Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Eu sou aquele homem que viu a aflição pela vara do seu furor.
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
A mim me guiou e levou às trevas e não à luz.
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Deveras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pele, quebrantou os meus ossos.
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Assentou-me em lugares tenebrosos, como os que estavam mortos há muito.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Cercou-me de sebe, e não posso sair: agravou os meus grilhões.
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Ainda quando clamo e grito, ele exclui a minha oração.
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Desviou os meus caminhos, e fêz-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Armou o seu arco, e me pôs como alvo à flecha.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Faz entrar nos meus rins as flechas da sua aljava.
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Fui feito um objeto de escarneio a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absinto.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
E afastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como também a minha esperança no Senhor.
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Lembra-te da minha aflição e do meu pranto, do absinto e do fel.
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Minha alma certamente disto se lembra, e se abate em mim.
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
Disto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
As misericórdias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericórdias não tem fim.
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei nele.
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Bom é o Senhor para os que se atêm a ele, para a alma que o busca.
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Bom é esperar, e aguardar em silêncio a salvação do Senhor.
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Assentar-se-á solitário, e ficará em silêncio; porquanto Deus o pôs sobre ele.
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Ponha a sua boca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de afronta.
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Antes, se entristeceu a alguém, compadecer-se-á dele, segundo a grandeza das suas misericórdias.
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Porque não aflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Para atropelar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Para perverter o direito do homem perante a face do altíssimo.
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Quem é aquele que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
Porventura da boca do altíssimo não sai o mal e o bem?
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus pecados.
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemo-los, e voltemos para o Senhor.
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Nós prevaricamos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Por cisco e rejeitamento nos puseste no meio dos povos.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua boca.
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Correntes de águas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não há descanço,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Até que atente e veja o Senhor desde os céus.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Derramaram-se as águas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
Ouviste o seu opróbrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Observa-os a eles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre eles.
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
Na tua ira persegue-os, e desfa-los de debaixo dos céus do Senhor.
