Lamentacje 5
1 Wspomnij, PANIE, na to, co nas spotkało. Spójrz i zobacz nasze pohańbienie.
BOEIPA aw poek lamtah kaimih taengkah aka thoeng te paelki laeh. Paelki lamtah kaimih sokah kokhahnah he hmu lah.
2 Nasze dziedzictwo przypadło obcym, a nasze domy – cudzoziemcom.
Kaimih kah rho te hlanglak taengla, ka im te kholong taengla pawk coeng.
3 Staliśmy się sierotami, bez ojca; nasze matki są jak wdowy.
Cadah la ka om uh tih nuhmai bangla ka manu napa a om moenih.
4 Własną wodę pijemy za pieniądze, nasze drwa za pieniądze kupujemy.
Kamamih tui ha tangka neh ka ok uh tih kamamih kah thing ha a phu daengah ha pawk.
5 Prześladowanie ciąży na naszym karku. Pracujemy, [a] nie dają nam odpocząć.
Ka rhawn ah n'hloem uh vaengah ka kohnue uh pawt bangla kaimih he n'duem sak pawh.
6 Podawaliśmy rękę Egipcjanom i Asyryjczykom, aby nasycić się chlebem.
Buh ka cung uh ham khaw Egypt neh Assyria taengah kut ka duen uh.
7 Nasi ojcowie zgrzeszyli, nie ma ich, a my nosimy ich nieprawość.
A pa rhoek khaw tholh uh tih kaimih taengah a om voel moenih. Tedae kaimih loh amih kathaesainah te ka phueih uh.
8 Niewolnicy panują nad nami, nie ma nikogo, kto by nas wybawił z ich ręki.
Sal rhoekkaimih soah n'taemrhai uh tih amih kut lamkah aka bawt om pawh.
9 Z narażeniem życia szukamy swego chleba z powodu miecza [na] pustyni.
Khosoek cunghang hmai ah ka hinglu nen ni ka buh ka dang uh.
10 Nasza skóra jak piec zaciemniła się od strasznego głodu.
Khokha rhamling hmai ah ka vin khaw hmaiulh bangla tloo coeng.
11 Kobiety na Syjonie hańbiono, a panny – w miastach Judy.
Zion kah huta rhoek neh Judah khopuei kah oila rhoek khaw a tholh puei uh.
12 Książęta byli wieszani ich rękami, oblicza starszych nie uszanowano.
Amih kut neh mangpa rhoek a kuiok sak tih patong rhoek kah maelhmai khaw hiin uh pawh.
13 Młodzieńców wzięli do młócenia, dzieci padały pod [ciężarem] drewna.
Tongpang rhoek loh phaklung a phueih uh tih camoe rhoek te thingpum dongah paloe uh.
14 Starcy w bramach już nie siadają, młodzieńcy przestali [śpiewać] swoje pieśni.
Vongka lamkah patong rhoek neh, tongpang rhoek khaw a rhotoeng lamloh kangkuen uh.
15 Radość zniknęła z naszych serc, nasze pląsanie zamieniło się w żałobę.
Kaimih lungbuei kah omthennah he kangkuen coeng tih kaimih kah lamnah khaw nguekcoinah la poeh.
16 Spadła korona z naszej głowy. Biada nam, bo zgrzeszyliśmy!
Kamih lu kah rhuisam khaw yulh coeng. Anunae ka tholh uh khaw kaimih ham coeng ni.
17 Dlatego nasze serce omdlewa, dlatego nasze oczy są zaćmione.
Te dongah ko kaimih lungbuei he pumthim hainak la coeng. He dongah kaimih kah maelhmai khaw hmuep.
18 Z powodu spustoszonej góry Syjonu lisy chodzą po niej.
Zion tlang aka pong te a soah maetang ni a pongpa coeng.
19 Ty, PANIE, trwasz na wieki, twój tron z pokolenia na pokolenie.
BOEIPA namah tah kumhal duela na om tih, na ngolkhoel khaw cadilcahma phoeikah cadilcahma duela cak.
20 Czemu zapominasz o nas na wieki i opuszczasz nas na tak długi czas?
Balae tih a yoeyah la kaimih nan hnilh? Kaimih nan hnoo khaw khohnin loh sen.
21 Nawróć nas do siebie, PANIE, a będziemy nawróceni; odnów nasze dni, jak dawniej.
BOEIPA aw kaimih he namah taengah m'mael sak laeh. Ka mael uh van daengah ni hlamat kah bangla kaimih kah khohnin thai neh ka mael uh eh.
22 Czy odrzuciłeś nas całkowicie? Czy bardzo się na nas gniewałeś?
Kaimih taengah a nah la na thintoek tih kaimih he nan hnawt nan hnawt mai.
