< Hioba 9 >
And Job answereth and saith: —
2 Doprawdy, wiem, że tak [jest]. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?
Truly I have known that [it is] so, And what — is man righteous with God?
3 Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.
If he delight to strive with Him — He doth not answer him one of a thousand.
4 Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?
Wise in heart and strong in power — Who hath hardened toward Him and is at peace?
5 On przenosi góry, a [ludzie] nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.
Who is removing mountains, And they have not known, Who hath overturned them in His anger.
6 On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.
Who is shaking earth from its place, And its pillars move themselves.
7 On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.
Who is speaking to the sun, and it riseth not, And the stars He sealeth up.
8 On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.
Stretching out the heavens by Himself, And treading on the heights of the sea,
9 On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.
Making Osh, Kesil, and Kimah, And the inner chambers of the south.
10 On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.
Doing great things till there is no searching, And wonderful, till there is no numbering.
11 Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.
Lo, He goeth over by me, and I see not, And He passeth on, and I attend not to it.
12 Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?
Lo, He snatches away, who bringeth it back? Who saith unto Him, 'What dost Thou?'
13 Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.
God doth not turn back His anger, Under Him bowed have proud helpers.
14 Jakże ja mu odpowiem? [Jakie] słowa wybiorę, aby się z nim spierać?
How much less do I — I answer Him? Choose out my words with Him?
15 Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.
Whom, though I were righteous, I answer not, For my judgment I make supplication.
16 Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;
Though I had called and He answereth me, I do not believe that He giveth ear [to] my voice.
17 Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.
Because with a tempest He bruiseth me, And hath multiplied my wounds for nought.
18 Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.
He permitteth me not to refresh my spirit, But filleth me with bitter things.
19 Jeśli [chodzi] o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?
If of power, lo, the Strong One; And if of judgment — who doth convene me?
20 Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.
If I be righteous, Mine mouth doth declare me wicked, Perfect I am! — it declareth me perverse.
21 Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.
Perfect I am! — I know not my soul, I despise my life.
22 Jedno jest [pewne], dlatego powiedziałem: On niszczy [zarówno] doskonałego, [jak] i niegodziwego;
It is the same thing, therefore I said, 'The perfect and the wicked He is consuming.'
23 Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.
If a scourge doth put to death suddenly, At the trial of the innocent He laugheth.
24 Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż [to czyni]?
Earth hath been given Into the hand of the wicked one. The face of its judges he covereth, If not — where, who [is] he?
25 Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.
My days have been swifter than a runner, They have fled, they have not seen good,
26 Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.
They have passed on with ships of reed, As an eagle darteth on food.
27 Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;
Though I say, 'I forget my talking, I forsake my corner, and I brighten up!'
28 Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.
I have been afraid of all my griefs, I have known that Thou dost not acquit me.
29 Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?
I — I am become wicked; why [is] this? [In] vain I labour.
30 Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;
If I have washed myself with snow-water, And purified with soap my hands,
31 Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.
Then in corruption Thou dost dip me, And my garments have abominated me.
32 On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.
But if a man like myself — I answer him, We come together into judgment.
33 Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.
If there were between us an umpire, He doth place his hand on us both.
34 Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;
He doth turn aside from off me his rod, And His terror doth not make me afraid,
35 Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.
I speak, and do not fear Him, But I am not right with myself.