Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
“Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
