Hioba 9
1 A Hiob odpowiedział:
Et respondens Iob, ait:
2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
Vere scio quod ita sit, et quod non iustificetur homo compositus Deo.
3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
Si voluerit contendere cum eo, non poterit ei respondere unum pro mille.
4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
Sapiens corde est, et fortis robore: quis restitit ei, et pacem habuit?
5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
Qui transtulit montes, et nescierunt hi quos subvertit in furore suo.
6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
Qui commovet terram de loco suo, et columnæ eius concutiuntur.
7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
Qui præcipit Soli, et non oritur: et stellas claudit quasi sub signaculo:
8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
Qui extendit cælos solus, et graditur super fluctus maris.
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
Qui facit Arcturum, et Oriona, et Hyadas, et interiora austri.
10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
Qui facit magna, et incomprehensibilia, et mirabilia, quorum non est numerus.
11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
Si venerit ad me, non videbo eum: si abierit, non intelligam.
12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
Si repente interroget, quis respondebit ei? vel quis dicere potest: Cur ita facis?
13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
Deus, cuius iræ nemo resistere potest, et sub quo curvantur qui portant orbem.
14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
Quantus ergo sum ego, ut respondeam ei, et loquar verbis meis cum eo?
15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
Qui etiam si habuero quippiam iustum, non respondebo, sed meum iudicem deprecabor.
16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
Et cum invocantem exaudierit me, non credo quod audierit vocem meam.
17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
In turbine enim conteret me, et multiplicabit vulnera mea etiam sine causa.
18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
Non concedit requiescere spiritum meum, et implet me amaritudinibus.
19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
Si fortitudo quæritur, robustissimus est: si æquitas iudicii, nemo audet pro me testimonium dicere.
20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
Si iustificare me voluero, os meum condemnabit me: si innocentem ostendero, pravum me comprobabit.
21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
Etiam si simplex fuero, hoc ipsum ignorabit anima mea, et tædebit me vitæ meæ.
22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
Unum est quod locutus sum, et innocentem et impium ipse consumit.
23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
Si flagellat, occidat semel, et non de pœnis innocentum rideat.
24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
Terra data est in manus impii, vultum iudicum eius operit: quod si non ille est, quis ergo est?
25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
Dies mei velociores fuerunt cursore: fugerunt, et non viderunt bonum.
26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
Pertransierunt quasi naves poma portantes, sicut aquila volans ad escam.
27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
Cum dixero: Nequaquam ita loquar: commuto faciem meam, et dolore torqueor.
28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
Verebar omnia opera mea, sciens quod non parceres delinquenti.
29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
Si autem et sic impius sum, quare frustra laboravi?
30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
Si lotus fuero quasi aquis nivis, et fulserit velut mundissimæ manus meæ:
31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
Tamen sordibus intinges me, et abominabuntur me vestimenta mea.
32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
Neque enim viro qui similis mei est, respondebo: nec qui mecum in iudicio ex æquo possit audiri.
33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
Non est qui utrumque valeat arguere, et ponere manum suam in ambobus.
34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
Auferat a me virgam suam, et pavor eius non me terreat.
35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
Loquar, et non timebo eum: neque enim possum metuens respondere.
