Hioba 9

1 A Hiob odpowiedział:

Hiob antwortete und sprach:

2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?

Ja, ich weiß gar wohl, daß es also ist und daß ein Mensch nicht recht behalten mag gegen Gott.

3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.

Hat er Lust, mit ihm zu hadern, so kann er ihm auf tausend nicht eins antworten.

4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?

Er ist weise und mächtig; wem ist's je gelungen, der sich wider ihn gelegt hat?

5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.

Er versetzt Berge, ehe sie es innewerden, die er in seinem Zorn umkehrt.

6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.

Er bewegt die Erde aus ihrem Ort, daß ihre Pfeiler zittern.

7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.

Er spricht zur Sonne, so geht sie nicht auf, und versiegelt die Sterne.

8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.

Er breitet den Himmel aus allein und geht auf den Wogen des Meeres.

9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.

Er macht den Wagen am Himmel und Orion und die Plejaden und die Sterne gegen Mittag.

10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.

Er tut große Dinge, die nicht zu erforschen sind, und Wunder, deren keine Zahl ist.

11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.

Siehe, er geht an mir vorüber, ehe ich's gewahr werde, und wandelt vorbei, ehe ich's merke.

12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?

Siehe, wenn er hinreißt, wer will ihm wehren? Wer will zu ihm sagen: Was machst du?

13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

Er ist Gott; seinen Zorn kann niemand stillen; unter ihn mußten sich beugen die Helfer Rahabs.

14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?

Wie sollte ich denn ihm antworten und Worte finden gegen ihn?

15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.

Wenn ich auch recht habe, kann ich ihm dennoch nicht antworten, sondern ich müßte um mein Recht flehen.

16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;

Wenn ich ihn schon anrufe, und er mir antwortet, so glaube ich doch nicht, daß er meine Stimme höre.

17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.

Denn er fährt über mich mit Ungestüm und macht mir Wunden viel ohne Ursache.

18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.

Er läßt meinen Geist sich nicht erquicken, sondern macht mich voll Betrübnis.

19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?

Will man Macht, so ist er zu mächtig; will man Recht, wer will mein Zeuge sein?

20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.

Sage ich, daß ich gerecht bin, so verdammt er mich doch; bin ich Unschuldig, so macht er mich doch zu Unrecht.

21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

Ich bin unschuldig! ich frage nicht nach meiner Seele, begehre keines Lebens mehr.

22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;

Es ist eins, darum sage ich: Er bringt um beide, den Frommen und den Gottlosen.

23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.

Wenn er anhebt zu geißeln, so dringt er alsbald zum Tod und spottet der Anfechtung der Unschuldigen.

24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?

Das Land aber wird gegeben unter die Hand der Gottlosen, und der Richter Antlitz verhüllt er. Ist's nicht also, wer anders sollte es tun?

25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.

Meine Tage sind schneller gewesen denn ein Läufer; sie sind geflohen und haben nichts Gutes erlebt.

26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.

Sie sind dahingefahren wie die Rohrschiffe, wie ein Adler fliegt zur Speise.

27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;

Wenn ich gedenke: Ich will meiner Klage vergessen und meine Gebärde lassen fahren und mich erquicken,

28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

so fürchte ich alle meine Schmerzen, weil ich weiß, daß du mich nicht unschuldig sein lässest.

29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?

Ich muß ja doch ein Gottloser sein; warum mühe ich mich denn so vergeblich?

30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;

Wenn ich mich gleich mit Schneewasser wüsche und reinigte mein Hände mit Lauge,

31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.

so wirst du mich doch tauchen in Kot, und so werden mir meine Kleider greulich anstehen.

32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.

Denn er ist nicht meinesgleichen, dem ich antworten könnte, daß wir vor Gericht miteinander kämen.

33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.

Es ist zwischen uns kein Schiedsmann, der seine Hand auf uns beide lege.

34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;

Er nehme von mir seine Rute und lasse seinen Schrecken von mir,

35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.

daß ich möge reden und mich nicht vor ihm fürchten dürfe; denn ich weiß, daß ich kein solcher bin.