< Hioba 9 >
Então Job respondeu, e disse:
2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
Na verdade sei que assim é; porque como se justificaria o homem para com Deus?
3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
Se quizer contender com ele, nem a uma de mil coisas lhe poderá responder.
4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
Ele é sábio de coração, e forte de forças: quem se endureceu contra ele, e teve paz?
5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
Ele é o que transporta as montanhas, sem que o sintam, e o que as transtorna no seu furor.
6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
O que remove a terra do seu lugar, e as suas colunas estremecem.
7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
O que fala ao sol, e não sai, e sela as estrelas.
8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
O que só estende os céus, e anda sobre os altos do mar.
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
O que faz a Ursa, o Orion, e o Setestrello, e as recâmaras do sul.
10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
O que faz coisas grandes, que se não podem esquadrinhar: e maravilhas tais que se não podem contar.
11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
Eis que passa por diante de mim, e não o vejo: e torna a passar perante mim, e não o sinto.
12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
Eis que arrebata; quem lho fará restituir? quem lhe dirá: Que é o que fazes?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
Deus não revogará a sua ira: debaixo dele se encurvam os auxiliadores soberbos.
14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
Quanto menos lhe responderia eu! ou escolheria diante dele as minhas palavras!
15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
A quem, ainda que eu fosse justo, lhe não responderia: antes ao meu Juiz pediria misericórdia.
16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
Ainda que chamasse, e ele me respondesse, nem por isso creria que desse ouvidos à minha voz.
17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
Porque me quebranta com uma tempestade, e multiplica as minhas chagas sem causa.
18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
Nem me concede o respirar, antes me farta de amarguras.
19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
Quanto às forças, eis que ele é o forte: e, quanto ao juízo, quem me citará com ele?
20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
Se eu me justificar, a minha boca me condenará: se for reto, então me declarará por perverso.
21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
Se for reto, não estimo a minha alma: deprezo a minha vida.
22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
A coisa é esta; por isso eu digo que ele consome ao reto e ao ímpio.
23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
Matando o açoite de repente, então se ri da prova dos inocentes.
24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
A terra se entrega na mão do ímpio; ele cobre o rosto dos juízes: se não é ele, quem é logo?
25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
E os meus dias são mais velozes do que um correio: fugiram, e nunca viram o bem.
26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
Passam como navios veleiros: como águia que se lança à comida.
27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
Se eu disser: Me esquecerei da minha queixa, e mudarei o meu rosto, e tomarei alento;
28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
Receio todas as minhas dores, porque bem sei que me não terás por inocente.
29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
E, sendo eu ímpio, por que trabalharei em vão?
30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
Ainda que me lave com água de neve, e purifique as minhas mãos com sabão,
31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
Ainda me submergirás no fosso, e os meus próprios vestidos me abominarão.
32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
Porque ele não é homem, como eu, a quem eu responda, vindo juntamente a juízo.
33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
Não há entre nós árbitro que ponha a mão sobre nós ambos.
34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
Tire ele a sua vara de cima de mim, e não me amedronte o seu terror.
35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
Então falarei, e não o temerei; porque assim não estou comigo.