Lamentacje 2
1 Jakże zaciemnił Pan córkę Syjonu chmurą w swoim gniewie, zrzucił z nieba [na] ziemię chwałę Izraela, a nie wspomniał na podnóżek swoich nóg w dniu swej zapalczywości!
UThixo wembese iNdodakazi yeZiyoni ngeyezi lolaka lwakhe! Ubutaklazele phansi ubunkanyankanya buka-Israyeli busuka ezulwini busiya emhlabeni; kasinakanga isenabelo sakhe mhla wentukuthelo yakhe.
2 Pan pochłonął bez litości wszystkie domy Jakuba, zburzył w swej zapalczywości twierdze córki Judy, rzucił je o ziemię i zhańbił królestwo i jego książąt.
UThixo kabanga lozwelo lapho eginya yonke imizi kaJakhobe; ngolaka lwakhe udilizele phansi izinqaba zeNdodakazi kaJuda. Usewuchithile umbuso wakhe, lababusi bawo wababhuqa phansi, baba lehlazo.
3 Odciął w zapalczywości swego gniewu cały róg Izraela, cofnął swoją prawicę od wroga i zapłonął przeciwko Jakubowi jak ogień płonący, który pożera do szczętu wokoło.
Ngolaka lwakhe olwesabekayo, usegumule zonke impondo zika-Israyeli. Usegodle isandla sakhe sokunene lapho kuqhamuka isitha. Utshise koJakhobe njengelangabi elihangula konke okuseduze.
4 Naciągnął swój łuk jak wróg, postawił swoją prawicę jak przeciwnik i zabił wszystkich miłych dla oczu. W namiocie córki Syjonu wylał jak ogień swoją zapalczywość.
Usethiye idandili lakhe njengesitha; isandla sakhe sokunene sesiqaphile. Njengesitha usebabulele bonke ababebahle ebusweni; usethele ulaka lwakhe olungumlilo phezu kwethente leNdodakazi yeZiyoni.
5 Pan stał się jak wróg, pochłonął Izraela, pochłonął wszystkie jego pałace, zniszczył jego twierdze i pomnożył płacz i lament u córki Judy.
UThixo unjengesitha; usemginyile u-Israyeli. Useziginyile zonke izigodlo zakhe, wabhidliza zonke izinqaba zakhe. Usekwandisile ukukhala lokulilela iNdodakazi kaJuda.
6 Oderwał siłą swój namiot jak ogród, zniszczył swoje mieszkanie. PAN skazał na zapomnienie uroczyste święta i szabaty na Syjonie i w zapalczywości swego gniewu wzgardził królem i kapłanem.
Usetshaye wakhukhula umuzi wakhe njengensimu; usebhidlize indawo yakhe yokuhlanganela. UThixo usenze iZiyoni yakhohlwa imikhosi yayo emisiweyo lamaSabatha ayo; olakeni lwakhe olwesabekayo, ukhukhulele khatshana oyinkosi longumphristi.
7 Pan odrzucił swój ołtarz, zbrzydła mu jego świątynia, wydał w ręce wroga mury jej pałacu. Podnieśli krzyk w domu PANA jak w dzień uroczystego święta.
UThixo uselikhalele i-alithari lakhe, wafulathela indlu yakhe engcwele. Usenikele imithangala yezigodlo zakhe ezandleni zesitha; seziklabalala endlini kaThixo sengathi lilanga lomkhosi omisiweyo.
8 PAN postanowił zburzyć mur córki Syjonu, rozciągnął sznur [mierniczy] i nie cofnął swej ręki od zniszczenia. Pogrążył w żałobie baszty i mur, tak że razem omdlewają.
UThixo wazimisela ukudilizela phansi umthangala ohonqolozele iNdodakazi yeZiyoni. Welula intambo yesilinganiso sakhe, akaze agodla isandla sakhe esibhidlizayo. Wenza izinsika lemithangala kwalila; kanyekanye kwatshabalala.
9 Jej bramy zapadły się w ziemię, połamał i pokruszył jej rygle. Jej król i książęta [są] pośród pogan, nie ma już Prawa i jej prorocy nie mają widzenia od PANA.
Amasango akhe asegqibelekile; izinti zawo zephulwe zabhidlizwa. Inkosi yayo lamakhosana ayo achithizelwe kwabezizwe, umthetho kawusekho, labaphrofethi bakhe kabasayamukeli imibono evela kuThixo.
10 Starsi córki Syjonu usiedli na ziemi i zamilkli. Posypali prochem swe głowy i przepasali się worami. Dziewice Jerozolimy pochylają do ziemi swoje głowy.
Abadala beNdodakazi yeZiyoni bahlezi emhlabathini bathule zwi; bazithele ngothuli emakhanda abo, bazembathisa amasaka. Izintombi zeJerusalema zimbozele amakhanda azo phansi.
11 Moje oczy osłabły od łez, strwożyły się moje wnętrzności, moja wątroba wylała się na ziemię z powodu zniszczenia córki mojego ludu, [gdy] dzieci i niemowlęta omdlewają na ulicach miasta.
Amehlo ami ayehluleka ngokukhala, ngiyatsha ngaphakathi kwami, inhliziyo yami idabukile, ngoba abantu bakithi babhujisiwe, njalo abantwana lensane ziyaqaleka emigwaqweni yomuzi.
12 Mówią swoim matkom: Gdzie [jest] zboże i wino? – gdy mdleją jak zranieni na ulicach miasta i oddają swoją duszę na łonie swoich matek.
Zithi kubonina, “Singaphi isinkwa lewayini?” zilokhu ziqaleka njengamadoda alimeleyo emigwaqweni yomuzi, ziphela umphefumulo ezandleni zabonina.
13 Kogo na świadka ustanowię? Do kogo cię przyrównam, o córko Jerozolimy? Do kogo cię porównam, abym cię pocieszył, dziewicza córko Syjonu? Twoja klęska bowiem jest wielka jak morze. Któż cię uleczy?
Kambe ngingathini kuwe na? Ngingakulinganisa lani, wena Ndodakazi yaseJerusalema? Kambe ngingakufanisa lani ukuze ngikududuze, wena Ndodakazi eGcweleyo yaseZiyoni? Inxeba lakho lizike njengolwandle. Ngubani ongakwelapha na?
14 Twoi prorocy przepowiadali ci kłamstwo i marność, a nie odkrywali twojej nieprawości, aby zapobiec twojej niewoli, lecz przepowiadali kłamliwe brzemiona [przyczyniające się do twojego] wygnania.
Imibono yabaphrofethi bakho yayikhohlisa ingasizi lutho; kabasivezanga obala isono sakho ukuze ungehlelwa yikuthunjwa. Ukuvumisa abalenzela khona kwakungamanga, kulikhohlisa.
15 Klaskają nad tobą w dłonie wszyscy, którzy przechodzą drogą; świstają i kiwają głowami nad córką Jerozolimy, [mówiąc]: Czyż to jest miasto, które nazywano doskonałą pięknością i radością całej ziemi?
Bonke abedlula eceleni kwakho batshaya izandla ngawe; bahleka iNdodakazi yaseJerusalema baze banikine amakhanda besithi, “Kambe yiwo yini umuzi lo owawuthiwa yibuhle obupheleleyo, igugu lomhlaba wonke jikelele?”
16 Otworzyli przeciw tobie swe usta wszyscy twoi wrogowie, świstają i zgrzytają zębami, mówiąc: Pochłonęliśmy [je]. Oto jest dzień, na który czekaliśmy; znaleźliśmy [i] zobaczyliśmy [go].
Zonke izitha zakho zikukhamisele imilomo; ziyakuhleka zikugedlela amazinyo zisithi, “Sesimnqobile. Selize lafika ilanga esasililindele; kade salilindela.”
17 PAN uczynił, jak postanowił, wypełnił swoje słowo, które zapowiedział w dniach dawnych. Zburzył bez litości, pozwolił wrogowi radować się nad tobą, wywyższył róg twoich przeciwników.
UThixo usekwenzile ayekuhlosile; useligcwalisile ilizwi lakhe, alikhuluma kudala. Ukuwisile engakuzweli usizi, uvumele isitha santela phezu kwakho, uluphakamisile uphondo lwezitha zakho.
18 Ich serce wołało do Pana. Murze córki Syjonu, wylewaj łzy we dnie i w nocy jak strumień, nie dawaj sobie odpoczynku i niech nie uspokaja się źrenica twego oka.
Inhliziyo zabantu ziyakhala eNkosini. Awu, mthangala weNdodakazi yaseZiyoni, kazigeleze njengomfula inyembezi zakho, ebusuku lemini; ungaziphi ikhefu, lamehlo akho ungawaphi ukuphumula.
19 Wstań, wołaj w nocy na początku straży, wylewaj swe serce jak wodę przed obliczem Pana. Podnoś do niego swe ręce za duszę swych dzieci, które omdlewają z głodu na rogach wszystkich ulic.
Phakama, nqongoloza ebusuku, lapho kuqalisa imilindo yebusuku; thulula inhliziyo yakho njengamanzi phambi kukaThixo. Phakamisela izandla zakho kuye, uncengela impilo yabantwabakho, abaqalekiswa yindlala ekuqaliseni kwemigwaqo yonke.
20 Spójrz, PANIE, i zobacz, komu tak uczyniłeś. Czy kobiety mają jeść swój płód, pieszczone niemowlęta? Czy kapłan i prorok mają być zabici w świątyni Pana?
Ake ukhangele, Thixo, ube lozwelo: Ngubani osewake wamphatha kanje? Abesifazane badle inzalo yabo yini, abantwana ababondlileyo na? Umphristi lomphrofethi babulawe endlini engcwele kaThixo na?
21 Leżą na ziemi, na ulicach, dziecko i starzec. Moje dziewice i moi młodzieńcy polegli od miecza; pobiłeś [ich] w dzień swego gniewu, zabiłeś [ich] bez litości.
Abatsha labadala babhazalele ndawonye ebhuqwini lwemigwaqo; izinsizwa zami lezintombi zibulewe ngenkemba. Ubabulele ngosuku lokuthukuthela kwakho; awaze waba lesihawu lapho ubabulala.
22 Zwołałeś zewsząd, jak w dniu święta, moje trwogi, w dniu gniewu PANA nikt nie uszedł, nikt nie ocalał. Tych, których piastowałam i wychowałam, mój wróg wyniszczył.
“Njengokunxusela idili, wanginxusela izitha inxa zonke. Ngosuku lolaka lukaThixo, kakho owaphunyukayo loba owasilayo; bonke engangibanakekela lengabondlayo babulewe yisitha sami.”
