Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Εγώ είμαι ο άνθρωπος, όστις είδον θλίψιν από της ράβδου του θυμού αυτού.
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
Με ώδήγησε και έφερεν εις σκότος και ουχί εις φως.
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Ναι, κατ' εμού εστράφη· κατ' εμού έστρεψε την χείρα αυτού όλην την ημέραν.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Επαλαίωσε την σάρκα μου και το δέρμα μου· συνέτριψε τα οστά μου.
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Ωικοδόμησε κατ' εμού και με περιεκύκλωσε χολήν και μόχθον.
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Με εκάθισεν εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιωνίους.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Με περιέφραξε, διά να μη εξέλθω· εβάρυνε τας αλύσεις μου.
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Έτι και όταν κράζω και αναβοώ, αποκλείει την προσευχήν μου.
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Περιέφραξε με πελεκητούς λίθους τας οδούς μου, εστρέβλωσε τας τρίβους μου.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Έγεινεν εις εμέ άρκτος ενεδρεύουσα, λέων εν αποκρύφοις.
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Παρέτρεψε τας οδούς μου και με κατεσπάραξε, με κατέστηαεν ηφανισμένην.
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Ενέτεινε το τόξον αυτού και με έστησεν ως σκοπόν εις βέλος.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Ενέπηξεν εις τα νεφρά μου τα βέλη της φαρέτρας αυτού.
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Έγεινα γέλως εις πάντα τον λαόν μου, άσμα αυτών όλην την ημέραν.
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Με εχόρτασε πικρίαν· με εμέθυσεν αψίνθιον.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Και συνέτριψε τους οδόντας μου με χάλικας· με εκάλυψε με σποδόν.
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
Και απέσπρωξα, από ειρήνης την ψυχήν μου· ελησμόνησα το αγαθόν.
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Και είπα, Απωλέσθη η δύναμίς μου και η ελπίς μου υπό του Κυρίου.
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Ενθυμήθητι την θλίψιν μου και την έξωσίν μου, το αψίνθιον και την χολήν.
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Η ψυχή μου ενθυμείται ταύτα ακαταπαύστως και είναι τεταπεινωμένη εν εμοί.
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
Τούτο ανακαλώ εις την καρδίαν μου, όθεν έχω ελπίδα·
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
Έλεος του Κυρίου είναι, ότι δεν συνετελέσθημεν, επειδή δεν εξέλιπον οι οικτιρμοί αυτού.
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
Ανανεόνονται εν ταις πρωΐαις· μεγάλη είναι η πιστότης σου.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
Ο Κύριος είναι η μερίς μου, είπεν η ψυχή μου· διά τούτο θέλω ελπίζει επ' αυτόν.
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Αγαθός ο Κύριος εις τους προσμένοντας αυτόν, εις την ψυχήν την εκζητούσαν αυτόν.
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Καλόν είναι και να ελπίζη τις και να εφησυχάζη εις την σωτηρίαν του Κυρίου.
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Καλόν εις τον άνθρωπον να βαστάζη ζυγόν εν τη νεότητι αυτού.
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Θέλει κάθησθαι κατά μόνας και σιωπά, επειδή ο Θεός επέβαλε φορτίον επ' αυτόν.
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Θέλει βάλει το στόμα αυτού εις το χώμα, ίσως ήναι ελπίς.
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Θέλει δώσει την σιαγόνα εις τον ραπίζοντα αυτόν· θέλει χορτασθή από ονειδισμού.
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα·
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Αλλ' εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού.
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Το να καταπατή τις υπό τους πόδας αυτού πάντας τους δεσμίους της γης.
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Το να διαστρέφη κρίσιν ανθρώπου κατέναντι του προσώπου του Υψίστου·
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Το να αδική άνθρωπον εν τη δίκη αυτού· ο Κύριος δεν βλέπει ταύτα.
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Τις λέγει τι και γίνεται, χωρίς να προστάξη αυτό ο Κύριος;
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
Εκ του στόματος του Υψίστου δεν εξέρχονται τα κακά και τα αγαθά;
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
Διά τι ήθελε γογγύσει άνθρωπος ζων, άνθρωπος, διά την ποινήν της αμαρτίας αυτού;
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Ας ερευνήσωμεν τας οδούς ημών και ας εξετάσωμεν και ας επιστρέψωμεν εις τον Κύριον.
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Ας υψώσωμεν τας καρδίας ημών και τας χείρας προς τον Θεόν τον εν τοις ουρανοίς, λέγοντες,
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Ημαρτήσαμεν και απεστατήσαμεν· συ δεν μας συνεχώρησας.
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Περιεκάλυψας με θυμόν και κατεδίωξας ημάς· εφόνευσας, δεν εφείσθης.
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
Εκάλυψας σεαυτόν με νέφος, διά να μη διαβαίνη η προσευχή ημών.
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Μας έκαμες σκύβαλον και βδέλυγμα εν μέσω των λαών.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Πάντες οι εχθροί ημών ήνοιξαν το στόμα αυτών εφ' ημάς.
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Φόβος και λάκκος ήλθον εφ' ημάς, ερήμωσις και συντριμμός.
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Ρύακας υδάτων καταβιβάζει ο οφθαλμός μου διά τον συντριμμόν της θυγατρός του λαού μου.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
Ο οφθαλμός μου σταλάζει και δεν σιωπά, διότι δεν έχει άνεσιν,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Εωσού ο Κύριος διακύψη και ίδη εξ ουρανού.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Ο οφθαλμός μου καταθλίβει την ψυχήν μου, εκ πασών των θυγατέρων της πόλεώς μου.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Οι εχθρευόμενοί με αναιτίως με εκυνήγησαν ακαταπαύστως ως στρουθίον.
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Έκοψαν την ζωήν μου εν τω λάκκω και έρριψαν λίθον επ' εμέ.
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Τα ύδατα επλημμύρησαν υπεράνω της κεφαλής μου· είπα, Απερρίφθην.
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Επεκαλέσθην το όνομά σου, Κύριε, εκ λάκκου κατωτάτου.
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Ήκουσαν την φωνήν μου· μη κλείσης το ωτίον σου εις τον στεναγμόν μου, εις την κραυγήν μου.
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Επλησίασας καθ' ην ημέραν σε επεκαλέσθην· είπας, Μη φοβού.
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Εδίκασας, Κύριε, την δίκην της ψυχής μου· ελύτρωσας την ζωήν μου.
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Είδες, Κύριε, το προς εμέ άδικον· κρίνον την κρίσιν μου.
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Είδες πάσας τας εκδικήσεις αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού.
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
Ήκουσαν, Κύριε, τον ονειδισμόν αυτών, πάντας τους διαλογισμούς αυτών κατ' εμού·
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
Τους λόγους των επανισταμένων επ' εμέ και τας μελέτας αυτών κατ' εμού όλην την ημέραν.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Ιδέ, όταν κάθηνται και όταν σηκόνωνται· εγώ είμαι το άσμα αυτών.
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Κάμε, Κύριε, εις αυτούς ανταπόδοσιν κατά τα έργα των χειρών αυτών.
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
Δος εις αυτούς πώρωσιν καρδίας, την κατάραν· σου επ' αυτούς.
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
Καταδίωξον εν οργή και αφάνισον αυτούς υποκάτωθεν των ουρανών του Κυρίου.
