Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Es esmu tas vīrs, kas redzējis bēdas caur viņa dusmības rīksti.
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
Viņš mani vedis un licis iet tumsībā un ne gaismā.
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Tiešām, pret mani Viņš turējis Savu roku arvien atkal cauru dienu.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Manu miesu un manu ādu Viņš darījis vecu, manus kaulus Viņš satriecis.
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Viņš pret mani cēlis un ap mani stādījis žulti un rūgtumu.
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Tumsā Viņš mani nolicis, tā kā tos, kas sen miruši.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Viņš mani aizmūrējis, ka es nevaru iziet, Viņš mani licis grūtos pinekļos.
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Un jebšu es saucu un brēcu, tomēr Viņš aizslēdz Savas ausis priekš manas lūgšanas.
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Viņš manu ceļu aizmūrējis ar izcirstiem akmeņiem, Viņš manas tekas aizķīlājis.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Viņš ir glūnējis uz mani kā lācis, kā lauva slepenās vietās.
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Viņš man no ceļa licis noklīst, Viņš mani saplosījis, Viņš mani postījis.
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Viņš savu stopu uzvilcis un mani bultai licis par mērķi.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Viņš savas bultas iešāvis manās īkstīs.
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Es visiem saviem ļaudīm esmu par apsmieklu, viņiem par dziesmiņu cauru dienu.
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Viņš mani ēdinājis ar rūgtumiem, Viņš mani dzirdinājis ar vērmelēm.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Viņš manus zobus ar zvirgzdiem(grants akmeņiem) sagrūdis, Viņš mani aprausis ar pelniem.
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
Tu manai dvēselei esi atņēmis mieru, man labums jāaizmirst.
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Tad es sacīju: mana drošība un mana cerība uz To Kungu ir pagalam.
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Piemini manas bēdas un manu grūtumu, tās vērmeles un to žulti.
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Pieminēdama to piemin mana dvēsele un zemojās iekš manis.
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
To es likšu pie savas sirds, tāpēc es gribu cerēt.
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
Tā Kunga žēlastība to dara, ka mēs vēl neesam pagalam, jo Viņa apžēlošanās ir bez gala.
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
Tā ir ik rītu jauna, Tava uzticība ir ļoti liela.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
Tas Kungs ir mana daļa, saka mana dvēsele, tādēļ es gribu cerēt uz Viņu.
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Tas Kungs ir labs tiem, kas uz Viņu gaida, tai dvēselei, kas Viņu meklē.
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Tā ir laba lieta, klusā garā gaidīt uz Tā Kunga palīdzību.
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Tas ir labi cilvēkam, ka viņš jūgu nes savā jaunībā.
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Viņš sēž vientulis un cieš klusu, kad tam nasta uzlikta,
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Lai krīt uz savu muti pīšļos, - varbūt vēl cerība, -
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Lai padod savu vaigu tam, kas viņu sit, un saņem nievāšanas papilnam.
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Jo Tas Kungs neatmet mūžīgi.
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Bet Viņš gan apbēdina, un tad Viņš apžēlojās pēc Savas lielās žēlastības.
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Jo ne no Savas sirds Viņš moka un apbēdina cilvēka bērnus.
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Kad apakš kājām min visus cietumniekus virs zemes,
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Kad loka vīra tiesu tā Visuaugstākā priekšā,
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Kad pārgroza cilvēka tiesu, vai Tas Kungs to neredz?
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Kas ko sacījis un tas noticis, ko Tas Kungs nav pavēlējis?
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
Vai no tā Visuaugstākā mutes nenāk labums un ļaunums?
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
Ko tad cilvēks kurn visu savu mūžu? Ikviens lai kurn pret saviem grēkiem.
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Izmeklēsim un pārbaudīsim savus ceļus un atgriezīsimies pie Tā Kunga.
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Pacelsim savu sirdi un savas rokas uz Dievu debesīs (sacīdami):
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Mēs esam grēkojuši un esam bijuši neklausīgi, tāpēc Tu neesi žēlojis.
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Tu esi ģērbies dusmībā un mūs vajājis, nokāvis un neesi žēlojis.
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
Tu ar padebesi esi apsedzies, ka lūgšana nevarēja tikt cauri.
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Tu mūs esi licis par mēsliem un īgnumu tautu vidū.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Visi mūsu ienaidnieki atpleš savu muti pret mums.
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Bailes un bedre nāk pār mums, nelaime un posts.
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Manas acis plūst kā ūdens upes manas tautas meitas posta dēļ.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
Manas acis plūst un nevar stāties, mitēšanās nav,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Tiekams Tas Kungs no debesīm skatīsies un ņems vērā.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Mana acs dara grūti manai dvēselei visu manas pilsētas meitu dēļ.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Mani ienaidnieki vajāt mani vajājuši kā putnu bez vainas.
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Tie manu dzīvību nomaitājuši bedrē un akmeņus metuši uz mani.
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Ūdeņi plūda pār manu galvu; tad es sacīju: nu esmu pagalam.
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Es piesaucu, ak Kungs, Tavu vārdu no dziļās bedres,
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Un Tu paklausīji manu balsi. Tu neapslēpi Savu ausi no manām vaimanām, no manas kliegšanas.
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Tu nāci tuvu klāt tai dienā, kad es Tevi piesaucu, un sacīji: “Nebīsties!”
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Tu, Kungs, iztiesā manas dvēseles tiesu, Tu izpestī manu dzīvību.
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Tu, Kungs, redzi to netaisnību, kas man notiek, - tiesā tu manu tiesu!
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Tu redzi visu viņu atriebšanos, visas viņu domas pret mani.
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
Tu, Kungs, dzirdi viņu nievāšanu, visas viņu domas pret mani,
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
Manu pretinieku lūpas un viņu domas pret mani cauru dienu.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Lūko jel: Vai tie sēž vai ceļas, es esmu viņu dziesmiņa.
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Tu tiem atmaksāsi, Kungs, maksu pēc viņu roku darbiem.
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
Tu tiem dosi apstulbotu sirdi, - Tavi lāsti lai ir pār viņiem!
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
Tu tos vajāsi ar dusmību un tos izdeldēsi apakš Tā Kunga debesīm.
