.
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
Robovi nama zapovijedaju, a nitko da nas izbavi iz ruku njihovih.
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
Kruh svoj donosimo izlažući život maču u pustinji.
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
Koža nam gori kao peć užarena, ognjicom od plamena gladi.
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
Oskvrnuli su žene na Sionu i djevice u gradovima judejskim.
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
Svojim su rukama vješali knezove, ni lica staračka nisu poštivali.
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
Mladići su nosili žrvnjeve, djeca padala pod bremenom drva.
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
Starci su ostavili vrata, mladići više ne sviraju na lirama.
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
Radosti nesta iz naših srdaca, naš ples se pretvori u tugovanje.
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
Pao je vijenac s naše glave, jao nama što zgriješismo!
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
Evo zašto nam srce boluje, evo zašto nam oči se zastiru:
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
zato što Gora sionska opustje i po njoj se šuljaju šakali.
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
Ali ti, Jahve, ostaješ zauvijek, tvoj je prijesto od koljena do koljena.
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
Zašto da nas zaboraviš zauvijek, da nas ostaviš za mnoge dane?
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
Vrati nas k sebi, Jahve, obratit ćemo se, obnovi dane naše kao što nekoć bijahu.
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
Il' nas hoćeš sasvim zabaciti i na nas se beskrajno srditi?
