Hioba 9

1 A Hiob odpowiedział:

Da tok Job til orde og sa:

2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?

Ja visst, jeg vet at det er så; hvorledes skulde en mann kunne ha rett mot Gud?

3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.

Om han hadde lyst til å gå i rette med Gud, kunde han ikke svare ham ett til tusen.

4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?

Vis som han er av hjerte og veldig i styrke - hvem trosset ham og kom vel fra det,

5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.

han som flytter fjell før de vet av det, som velter dem i sin vrede,

6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.

som ryster jorden, så den viker fra sitt sted, og dens støtter bever,

7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.

som byder solen, så den ikke går op, og som setter segl for stjernene,

8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.

som alene utspenner himmelen og skrider frem over havets høider,

9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.

som har skapt Bjørnen, Orion og Syvstjernen og Sydens stjernekammere,

10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.

som gjør store, uransakelige ting og under uten tall?

11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.

Han går forbi mig, og jeg ser ham ikke; han farer forbi, og jeg merker ham ikke.

12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?

Han griper sitt rov - hvem vil hindre ham, hvem vil si til ham: Hvad gjør du?

13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

Gud holder ikke sin vrede tilbake; under ham måtte Rahabs hjelpere bøie sig.

14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?

Hvorledes skulde da jeg kunne svare ham og velge mine ord imot ham,

15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.

jeg som ikke kunde svare om jeg enn hadde rett, men måtte be min dommer om nåde!

16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;

Om jeg ropte, og han svarte mig, kunde jeg ikke tro at han hørte min røst,

17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.

han som vilde knuse mig i storm og uten årsak ramme mig med sår på sår,

18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.

som ikke vilde tillate mig å dra ånde, men vilde mette mig med lidelser.

19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?

Gjelder det styrke, så sier han: Se, her er jeg! Gjelder det rett: Hvem vil stevne mig?

20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.

Hadde jeg enn rett, skulde dog min egen munn dømme mig skyldig; var jeg enn uskyldig, vilde han dog si at jeg hadde urett.

21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

Skyldløs er jeg; jeg bryr mig ikke om å leve - jeg forakter mitt liv.

22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;

Det kommer ut på ett; derfor sier jeg: Skyldløs eller ugudelig - han gjør dem begge til intet.

23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.

Når svepen brått rammer med død, spotter han de uskyldiges lidelse.

24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?

Jorden er gitt i den ugudeliges hånd; han tilhyller dens dommeres åsyn. Er det ikke han som gjør det, hvem er det da?

25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.

Mine dager har vært hastigere enn en løper; de er bortflyktet uten å ha sett noget godt;

26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.

de har faret avsted som båter av rør, som en ørn som slår ned på sitt bytte.

27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;

Om jeg sier: Jeg vil glemme min sorg, jeg vil la min mørke mine fare og se glad ut,

28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

da gruer jeg for alle mine plager; jeg vet jo at du ikke frikjenner mig.

29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?

Jeg skal jo være ugudelig - hvorfor gjør jeg mig da forgjeves møie?

30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;

Om jeg tvettet mig med sne og renset mine hender med lut,

31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.

da skulde du dyppe mig i en grøft, så mine klær vemmedes ved mig.

32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.

For han er ikke en mann som jeg, så jeg kunde svare ham, så vi kunde gå sammen for retten;

33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.

det er ikke nogen voldgiftsmann mellem oss, som kunde legge sin hånd på oss begge.

34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;

Når han bare tok sitt ris bort fra mig, og hans redsler ikke skremte mig!

35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.

Da skulde jeg tale uten å reddes for ham; for slik er jeg ikke, det vet jeg med mig selv.