Lamentacje 3
1 Ja [jestem tym] człowiekiem, który widział utrapienie pod rózgą jego gniewu.
Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
2 Prowadził mnie i zawiódł do ciemności, a nie do światła.
mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3 Oburzył się na mnie, zwraca swoją rękę [przeciwko mnie] przez cały dzień.
ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
4 Sprawił, że zestarzały się moje ciało i moja skóra, połamał moje kości.
Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5 Obudował mnie i otoczył żółcią i trudem;
han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6 Posadził mnie w ciemnych miejscach jak dawno umarłych.
lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7 Ogrodził mnie, abym nie mógł wyjść, obciążył moje kajdany.
Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8 A choć wołam i krzyczę, zatyka [uszy na] moją modlitwę.
Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9 Zagrodził moją drogę kamieniem ciosanym, poplątał moje ścieżki.
Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
10 Stał się dla mnie [jak] niedźwiedź czyhający na mnie, [jak] lew w ukryciu.
Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11 Zmylił moje drogi, rozszarpał mnie i uczynił mnie spustoszonym.
han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12 Napiął swój łuk i uczynił ze mnie cel dla swej strzały.
han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13 Przebił moje nerki strzałami swego kołczana.
Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
14 Stałem się pośmiewiskiem dla całego mojego ludu, [tematem] jego pieśni przez cały dzień.
hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15 Napełnił mnie goryczą, upoił mnie piołunem.
med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16 Ponadto wykruszył żwirem moje zęby i pogrążył mnie w popiele.
Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
17 Oddaliłeś moją duszę od pokoju. Zapomniałem, co to pomyślność.
han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18 I powiedziałem: Zginęła moja siła i moja nadzieja, jaką pokładałem w PANU.
og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
19 Wspominam swoje utrapienie i [swój] płacz, piołun i żółć.
At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
20 Moja dusza nieustannie [to] wspomina i uniża się we mnie.
min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
21 Biorę to sobie do serca, [dlatego] mam nadzieję.
Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
22 To wielkie miłosierdzie PANA, że nie zginęliśmy, gdyż nie ustaje jego litość.
HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23 Każdego poranka się odnawia, wielka jest twoja wierność.
hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24 PAN jest moim działem – mówi moja dusza – dlatego mam w nim nadzieję.
Min Del er HERREN, (siger min Sjæl, ) derfor håber jeg på ham.
25 Dobry [jest] PAN dla tych, którzy go oczekują, dla duszy, która go szuka.
Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26 Dobrze jest cierpliwie oczekiwać na zbawienie PANA.
det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
27 Dobrze jest człowiekowi nosić jarzmo od swej młodości.
godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
28 Siedzi samotnie w milczeniu, gdyż na niego [je] włożono.
Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
29 Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja.
han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
30 Nadstawia bijącemu policzek, jest nasycony zniewagą.
Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
31 Pan bowiem nie odrzuca na wieki;
Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32 A jeśli zasmuca, znów się lituje według obfitości swego miłosierdzia;
har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
33 Gdyż nie trapi chętnie ani nie zasmuca synów ludzkich.
ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34 Miażdżenie pod nogami wszystkich więźniów ziemi;
Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35 Naginanie prawa człowieka przed obliczem Najwyższego;
når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
36 Krzywdzenie człowieka w jego sprawie – Pan nie ma [w tym] upodobania.
når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
37 Któż może powiedzieć, że coś się stanie, gdy Pan tego nie rozkazał?
Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
38 Czyż z ust Najwyższego nie pochodzi zło i dobro?
Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
39 Czemu więc żali się człowiek żyjący, człowiek – z powodu kary za swoje grzechy?
Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40 Doświadczajmy i badajmy nasze drogi, nawróćmy się do PANA.
Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41 Wznieśmy swoje serca i ręce do Boga w niebiosach.
løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42 Zgrzeszyliśmy i zbuntowaliśmy się, [a] ty nie przebaczyłeś.
vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43 Okryłeś się gniewem i prześladowałeś nas, zabiłeś bez litości.
men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
44 Okryłeś się obłokiem, aby nie dotarła do ciebie modlitwa.
hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
45 Uczyniłeś nas śmieciem i pogardą pośród tych narodów.
til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46 Otworzyli na nas swoje usta wszyscy nasi wrogowie.
De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47 Spadły na nas strach i pułapka, spustoszenie i zniszczenie.
Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48 Strumienie wód płyną z moich oczu z powodu zniszczenia córki mojego ludu.
Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49 Z moich oczu bez przerwy spływają [łzy], bo nie ma żadnej ulgi;
Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50 Póki nie spojrzy i nie zobaczy PAN z nieba.
før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51 Moje oczy trapią moją duszę z powodu wszystkich córek mojego miasta.
Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52 Moi wrogowie polowali na mnie nieustannie jak na ptaka, bez powodu.
Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53 Wyniszczyli moje życie w lochu i przywalili mnie kamieniem.
de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54 Wezbrały wody nad moją głową i powiedziałem: Już po mnie!
Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
55 Wzywałem twego imienia, PANIE, z głębokiego lochu.
Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56 Usłyszałeś mój głos, nie zakrywaj swego ucha przed moim wzdychaniem i przed moim wołaniem.
du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
57 Zbliżyłeś się [do mnie] w dniu, kiedy cię wzywałem, i powiedziałeś: Nie bój się.
Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
58 Broniłeś, Panie, sprawy mojej duszy, wybawiłeś moje życie.
Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
59 PANIE, widzisz moją krzywdę, osądź moją sprawę.
HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
60 Widzisz całą ich zemstę i wszystkie ich zamysły przeciwko mnie.
Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61 Słyszysz ich urąganie, PANIE, [i] wszystkie ich zamysły przeciwko mnie;
du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
62 [Słyszysz słowa z] warg tych, którzy powstają przeciwko mnie, i ich zamiary, [jakie obmyślają] przeciwko mnie przez cały dzień.
mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63 Zobacz – gdy siedzą i gdy wstają, jestem [treścią] ich pieśni.
Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
64 Oddaj im zapłatę, PANIE, według dzieła ich rąk.
Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65 Daj im zatwardziałe serce i [ześlij] na nich twoje przekleństwo;
gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
66 Ścigaj ich w gniewie [i] zgładź ich spod niebios, PANIE!
forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.
