Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Eu sou aquelle homem que viu a afflicção pela vara do seu furor.
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
A mim me guiou e levou ás trevas e não á luz.
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Devéras se tornou contra mim e virou a sua mão todo o dia.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Fez envelhecer a minha carne e a minha pelle, quebrantou os meus ossos.
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Edificou contra mim, e me cercou de fel e trabalho.
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Assentou-me em logares tenebrosos, como os que estavam mortos ha muito.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Cercou-me de sebe, e não posso sair: aggravou os meus grilhões.
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Ainda quando clamo e grito, elle exclue a minha oração.
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Cercou de sebe os meus caminhos com pedras lavradas, divertiu as minhas veredas.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Fez-se-me como urso de emboscada, um leão em esconderijos.
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Desviou os meus caminhos, e fez-me em pedaços; deixou-me assolado.
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Armou o seu arco, e me poz como alvo á frecha.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Faz entrar nos meus rins as frechas da sua aljava.
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Fui feito um objecto de escarneo a todo o meu povo, de canção sua todo o dia.
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Fartou-me de amarguras, embriagou-me de absintho.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Quebrou com pedrinhas de areia os meus dentes; abaixou-me na cinza.
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
E affastaste da paz a minha alma; esqueci-me do bem.
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Então disse eu: Já pereceu a minha força, como tambem a minha esperança no Senhor.
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Lembra-te da minha afflicção e do meu pranto, do absintho e do fel.
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Minha alma certamente d'isto se lembra, e se abate em mim.
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
D'isto me recordarei no meu coração; por isso esperarei.
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
As misericordias do Senhor são a causa de não sermos consumidos; porque as suas misericordias não teem fim.
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
Novas são cada manhã; grande é a tua fidelidade.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
A minha porção é o Senhor, diz a minha alma; portanto esperarei n'elle.
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Bom é o Senhor para os que se ateem a elle, para a alma que o busca.
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Bom é esperar, e aguardar em silencio a salvação do Senhor.
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Bom é para o homem levar o jugo na sua mocidade.
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Assentar-se-ha solitario, e ficará em silencio; porquanto Deus o poz sobre elle.
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Ponha a sua bocca no pó, dizendo: Porventura haverá esperança.
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Dê a sua face ao que o fere; farte-se de affronta.
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Porque o Senhor não rejeitará para sempre.
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Antes, se entristeceu a alguem, compadecer-se-ha d'elle, segundo a grandeza das suas misericordias.
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Porque não afflige nem entristece aos filhos dos homens do seu coração.
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Para atropellar debaixo dos seus pés a todos os presos da terra.
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Para perverter o direito do homem perante a face do Altissimo.
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Para subverter ao homem no seu pleito; porventura não o veria o Senhor?
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Quem é aquelle que diz, e assim acontece, quando o Senhor o não mande?
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
Porventura da bocca do Altissimo não sae o mal e o bem?
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
De que se queixa logo o homem vivente? queixe-se cada um dos seus peccados.
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Esquadrinhemos os nossos caminhos, e investiguemol-os, e voltemos para o Senhor.
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Levantemos os nossos corações com as mãos a Deus nos céus, dizendo:
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Nós prevaricámos, e fomos rebeldes; por isso tu não perdoaste.
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Cobriste-nos da tua ira, e nos perseguiste; mataste, não perdoaste.
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
Cobriste-te de nuvens, para que não passe a nossa oração.
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Por cisco e rejeitamento nos pozeste no meio dos povos.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Todos os nossos inimigos abriram contra nós a sua bocca.
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Temor e cova vieram sobre nós, assolação e quebrantamento.
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Correntes de aguas derramou o meu olho pelo quebrantamento da filha do meu povo.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
O meu olho manou, e não cessa, porquanto não ha descanço,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Até que attente e veja o Senhor desde os céus.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
O meu olho move a minha alma, por causa de todas as filhas da minha cidade.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Como ave me caçaram os que são meus inimigos sem causa.
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Arrancaram a minha vida na masmorra, e lançaram pedras sobre mim.
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Derramaram-se as aguas sobre a minha cabeça; eu disse: Estou cortado.
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Invoquei o teu nome, Senhor, desde a mais profunda cova.
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Ouviste a minha voz; não escondas o teu ouvido ao meu suspiro, ao meu clamor.
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Tu te chegaste no dia em que te invoquei; disseste: Não temas.
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Pleiteaste, Senhor, os pleitos da minha alma, remiste a minha vida.
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Viste, Senhor, a injustiça que me fizeram; julga a minha causa.
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Viste toda a sua vingança, todos os seus pensamentos contra mim.
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
Ouviste o seu opprobrio, Senhor, todos os seus pensamentos contra mim,
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
Os ditos dos que se levantam contra mim e as suas imaginações contra mim todo o dia.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Observa-os a elles ao assentarem-se e ao levantarem-se; eu sou a sua canção.
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Rende-lhes recompensa, Senhor, conforme a obra das suas mãos.
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
Dá-lhes ancia de coração, maldição tua sobre elles.
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
Na tua ira persegue-os, e desfal-os de debaixo dos céus do Senhor.
