Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Ik ben de man, die ellende aanschouwde Door de roede van zijn verbolgenheid;
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
Hij heeft mij gedreven en opgejaagd De diepste duisternis in;
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
Telkens keerde Hij zijn hand tegen mij, Elke dag opnieuw.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Hij heeft mijn vlees en huid doen verkwijnen, Mijn beenderen gebroken;
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
Overal rond mij opgestapeld Gal en kommer;
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
Mij in het donker doen zitten Als de doden uit aloude tijden.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Hij metselde mij in, zodat ik niet kon ontsnappen, En verzwaarde mijn ketens;
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Hoe ik ook klaagde en schreide, Hij bleef doof voor mijn smeken;
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Hij versperde mijn wegen met stenen, Vernielde mijn paden.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Hij loerde op mij als een beer, Als een leeuw, die in hinderlaag ligt;
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
Hij sleurde mij van mijn wegen, om mij te verscheuren, En stortte mij in het verderf;
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
Hij spande zijn boog, En maakte mij doel van de pijl.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Hij schoot door mijn nieren De pijlen van zijn koker.
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
Voor alle volken werd ik een hoon, Een spotlied altijd herhaald.
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
Hij heeft met bitterheid mij verzadigd, Met alsem gedrenkt.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Op kiezel heeft Hij mijn tanden doen bijten, Met as mij gespijsd;
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
De vrede werd mijn ziel ontroofd, Wat geluk is, ken ik niet meer.
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
Ik zeide: Weg is mijn roemen, Mijn hopen op Jahweh!
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
Gedenk toch mijn nood en mijn angst, Mijn alsem en gal!
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
Ja, Gij zult zeker gedenken, Hoe mijn ziel gaat gebukt:
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
Dit blijf ik altijd bepeinzen, Hierop altijd vertrouwen!
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
Neen, Jahweh’s genaden nemen geen einde, Nooit houdt zijn barmhartigheid op:
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
Iedere morgen zijn ze nieuw, En groot is uw trouw.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
Mijn deel is Jahweh! zegt mijn ziel, En daarom vertrouw ik op Hem!
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Goed is Jahweh voor die op Hem hopen, Voor iedereen, die Hem zoekt;
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
Goed is het, gelaten te wachten Op redding van Jahweh;
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
Goed is het den mens, zijn juk te dragen Van de prilste jeugd af!
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Hij moet in de eenzaamheid zwijgen, Wanneer Hij het hem oplegt;
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
Zijn mond in het stof blijven drukken. Misschien is er hoop;
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Zijn wangen bieden aan hem, die hem slaat, Verzadigd worden met smaad.
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Neen, de Heer verlaat niet voor immer De kinderen der mensen!
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
Neen, na de kastijding erbarmt Hij zich weer, Naar zijn grote ontferming:
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
Want niet van harte plaagt en bedroeft Hij De kinderen der mensen!
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Dat men onder de voeten treedt, Allen, die in het land zijn gevangen:
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
Dat men het recht van een ander verkracht Voor het aanschijn van den Allerhoogste:
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
Dat men den naaste geen recht laat geschieden: Zou de Heer dat niet zien?
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Neen, op wiens bevel het ook is geschied, Heeft de Heer het niet geboden?
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
Komt niet uit de mond van den Allerhoogste Het kwaad en het goed?
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
Wat klaagt dan de mens bij zijn leven: Laat iedereen klagen over zijn zonde!
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Laten wij ons gedrag onderzoeken en toetsen, En ons tot Jahweh bekeren;
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
Heffen wij ons hart op de handen omhoog Tot God in de hemel!
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
Wij bleven zondigen, en waren opstandig: Gij kondt geen vergiffenis schenken!
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
Toen hebt Gij in toorn u gepantserd en ons achtervolgd, Meedogenloos ons gedood;
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
U gehuld in een wolk, Waar geen bidden doorheen kon;
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
Tot vuil en uitschot ons gemaakt Te midden der volken.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
Nu sperren allen de mond tegen ons op, Die onze vijanden zijn;
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Nu liggen wij in schrik en strik, Verwoesting, vernieling;
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Nu storten onze ogen beken van tranen Om de ondergang van de dochter van mijn volk.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
Rusteloos stromen mijn ogen En zonder verpozing,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
Totdat Jahweh neerblikt, Uit de hemel toeziet.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Mijn oog doet mij wee Van al het schreien over mijn stad.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Als een vogel maakten ze jacht op mij, Die zonder reden mijn vijanden zijn;
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
Zij smoorden mij levend in een put, En wierpen mij nog stenen na;
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Het water stroomde over mijn hoofd, Ik dacht: Nu ben ik verloren!
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Toen riep ik uw Naam aan, o Jahweh, Uit het diepst van de put!
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
Gij hebt mijn smeken gehoord, uw oor niet gesloten Voor mijn zuchten en schreien;
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Gij zijt gekomen, toen ik U riep, En hebt gesproken: Wees niet bang!
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Heer, Gij naamt het voor mij op, En hebt mijn leven gered!
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
Jahweh, Gij hebt mijn verdrukking gezien, Mij recht verschaft;
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Gij hebt hun wraakzucht aanschouwd, Al hun plannen tegen mij.
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
Jahweh, Gij hebt hun spotten gehoord, Al hun plannen tegen mij.
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
Mijn vijand heeft lippen zowel als gedachten Altijd tegen mij gericht.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Zie toe; want of ze zitten of staan, Een spotlied ben ik voor hen!
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Jahweh, vergeld ze hun daden, Het werk hunner handen!
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
Sla hun hart met verblinding, Henzelf met uw vloek;
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
Vervolg en verniel ze in gramschap Onder uw hemel, o Jahweh!
